το ραβδί
δεν είμαι εκείνος που ήμουν
ούτε και θα' μαι αυτός που είμαι
πάντα μια Κίρκη αδιάκοπα
μ 'ακουμπάει με το ραβδί της
*********
ουτοπία
η αιωνιότητα με ζαλίζει
μες στης φθοράς την αγκαλιά
μ' ασφάλεια τον χρόνο μου θηλάζω
*********
μανιώδης
ένα τσιγάρο στο στόμα σου είμαι
που τελειώνει
σε λίγο θα με σβήσεις
και μετά
θ' ανοίξεις το πακέτο
να πάρεις άλλο
*********
κύκλος
όσο γερνάω μικραίνω
μοιάζω με κείνες τις κούκλες
της κόρης μου που πρόσχαρη
τις έβαζε κάτω από τη μπλούζα της
και καμωνότανε την έγκυο
τώρα που η κόρη μου μεγάλωσε
κι εγώ ομολογώ
στο απαλό το χώμα της κοιλιάς της
λαχταρώ να χωθώ.
*******
σωματογραφία iii
αίμα
τα χείλη σου χίλιοι σφαγμένοι
&
σφαγείο
κρεμασμένος άπ'τα μάτια στο τσιγκέλι
μες στο σφαγείο του ντεκολτέ σου
&
στο κρεβάτι
σκίζω τον μαύρο σου στηθόδεσμο
κι άπ ' άκρη σ' άκρη
αφράτο άσπρο
χορταίνει το κρεβάτι
&
χρυσάφι
στα σκέλια σου ανάμεσα ανάσαινε
ένα ξανθό σκοτάδι
*********
*Στάθης Κουτσούνης
Μεταίχμιο, 2014
48 σελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου