Translate

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2021

Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ Θέατρο-Τραύμα-Θεραπεία /// 24 ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ 27 Δεκεμβρίου 2020 - 20 Ιουνίου 2021

 


 Μια εξερεύνηση του ιαματικού χαρακτήρα των επιτελεστικών τεχνών από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Επιμέλεια-συντονισμός: Ιωσήφ Βιβιλάκης 

Η πανδημία με τον Covid 19 σφραγίζει την εποχή μας, επηρεάζει τις συμπεριφορές, αλλάζει τις ζωές μας και κατέδειξε πόσο ευάλωτοι είμαστε σαν άνθρωποι στο απρόβλεπτο αλλά και πόσο μπορούμε να δυναμώσουμε μέσα από τα ελλείματα και τις αδυναμίες μας. Οι επιπτώσεις στις παραστατικές τέχνες είναι πλέον ψηλαφητές. Το τραύμα του εγκλεισμού και της απαγόρευσης στις δημόσιες δράσεις είναι βαθύ σε καλλιτέχνες και εργαζόμενους στον χώρο του θεάματος. Ήδη από την Άνοιξη του 2020 η βιομηχανία του θεάτρου είναι σε κρίση, αφού παραστάσεις και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν για ένα απροσδιόριστο μέλλον. Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα λειτουργήσει το θέατρο όταν οφείλουμε να μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλον, όταν πλέον δεν αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, δεν βιώνουμε την ίδια θερμοκρασία του χώρου, δεν διαχέεται αμφίδρομα η ενέργεια και όταν καταλήγουμε να λέμε «ζωντανή» μια απευθείας μετάδοση ενώ στερούμαστε τη σωματική συνεύρεση. Στη συζήτηση τίθεται το ζήτημα νέων μορφών, αλλά και ανεύρεσης αρχιτεκτονικών λύσεων, όπως υπαίθριοι σκηνικοί χώροι, που παραπέμπουν στο αρχαιοελληνικό δοκιμασμένο μοντέλο του ανοιχτού θεατρικού κτίσματος, το ενσωματωμένο στο φυσικό περιβάλλον που συνδέεται και με την ίαση ασθενειών. Εύλογα ερωτήματα προκαλεί η πανδημία για τη σχέση θεατρικής τἐχνης με την ιατρική. Ήδη από την αρχαιότητα τα Ασκληπιεία έπαιζαν σπουδαίο ρόλο στη θεραπευτική πράξη. Άραγε, σήμερα το θέατρο και η λογική της παράστασης μπορούν να λειτουργήσουν παρεμβατικά στην θεραπευτική πρακτική; Ποιες είναι οι οφειλές της ψυχανάλυσης στο δράμα; Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους τους αισθάνονται τη θεραπευτική ευεργεσία της τέχνης που επιτελούν; Άλλα ερωτήματα σχετίζονται με τη τη λειτουργία του θεάτρου και του δράματος εκτός των συμβατικών χώρων, σε άλλους τόπους, όπως νοσοκομεία, δομές φιλοξενίας προσφύγων, σχολεία. Μήπως το μυστήριο του θεάτρου βρίσκει αναπάντεχες εναλλακτικές διαδρομές για να λειτουργήσει θεραπευτικά σε σώμα και ψυχή; Και με την καραντίνα τί συνέπειες μπορεί να έχει ο εγκλεισμός στις θεραπευτικές δυνατότητες του δράματος;

 Στο πρόγραμμα μεταξύ άλλων συμμετέχουν: Ντένια Αθανασοπούλου-Κυπρίου, Μιχαέλα Αντωνίου, Λίνος Αρσένης, Κυριάκος Βλασσόπουλος, Μαρία Γεωργούση, Ίλια Γιακουμάκη, Στεφανία Γουλιώτη, Ιφιγένεια Γρίβα, Άθως Δανέλλης, Καίτη Διαμαντάκου, Νίκος Διαμαντής, Κωνσταντίνος Ζαμάνης, Μενέλαος Καραντζάς, Μάνος Καρατζογιάννης, Γιώργος Κόρδης, π. Αλέξανδρος Καριώτογλου, Χρυσή Καριώτογλου, Χλόη Κολύρη, Άλκηστις Κοντογιάννη, Αριστέα Κοντραφούρη, Γιώργος Κόρδης, Ηλίας Κουνέλας, Στέλιος Κρασανάκης, Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Όλια Λαζαρίδου, Βασίλειος Λαμπρινουδάκης, Κωνσταντίνος Μαρούγκας, Απόστολος Μαγουλιώτης, Κατερίνα Μάτσα, Χριστίνα Μιχαλοπούλου, Ειρήνη Μουντράκη, Περικλής Μουστάκης, Γιώργος Μπανιώκος, Νάγια Μποέμη, Θέμης Πάνου, Στρατής Πανούριος, Άγγελος Παπαδημητρίου, Ρούλα Πατεράκη, Γιώργος Πεφάνης, Ιάκωβος Ποταμιάνος, Βάλτερ Πούχνερ, Μαρία Σούμπερτ, Μάνος Στεφανίδης, Ευανθία Στιβανάκη, Αγγελική Στρατάκη, Αγνή Στρουμπούλη, Δημήτρης Τάρλοου, Σπύρος Τέγος, Μιράντα Τερζοπούλου, Νίκος Τζαβάρας, Τάκης Τζαμαργιάς, Κλειώ Φανουράκη, Μάρθα Φριντζήλα, Λυδία Φωτοπούλου, Αχιλλέας Χαλδαιάκης, Μάριος Χατζηπροκοπίου, φοιτητές και απόφοιτοι του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. 

Με αφετηρία την κοινή εμπειρία ότι το θέατρο ενώνει σώματα-συναισθήματα και συνδέει τα διεστώτα, αποχαιρετούμε τη χρονιά του εγκλεισμού και υποδεχόμαστε το 2021 με την έναρξη ενός κύκλου διαδικτυακών συνομιλιών με γενικό θέμα « Θέατρο-Τραύμα-Θεραπεία». Μια πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ με στόχο την εξερεύνηση του ιαματικού χαρακτήρα των επιτελεστικών τεχνών από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. 

Οι συναντήσεις προγραμματίζονται να πραγματοποιούνται Κυριακές στις 12.00. Οι διαδικτυακές αυτές συναντήσεις θα μεταδίδονται απευθείας στο κανάλι του Τμήματος στο YouTube και κοινοποιείται μέσα από τον ιστότοπο του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, καθώς και από το κοινωνικό δίκτυο του Τμήματος στο Facebook. Απευθύνονται σε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του Προπτυχιακού και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του Τμήματος, στους/στις υποψήφιους/ες διδάκτορες, στους αποφοίτους, στους φίλους του Τμήματος και σε κάθε ενδιαφερόμενο. Η συμμετοχή/παρακολούθηση είναι δωρεάν. Δεν απαιτείται εγγραφή. 

Ιστότοπος Τμήματος Θεατρικών Σπουδών: 

http://www.theatre.uoa.gr/ Κανάλι YouTube: 

https://www.youtube.com/channel/UCSAgtIqohfLe8GGzTxrD1lQ

 Facebook: https://www.facebook.com/theatre.uoa.gr 

Μια πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ υπό την αιγίδα της Κοσμητείας της Φιλοσοφικής Σχολής και την υποστήριξη των εκδόσεων Αρμός. 

Χορηγός επικοινωνίας: Περιοδικό Φρέαρ


********

ΘΕΑΤΡΟ-ΤΡΑΥΜΑ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 27 Δεκεμβρίου 2020 - 20 Ιουνίου 2021 Ώρα έναρξης: 12.00 μμ 

27 Δεκεμβρίου 2020 Ιωσήφ Βιβιλάκης, Ηλίας Κουνέλας , Στέλιος Κρασανάκης , Γιώργος Πεφάνης , Βάλτερ Πούχνερ , Θέατρο και ίαση

17 Ιανουαρίου 2021 Βασίλειος Λαμπρινουδάκης, Θέατρο και θεραπεία στην αρχαία Ελλάδα. Η περίπτωση των Ασκληπιείων 

24 Ιανουαρίου 2021 Νίκος Τζαβάρας , Ο Οιδίποδας από την Κόρινθο στη Θήβα. Μια ψυχαναλυτική εκδοχή

31 Ιανουαρίου 2021 Ηλίας Κουνέλας , Δίνοντας πρόσωπο στο κοινό 

7 Φεβρουαρίου 2021 Στέλιος Κρασανάκης , Αριστέα Κοντραφούρη, Μαρία Σούμπερτ 

Τι είναι δραματοθεραπεία; 

*

14 Φεβρουαρίου 2021///  Ζω στο πάθος, άρα υπάρχω 

 Γιώργος Μπανιώκος Φαντασίωση, δράμα και σεξουαλικότητα 

Κυριάκος Βλασσόπουλος «Πού να μαζεύεις τα χίλια κομματάκια του κάθε ανθρώπου...» Το σώμα και τα πάθη του: Σκηνή και θέατρο της προσωπικής μας ιστορίας Θέμης Πάνου Παρέμβαση


21 Φεβρουαρίου 2021 Στέλιος Κρασανάκης , Κατερίνα Μάτσα Το θέατρο ως θεραπευτικό εργαλείο στην απεξάρτηση 

28 Φεβρουαρίου 2021 Άλκηστις Κοντογιάννη , Απόστολος Μαγουλιώτης , Νάγια Μποέμη Ευανθία Στιβανάκη , Τάκης Τζαμαργιάς,  Κλειώ Φανουράκη Ιαματικές όψεις του θεάτρου στην εκπαίδευση.

 7 Μαρτίου 2021 Η σάτιρα ως φάρμακο Μαρία Γεωργούση Αριστοφάνης και ψυχοθεραπεία Άθως Δανέλλης Ο θεραπευτικός Καραγκιόζης Βάλτερ Πούχνερ Ο γιατρός στη νεοελληνική δραματουργία Σπύρος Τέγος Σάτιρα και πολιτικό τραύμα, με αφορμή τον Τζόναθαν Σουίφτ 

14 Μαρτίου 2021 Μιράντα Τερζοπούλου , Αγνή Στρουμπούλη Παραστατικά λαϊκά δρώμενα και θεραπεία «Oι πληγές είναι φωλιές λουλουδιών»

 21 Μαρτίου 2021 Μάριος Χατζηπροκοπίου Αθρήνητα Σώματα, Μεταμορφώσεις της Θρηνητικής Φωνής: Σκέψεις για την Επιτέλεση και την Πολιτική του Πένθους 

28 Μαρτίου 2021 Χλόη Κολύρη Το φύλο σαν κλειστό και ανοιχτό τραύμα: Από τη μίμηση και την ταυτότητα στο γίγνεσθαι


 4 Απριλίου 2021 Στεφανία Γουλιώτη , Ανθή Καριώτογλου, Όλια Λαζαρίδου Δημήτρης Τάρλοου Ηθοποιός-κοινό. Μια αμφίδρομη θεραπευτική σχέση

 11 Απριλίου 2021 Μάνος Καρατζογιάννης,Στέλιος Κρασανάκης, Ρούλα Πατεράκη, Λυδία Φωτοπούλου,Σκηνική αναπαράσταση της τρέλας 

18 Απριλίου 2021 Μάνος Στεφανίδης , Άγγελος Παπαδημητρίου , Άλγος: ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή 

24 Απριλίου 2021 π. Αλέξανδρος Καριώτογλου , Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος , Ιάκωβος Ποταμιάνος,  Αχιλλέας Χαλδαιάκης , Το μέγα τραύμα, ο άνθρωπος. Από την αριστοτελική κάθαρση στη χριστιανική λύτρωση 

25 Απριλίου 2021 Γιώργος Κόρδης , Η θεραπευτική της βυζαντινής ζωγραφικής 

9 Μαΐου 2021 Περικλής Μουστάκης, Ντένια Αθανασοπούλου Κυπρίου Ο ηθοποιός και οι ρόλοι του 

16 Μαΐου 2021 Καίτη Διαμαντάκου , Νίκος Διαμαντής , Μάρθα Φριντζήλα , Xριστίνα Μιχαλοπούλου,  Νόσοι και ιάσεις στην αρχαία δραματουργία

 23 Μαΐου 2021 Άλκηστις Κοντογιάννη ,Στρατής Πανούριος, Θέατρο πίσω από τα σίδερα Αγνή Στρουμπούλη Παραμύθια στη φυλακή;

 30 Μαΐου 2021 Ηλίας Κουνέλας,  Ιφιγένεια Γρίβα, Θέατρο γύρω από ένα κρεββάτι 

6 Ιουνίου 2021 Μιχαέλα Αντωνίου,  Λίνος Αρσένης , Ίλια Γιακουμάκη , Κωνσταντίνος Μαρούγκας , Αγγελική Στρατάκη  Μια παράσταση για την επούλωση ενός τραύματος 

13 Ιουνίου 2021 Μενέλαος Καραντζάς , Κωνσταντίνος Ζαμάνης ,Ειρήνη Μουντράκη Η απεικόνιση του σωματικού τραύματος στη σκηνή 

20 Ιουνίου 2021 Απόφοιτοι και φοιτητές του Τμήματος συνομιλούν για την εμπειρία τους σε κοινότητες ανηλίκων

Πηγή :Iστοσελίδα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών


Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2021

AΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟ ΝΙΑΒΗ //// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 



 Αντί Βιογραφικού
 
Ο Πάνος Σ. Νιαβής , γεννήθηκε  το  Μάη  του 1956  στο Μάραθο Ευρυτανίας .Φύσαγε ένας διαολεμένος αέρας Ήττας  εκείνα  τα δίσεκτα  χρόνια.  Η στρατιωτική χλαίνη του πατέρα στερημένη  της όποιας   δόξας  ανέμιζε  ηττημένο σκιάχτρο πουλιών στη φούρκα του κήπου. Στα δώδεκα βρέθηκε  μακριά απ’ την πατρογονική εστία και την αναζητά έκτοτε επί ματαίω χωρίς την αναισθητική  στήριξη από τις νεανικές βεβαιότητες και ψευδαισθήσεις  γιατί , όπως λέει κι ο ποιητής Κώστας Παπαγεωργίου  στην Ιχνογραφία του «Τυχαίο να 'ναι λες που μόνο ο Κανένας γύρισε στην Ιθάκη; » Παραμένει  έκτοτε εσωτερικός εξόριστος , τρωτός και ανέστιος. Κάτι ανεξήγητο τον  κυνηγά και οι λέξεις , σαν τούτες που κρατάτε στα χέρια  σας , τις οποίες  παγιδεύει στο χαρτί τις νύχτες , για άγνωστη σ  αυτόν αιτία φωνάζουν  : « Ίδε ο Ιβύκου έκδικος »…Ευτύχησε και δυστύχησε στη ζωή του , άλλοτε αυτός  η πληγή κι άλλοτε  αυτός  το μαχαίρι . Αξιώθηκε να δει τα όνειρά του να σπαρταρούν πιασμένα στο δίχτυ της πραγματικότητας  θεατά και αθέατα έμπλεα  όμως νοήματος . Ευλαβούμενος ενέσταξε σε τούτες τις λέξεις την ωραιότητα των ημερών  του  που ηττήθηκαν ή  που προδόθηκαν  από τη « μάστιγα » της πραγματικότητας …. Έχει εκδώσει  μέχρι σήμερα  2 ποιητικές συλλογές : « Ο μαύρος  κότσυφας  στο χιόνι » , εκδόσεις Samizdat και  « Η Τριγωνομετρία  των Παθών » , εκδόσεις  Μελάνι 


 Ονειρική περιπέτεια του Αυγούστου
 
 
                                                                           Αταλάντη  Αύγουστος 2010  
 
 
Χτες , μες τον κάματο του αυγουστιάτικου απομεσήμερου περιπλανώμενος
ήρθε στ όνειρό μου ως ναυαγός σε καταποντισμό ο νεκρός πατέρας .
Αλλόκοτος χαοτικός χωρίς ειρμό ο δυσανάγνωστος κόσμος των ονείρων
να αρδεύει το όνειρο τη μνήμη κι μνήμη την αργοπορία της ή τη λησμονιά της .
 
Ήταν , λέει , άρρωστος και μαραμένος σαν σκοτεινή παραβολή του Ιησού
σ ένα νοσοκομείο μιας ακατοίκητης φανταστικής Αγίας Πετρούπολης
ξένος σε ένα λιτό θάλαμο συναρπαστικών λέξεων τραυματιοφορέων
του ποιήματος «Καθρέφτες» της Ρωσίδας ποιήτριας Ζινάϊντα Γκίππιους!
Στην απόσκια μεριά της σκάλας κούφιο το μέλλον ακυβέρνητο παραδέρνει.                                   Κάτι φώναξα άηχα , σάλεψε νωχελικά σαν πεπρωμένο δίπλα μου η Αλκμήνη ,             αναδιπλώθηκε αστραπιαία η σφαγή του ονείρου μες το φτεροκόπημα πουλιών                                  από ακαθόριστες επικράτειες πιο πέρα κι από το μαύρο του θανάτου .                                                                                                                                             Θρόιζε άραγε ο αέρας στον κήπο την πυκνόφυλλη μουριά ή συνέχεια του ονείρου                             την αργυρόφυλλη σημύδα στο έμπα της νοσοκομείου της αγίας Πετρούπολης ;
Εφήμερα τα όνειρα και ζωές των νεκρών μας στο βαθύ εντός του ονείρου                                         έτσι που σε αναγκάζουν να αγιάζεις μένοντας παιδί μες σε μακρινές παλιές μέρες                            που κανείς δεν τις θυμάται πια …..
 
 Εικόνισμα αθωότητας  
 
Μπαίνει δειλά από τις χαραμάδες η βρεγμένη Κυριακή .
Στο απέναντι τζάμι δυο παιδικές θλίψεις
παραδίδονται λυπημένες στην κυριαρχία της βροχής ,
εικόνισμα αθωότητας ...
Ευλογία όμως η βροχή ετοιμάζει τις πηγές
της αυριανής μέρας που τα παιδιά
θα κυνηγούν τον Έρωτα στις ανθισμένες πεδιάδες
του έαρος που  η γνώση  θα συντηρεί  το είναι
ενώ θα κρύβεται μες τα χαμόκλαδα  το έχειν …..
 

 
Η λέξη «ΜΑΝΝΑ»  στο κλαράκι του Μπρούνου
 
Ήρθε  η λέξη  « μάννα» και στάθηκε  παρηχητικά αμήχανη
στο γυμνό κλαράκι του μπρούνου , στον ξένο ακάλυπτο!
μπα ,  η λέξη μάννα   να ‘τανε  ή κάνας περαστικός κότσυφας ;
Η μουσική από το απέναντι ημιυπόγειο  μιλά την Αλβανική
ο σκοπός  της όμως  γνωστός  το παλιακό Ηπειρώτικο
« Γιώργο  μάς πήρε  η άνοιξη μάς πήρε το καλοκαίρι…»
 
Βρέχει  αθόρυβα , ένα ρίγος  απογυμνώνει  
τη λέξη από  το νόημα της.
Σύντομη σιωπή κι μάννα πέταξε  
στην αμεριμνησία του θανάτου της
εξάλλου καμιά λέξη δεν υπάρχει
χωρίς το ουσιαστικό της  περιεχόμενο.


Μαύρος κότσυφας  στο χιόνι   εκδ. Samizdat 2015

 ****

 
O  Μαύρος κότσυφας στον κήπο

 
 
O κότσυφας στον κήπο γράφει ,
μια εαρινή σονάτα με κάρβουνο.
Εγώ παίρνω τα μεσημέρια τους δρόμους,
πάω συνήθως Λισαβόνα , την 'Aνοιξη .
Πρόσοψη την πρόσοψη στη θάλασσα
σφαδάζουν αναριγώντας τα χρώματα στο νερό.
‘Αλλοτε φθινόπωρο στην Οδησσό
ανεβαίνω τα βρεγμένα σκαλιά της
και ξεχνώ τη δρόσο των ματιών σου!
ή το «σ ΄αγαπώ » σου τυλιγμένο στις φλόγες.
 
Ο κότσυφας στον κήπο κρυμμένος
γράφει μια λυπημένη σονάτα με κάρβουνο.
Περπατώ στις ρούγες του Ηρακλείου
στύβω το μυαλό μου και το χρόνο
και πετούν πολύχρωμες πεταλούδες
δεμένες με σπάγκους αόρατους
οσμή ομορφιάς  που συνάντησα
ταξιδεύοντας στον κόσμο ή στις σιωπές μου.
Αντάμωσα συχνά τον περιπλανώμενο Ιησού,
να πολλαπλασιάζει τις ομορφιές και τις όμορφες.
Από πόλη σε πόλη από βροχή σε καταιγίδα
από Σάββατο σε ασπρόμαυρο χελιδόνι
εκεί εσαεί στα αδιάβροχα μάτια σου
και στα πυράκανθα χείλη σου με γεύση μελιού ,
περνούν και φεύγουν μέρες και νύχτες
κι ο κότσυφας μόνος με χρυσό φλάουτο
τερερίζει μια ατέλειωτη σονάτα από κάρβουνο
αθωώνοντας όλες τις αμαρτίες του κόσμου ...
 
 
 
 Μάταιη αναμονή  
 
Ενώ   σε περιμένω  μέρες , μήνες  
χρόνια , μη  σου πω  και  αιώνες ,
Εσύ , ενώ  ξεκινάς να με  βρεις
δεν φτάνεις  ποτέ   σε μένα.
Κρύφτηκα  κι εγώ  σ  ένα  στίχο
κάτω  από  την επικείμενη  βροχή
και περίμενα να δω  που χάνεσαι .
Φτάνεις  κάθε  σούρουπο
στο  σκοτεινό τοπίο  της  έμπνευσης
κι αντί να  μπεις   και  να μου  παραδοθείς
αμαρτωλή κι αθώα πρόστυχη
ο εγωισμός  σου  σε  γυρίζει πίσω !
Εμένα  με  παίρνει ο  ύπνος
και  ξημερώνομαι  σταθμάρχης  τρένων
λίγο   έξω  από  το Λιανοκλάδι  
ή  στο σκοτεινό  Κίελο χειμώνα καιρό
-μένει  πάντα   αδιευκρίνιστο-
στη  σκοτεινή φύση των ονείρων  μου !
 
Ξημέρωμα φθινοπωρινής Κυριακής  

Το δειλό βλέμμα του Ήλιου 
διαπέρασε τα πρωινά σύννεφα 
νικώντας άλλη μια φορά τα σκοτάδια .
Άγρυπνος μετρούσε αυτούς 
που τον θυμούνται κι αυτούς που θυμάται .
Η Adel , από κάπου φώναζε απελπισμένη
Hello, it's me ...Hello , can you hear me ? 
Αποδημητικά χρόνια περνούν και πάνε. 
Το γαλάζιο της θάλασσας χαμογέλασε αυτάρεσκα .
Η Κυριακή φόρεσε το γιορτινό της πουκάμισο, 
κι αυτός  ακόμη υπερασπίζεται  το κλάμα 
των νυχτερινών αισθημάτων του ανυπεράσπιστος ...
 
Η Τριγωνομετρία των Παθών ,   εκδ. Μελάνι 2019



Ανέκδοτα ποιήματα

Εκείνο  το απόγευμα

Εκείνο το απόγευμα
αυτός την έκρυψε στις τσέπες του ,
τις τσέπες ενός μαύρου σακακιού
από παλιούς χειμώνες .
Γιατί χρόνια τώρα
χειμώνα καλοκαίρι
φορούσε χειμώνες .
Αυτή όμως κρύφτηκε στο μυαλό του
και του καταστρέφει τα βράδια
με άγρυπνο Φως
τους φανταστικούς του κήπους
με τις μαύρες ανεμώνες του ...
 
 Έξοδος μεγάλης Παρασκευής

Βγήκα με συλλαβές πένθιμες
να χαθώ στην έπαρση της βουής
και στη συμπόνια του σούρουπου
και βρήκα την έπαρση της άνοιξης
να περιφέρεται μοναχική
κι ο ουρανός δυσοίωνος κι άδικος
έβρεχε βαριά σιωπή
και το αίμα χιλιάδων εσταυρωμένων ...
 
Ο μαύρος κότσυφας  το φθινόπωρο
 
Η  μάνα  βαριά άρρωστη
έγραφε στίχους στη μνήμη  μου .
Μια κοίταζε  έμενα ,στοργικά ,
μια κάρφωνε  το βλέμμα  της
στοχαστικά στον απέναντι τοίχο .
-Μέχρι να το καταλάβεις
θα έχει περάσει , μονολόγησε ,
και σκούπισε με την παλάμη ανάστροφα
την περισσή αγωνία
του επικείμενου θανάτου ,
από το κάθιδρο μέτωπό της .
 
Τα λόγια της σφυρί και σκαρπέλο
σκάλισαν την παλιά πέτρα
που ακουμπούσε  η βαριά λύπη της.
-Ποιος  ;  τη ρώτησα ,  μεγαλόφωνα ,
να της ξύσω το χαλκό των χειλιών της .
-Η Ζωή μου απάντησε , ξέπνοα
κι έγειρε να κοιμηθεί αμετάκλητα
μέσα σ ‘ένα πνιγηρό καλοκαίρι .
 
Πέρασαν πολλοί χειμώνες  στριφνοί
ή καλοκαίρια ανέμελων θριάμβων ,
και  φθινοπωρινές εσωστρέφειες    
ή άνοιξες με ξέπλεκες προσδοκίες .
Κι ένα βράδυ ,καθημερινό κι αδιάφορο
μου χτύπησε την πόρτα  ξαφνικά  
εκείνο το ελάχιστο , σκουριασμένο
« Μέχρι να το καταλάβεις  
θα ‘χει περάσει»,  της μάνας !  
Από κάπου ακούστηκε
ο ραγισμένος κελαϊδισμός
του μαύρου κότσυφα ,
κρυμμένου στις απουσίες  
και τις αποσιωπήσεις του φθινοπώρου ,
αναστατώνοντας  ορμητικά
το εύρος της επίγνωσης
και το βάθος   του ενεστώτα  μου .

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2021

Θωμάς Μοσχόπουλος /// Ποιήματα



Η ΣΙΩΠΗ


Ήρθαν να νοιώσουν τη δύναμη

Αγριεμένοι με φλόγες στα μάτια

Με νύχια και δόντια

Ξίφος και φωτιά

Το κορμί να λιώσουν

Να σκλαβώσουν

Κι όμως παραμένω ελεύθερος ακόμα

Κι όταν απ’ το χέρι με τραβήξουν αποφάσισα

Να κοιτάω μόνο το φως του φεγγαριού


 ***


ΑΡΧΑΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ


Οι μέρες χάνονται λευκές

Γέλια μίζερα τραγούδια αταίριαστα

Κι οι αλήθειες που χτίσαμε

Πέφτουν με τον πρώτο σεισμό

Σκλάβοι μάς δυναστεύουν

Ελπίδες έγιναν στάχτη

Αστέρια που έσβησαν

Ζάλη που τυφλώνει

Και σκότωσε την καλή μας μάνα


***


ΤΑΞΙΔΙ


Η θλίψη μάς κυρίεψε ξανά

Ας φύγουμε μακριά απόψε

Έχουμε να δούμε παράξενους τόπους

Πέρα απ’ τα όρια της γνώσης

Φίλοι μας περιμένουν εκεί

Φωνές για νέες συγκινήσεις

Το νήμα χάνεται αρμονικά

Οι μύθοι μας δένουν με την ελπίδα


 ***


Η ΒΡΟΧΗ


Σκοτείνιασε ξαφνικά ο ήλιος χάθηκε

Η πόρτα έκλεισε βιαστικά

Η φωνή της μάνας διαταγή

Το παιδικό μουτράκι θλιμμένο

Βροντή και βροχή άρχισε δυνατή

Τα παιχνίδια τα ανέμελα τελείωσαν

Το μαγευτικό τραγούδι της νύχτας

Ρυθμός ακατάπαυστα γλυκός

Έφερε δώρο όνειρα για παρηγοριά

Αφότου οι πόρτες για πάντα άνοιξαν

Ήρθε ο καιρός που τα δάκρυα ξεχάστηκαν

Οι άνδρες δεν κλαίνε ποτέ λένε

Μα όταν καμιά φορά η βροχή αρχινά

Τότε να θυμάσαι τι έχασες


 ***


ΑΥΤΟ


Η μέρα έφυγε

Η νύχτα το έφερε

Το νιώθω στο στήθος μου

Σαν είμαι μόνος

ΑΥΤΟ

Παράξενα με ξύπνησε γλυκά

Περίεργα πήρε τις σκέψεις

Γκρέμισε κάτω την λογική

Ξεσήκωσε μέσα μου τις πιο παλιές αναμνήσεις

ΑΥΤΟ

Απρόσμενος επισκέπτης σ’ ανύποπτες ώρες

Σε ημέρες χαράς

Και καμιά φορά στα όνειρα έρχεται κοιτώντας με

Μέσα απ’ τα μάτια της

ΑΥΤΟ

Τρομάζει

Χάνεται σαν αγρίμι

Κρύβεται επιδέξια

Ξαφνικά γρυλίζει

Πετιέται μπροστά

Ωραίο και άγριο

ΑΥΤΟ


Κομμάτι φωτιάς, Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα  2020

Διεύθυνση Internet: https://www.ebooks4greeks.gr/kommati-fwtias

Ανθολόγηση για το Varelaki Ασημίνα Ξηρογιάννη


*Η πρώτη φωτογραφία είναι παρμένη από τη Βιβλιονέτ,

η δεύτερη φωτογραφία είναι παρμένη από εδώ

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΑΤΖΟΥΡΑ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ



Δελτίο ειδήσεων

Ραμμένα στόματα εκκενωμένα βλέμματα καμένες ψυχές ανθρώπινα ναυάγια χαμένες γενιές δακρυσμένα μάτια ματωμένα πόδια ανέλπιδοι ώμοι παλάμες πληγωμένες από των ανθρώπων τα καρφιά.

Υπομονή.

Καρτερικότητα.

Εμπόλεμες ζώνες πουλημένες πατρίδες εξαργυρωμένες ελπίδες φιλεύσπλαχνοι αλληλέγγυοι ζωντανοί ανταποκριτές ακατανόητες ηθικές αξίες επαναπροσδιορισμένες ευρωπαϊκές πολιτικές βαθύπλουτα εμβάσματα στο Panama συσσίτια και ξέχειλη φιλανθρωπιά αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες κοινωνίες αυτόχειρες και τρομοκρατίες.

«The borders are closed»

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Κι όμως τα βρέφη γεράσανε πρόωρα.

Κυρτώσανε οι ράχες τους

καμπούριασε η ελπίδα.

 *

Προσκυνητές

Ρασοφόροι προσκυνητές παχύσαρκοι επιβιβάστηκαν

σε όχημα υψηλών προδιαγραφών σέρνουνε

σωσίβια καλοπέρασης σε διαδρόμους μισαλλοδοξίας.

Στοίβαξαν κρεάτινα σωσίβια πάνω στην πλαδαρή τους ματαιοδοξία.

Και αυτά στις παραλίες; Μπας και δεν είναι κομμάτι του εαυτού τους;

Κραυγές βγάζουνε άναρθρες

για μοναχές και απόρθητες πατρίδες

με πράξεις αλληλέγγυες καλύπτουν

την πολύ σύντομη τους εφημερία.

Δεν ξέρω για Αλλάχ ή για Θεό

ή για του Βουδισμού το δόγμα

μα ξέρω για μεγαλοσύνη και αγάπη και ανθρωπισμό

λέξεις μικρές με μεγάλη σημασία

ξέρω και την Ιστορία ενός Θεανθρώπου

που την ζωή του δεν λογάριασε

μα αιώνες τώρα

το κακό εξόρκιζε

για τον Άνθρωπο

που τον συνάνθρωπο του

ως κόρη οφθαλμού

μέλει να προσέχει.

 *

Ο ήρωας μου

Ήρωας μου ένας ρακοσυλλέκτης

που σε κάδους απορριμμάτων και σε χωματερές

ψάχνει να βρει το δικό του «καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση».

Επίμονος συλλέκτης ανθρωπίνων εμπειριών εξορύσσει

έναν και μοναδικό θησαυρό. Την λήθη.

Ένα κακό που κρυφοκοιτάζει διαρκώς

που συντρίβει περιεχόμενο και μορφή

ένας δάγκειος πυρετός

που νεκρωμένες αισθήσεις αποσυνθέτει.

Μα μόνο στα σαθρά χώματα

μόνο στα σάπια υποκατάστατα του ανθρώπου.

Ο ήρωας μου ανηφορικούς δρόμους κακοτράχαλους ακολουθεί

γεμίζει καθημερινά με ανθρώπινες ιστορίες την πρέσα

να καθαρίσει το θυμικό από περισσεύματα

να καθαρίσει η μνήμη από περιττώματα

για να αλαφρύνει το μυαλό

για να είναι ελαφρύς ο ύπνος.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΗΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ




 Θα πάμε πάλι


Ένα πρωί θα πάμε πάλι
στην παιδική χαρά

τώρα θα μου κρατάς
εσύ το χέρι

μη φύγω
-όπως φεύγουν οι μεγάλοι-

όλα απαράλλαχτα

οι κούνιες οι τραμπάλες
τα σχοινιά

θα είναι Κυριακή και θα φυσάει


*

Δεν βλέπει

Αφήνει ακόμη
μέσα απ' τα μπατζάκια μάκρος

μήπως ψηλώσω

στα πενήντα μου
μην και πετάξω μπόι

στριφώνει
μια ανάμνηση

δεν βλέπει

πόντο τον πόντο
ο χρόνος πώς με τρώει


*


Σαν ύστατη πνοή


Μέσα σε κάθε ποίημα
είμαι εγώ

όπως στα φιλμ ο Χίτσκοκ

δείτε καλύτερα

πίσω απ’ το σκριπτ
στα ράμματα

στο σκοτωμένο αίμα
κάποιου στίχου

μ’ αρέσει να λουφάζω
στις γωνιές

σκύλος
σφιχτά το κόκαλό του
που κρατάει

σαν ύστατη πνοή σαν φυλαχτό



     Θαμπή πατίνα, Πόλις, 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki Aσημίνα Ξηρογιάννη


*Η φωτό είναι παρμένη από το site apodyoptes.com

ΜΥΡΣΙΝΗ ΓΚΑΝΑ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ



5. 

Όλο το πρωινό χαζεύοντας
αυτό το σκοτεινό πανί
που όλο φουσκώνει και τεντώνεται
και σκίζεται εδώ κι εκεί
κι αστράφτουν τ' άσπρα ξέφτια του
και χάνονται.

Κι ύστερα το νησί.
Βουίζει και τρέμει απαλά
χαρταετός μέσα σε μπλε πυκνό
με όλα του τα κρόσια ν' ανεμίζουν.

Κι όπως αργά-αργά μας κλείνει
η νύχτα στις κουρτίνες της
κρατάμε την ανάσα μας να μη μας βρουν
κι ακούμε το μοτέρ της φύσης να δουλεύει.


6.


Λέγε με Πηνελόπη
μέρα τη μέρα
υφαίνω
ξηλώνω
το σώμα μου.
Πού να 'ξερα
ότι ο νοσταλγός που μου συστήθηκε
ως Οδυσσέας
ήταν στ' αλήθεια ο Κανένας.

 

      Στα πέρα μέρη, Μελάνι, 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki Aσημίνα Ξηρογιάννη

*Η φωτογραφία είναι παρμένη από το Andro


ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΓΓΕΛΟΥ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ



[Στάζουν μεσάνυχτα 1]


Γέννησα τη μητέρα και τον πατέρα μου
Βλαμμένα δίδυμα 
Να μη μπορούν να μιλήσουν
Να μη ξέρουν πώς να το ζητήσουν
Μαμά μαμά!...
Όλη την ώρα και τα δυο τους
Με κάνανε μητέρα
Με ένα παιδί
Που είναι δύο
Που είναι όλα
Ορφανά


  Στάζουν μεσάνυχτα, Μελάνι, 2013






[σπασμένα άλογα 3]

Εκεί έτρωγα ήλιο
Κι έπλενα τα δόντια μου με υπνοστεντόν
Με ξυπνούσαν για να με λυπηθούν
Γιατί εγώ δεν κοιμόμουνα
Κι ούτε ήξερα τι να λυπηθώ σε μένα
Μου έκαναν ό,τι μου έκαναν και με καλούσαν
στο νηπιαγωγείο τους
Μια φορά πήγα από περιέργεια για τ' άλλα παιδάκια
Αλλά δεν είχε πλάκα
Τις άλλες μέρες έβγαινα σο ένα τετράγωνο κήπου
έκανα τα μάτια μου πινέλα
Κι έφτυνα απ' το στόμα μου μπογιές

Μόνο ο φύλακας ήταν καλός
Με άφηνε τις νύχτες να καπνίζω

 

     Σπασμένα άλογα, Γαβριηλίδης, 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki Ασημίνα Ξηρογιάννη


*Η φωτό είναι παρμένη από εδώ