ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ ///ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Τίποτε σαν τα οικογενειακά τραπέζια

μ’ αυτήν τη θαλπωρή του ανταμώματος

να νιώθεις πως σ’ ακούν και να μιλάς·

Εκτός από επαγγελματικά· αυτά είναι απόρρητα,

δεν βγαίνουν παραέξω.

Κι από οικογενειακά· νύφες, πεθερές,

καμιά στραβή μη γίνει.

Αρρώστιες; Ε, όχι, μέρα γιορτινή·

χώρια το δόκανο των κληρονομικών.

Κουτσομπολιά για τηλεστάρ; Κενά επιπέδου.

Για τα παιδιά; Δεν θα ’ναι φορτικό μια απ’ τα ίδια;

Ερωτικά μπρος στα παιδιά, εννοείται όχι.

Πολιτική; Ποιος χώρος περισσεύει για καβγάδες;

Όσο για ποδοσφαιρικά; Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

Κι αχνίζουν τόσο ελκυστικές οι πιατέλες…

Ευτυχώς· όταν τρώνε δεν μιλάνε.

Λεπρές ισορροπίες, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010

***

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΟΦΙΑ

Τα πάντα εν σοφία τα μαγείρεψε.

Μονάχα που Τού ξέφυγε λιγάκι

στη θάλασσα τ’ αλάτι.

Γραφείον ενικού τουρισμού, Καλλιγράφος, Αθήνα 2016

*Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pexels

***

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ /// ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ /// Γραφείον ενικού τουρισμού

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ

Γραφείον Ενικού Τουρισμού
Εκδόσεις Καλλιγράφος, Αθήνα 2016




Γράφει ο Γιάννης Στρούμπας



               Το Γραφείον ενικού τουρισμού είναι ένα ταξίδι σε τόπους και στον χρόνο. Χρονικά παρακολουθεί την πορεία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Η πορεία αυτή ορίζεται στην έναρξή της από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης με τα αρχικά δειλά βήματα της νεόκοπης ελληνικής μικροαστικής Δημοκρατίας («Τα μπάνια του λαού»), διέρχεται από μια περίοδο διαφαινόμενης οικονομικής ακμής, ίσως επίπλαστης («Εντός, εκτός κι επί τα αυτά»), και καταλήγει στην οικονομική διολίσθηση της χώρας στα μνημόνια και την κηδεμονία των «εταίρων» της στη Δύση («Ψυγείο πάγου»), σε μια πορεία σηματοδοτούμενη από την ακαμψία του «γύψου» (Χούντα Συνταγματαρχών) και του «πάγου» (μνημονιακή παρακμή).

                Το τοπίο είναι, ως επί το πλείστον, τα ελληνικά πελάγη των καλοκαιρινών διακοπών του νεοέλληνα. Ο ποιητικός ήρωας κινείται μεταξύ παραλιών, περιβολιών, λιμανιών, καταστρωμάτων πλοίων, νησιών και γυμνών αιγαιοπελαγίτικων λόφων, αλλά κι επί της εθνικής οδού, διατρέχοντάς την από την Αττική μέχρι τη Θράκη, με ενδιάμεσους σταθμούς τα Καμένα Βούρλα, τον θεσσαλικό κάμπο, τη Συμπρωτεύουσα, τη Νέα Καρβάλη. Η μετακίνηση στον τόπο περιλαμβάνει διαρκείς μετακινήσεις στον χρόνο, από τα πρώτα παιδικά χρόνια του ποιητικού ήρωα μέχρι την ενηλικίωσή του, κι αποκεί πίσω στην εφηβεία και πάλι στην ωριμότητα.

                Τόποι και πρόσωπα προσφέρουν αλλεπάλληλες αφορμές για γνωριμία με τους ανθρώπους μα και για ενδοσκόπηση κι αυτογνωσία. Το άνοιγμα στον κόσμο, η επαφή, η ερωτική διάθεση είναι ζητούμενα. Ταυτόχρονα όμως γεννούν συχνά απογοητεύσεις, οι οποίες οδηγούν σε μια αντίστροφη διαδικασία απομόνωσης. Το ποιητικό υποκείμενο διεκδικεί την ηρεμία, τη φυγή απ’ την οχλοβοή («Δωμάτιο με ηχώ»), από τη γκρίνια («Τσούχτρες»), από τον βιοποριστικό κάματο. Το ταξίδι του μετατρέπεται από πληθυντικό σε ενικό, σε σημείο ώστε ακόμη και να αντιμετωπίζει σαν ανακούφιση την προσδοκώμενη αποδημία των γηραλέων του συγγενών που επιμένουν στα γινάτια τους («Το μόνον της ζωής της ταξίδιον»). Κι αποτάσσοντας όσα παρεξηγεί, καταλήγει ασυναίσθητα να συμπεριφέρεται το ίδιο σύμφωνα με το κατακριτέο εκ μέρους του ήθος.

                Η ενική διαδρομή είναι σπαρμένη από επαχθή φορτία. Στο πλαίσιο αυτό ακόμη και τα πλάσματα της φύσης, τζιτζίκια («Τζίτζικας») και κουνούπια («Θηλυκά βαμπίρ»), καθίστανται ανυπόφορα. Άλλοτε, σπουργίτια («Σπουργίτι στην άμμο») και θαλάσσιες χελώνες («Καρέτα-καρέτα») συμβάλλουν με το παράδειγμά τους σε μια φιλοσοφικότερη θεώρηση του βίου. Εκεί όπου τα πάντα είναι διεκδικήσιμα και συνάμα παρεξηγήσιμα, η αμφιταλάντευση του ποιητικού ήρωα μεταξύ του συλλογικά ωφέλιμου και του προσωπικού βολέματος διατηρείται, φανερώνοντας ότι οι προβληματισμοί θα παραμείνουν αναπάντητοι και η ίδια πορεία θα συνεχίζεται εσαεί, με τις προσδοκίες και τις ταπεινότητές της.

                Η συνειδητοποίηση της αδυναμίας οδηγεί τον ποιητικό αφηγητή σε μια πικρά ειρωνική αντιμετώπιση των καταστάσεων, ακόμη και στον αυτοσαρκασμό. Η ειρωνεία απλώνεται στις «αρετές» του τόπου («Μένουμε Ελλάδα»), στο εθνικό «μεγαλείο» («Τσούχτρα»), σε εργασιακούς θεσμούς («Υπεράριθμος»), σε ήθη των διακοπών, ιδίως με την εμμονική επιδίωξη της απόλαυσης ιδιαίτερων τοπικών γεύσεων («Ενθύμιον οπωσδήποτε», «Κουραμπιέδες Καρβάλης»), ακόμη και στη λογοτεχνική αποτύπωση των σχολίων, στον βαθμό στον οποίο τίτλοι έργων της νεοελληνικής λογοτεχνίας ενσωματώνονται σ’ ένα νέο περιβάλλον, προσλαμβάνοντας καινούριες, απρόσμενες διαστάσεις («Το μόνον της ζωής της ταξίδιον» από το ομότιτλο ποίημα· και «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους» από το «Δουλεμπόριο λουκουμάδων»).

                Κι η λύτρωση εντέλει; Παντού και πουθενά. Στη διαιώνιση του μικρού παιδιού σε πατέρα ταυτιζόμενο με την παιδική ανωριμότητα («Απροσάρμοστος») και στην υιοθέτηση της ανωριμότητας αυτής. Στη θαλπωρή της παιδικής ηλικίας («Μπάλα μου πελαγίσια»). Στις εσωτερικές συγκρούσεις της οικογένειας («Σολομώντεια σανίδα») και τη «σολομώντεια» υπέρβασή τους. Στον βιασμό του τοπίου («Υψίστη γραφικότης») και στον συμβιβασμό μ’ αυτόν («Ζουμ»). Στην αντικατάσταση του ηρωικού ιδανικού από το ευδαιμονικό όραμα («Καμένα Βούρλα»). Άτακτη υποχώρηση; Προσγείωση στην πραγματικότητα; «Ρεαλισμός»; Ίσως το σκαλοπάτι του «πουθενά», που μπορεί να λειτουργήσει σαν εφαλτήριο παντοειδών λυτρωτικών εκτοξεύσεων.

***

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ /// ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΝΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

                                                                                      

Τo βιβλιοπωλέιο  Επί Λέξει και οι εκδόσεις Καλλιγράφος
σας προσκαλούν στην παρουσίαση 
της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Στρούμπα

''Γραφείον Ενικού Τουρισμού''

που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 19.00
στον χώρο του βιβλιοπωλείου,
Ακαδημίας 32 και Λυκαβητού,Αθήνα.

Εισηγητές:

Γιώργος Βέης,Ποιητής

Ανθούλα Δανιήλ ,Δρ.Φιλολογίας,Κριτικός Λογοτεχνίας

Κώστας Γ.Παπαγεωργίου ,Συγγραφέας

Συντονίζει ο ποιητής Στάθης Κουτσούνης

Ποιήματα  απαγγέλλουν ο Στάθης Κουτσούνης 
και ο ίδιος ο ποιητής.

notationes ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2016 /// ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Γραφείον ενικού τουρισμού


Γιάννης Στρούμπας

Καλλιγράφος, 2016
64 σελ.

*

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ

Με περιεργάζονται λεπτομερώς
περιμένοντας την αδερφή μου
για τη ντίσκο.
– Τι γλυκούλης! Αέρινος! Θεός!
Έτσι είναι τα γυμνασιοκόριτσα.
Συγκινούνται
κάθε που αντικρίζουν
αγοράκια
των πρώτων σχολικών τάξεων.
– Και τι μελένια χρώματα!
Τι πέταγμα χορευτικό!
Εντάξει, υπερβολές.
Ξέρω, με πιάνει τα καλοκαίρια ο ήλιος
μα στον χορό δεν πεταρίζω ακόμα.
Μήτ’ έχω μούσκουλα βαρβάτα, να πω,
για να καρφώνουνε το στήθος μου οι ματιές
με λαίμαργη λαχτάρα
ή οι αφές αγκαλιαστά να γουργουρίζουν
σ’ αργό ρομαντικό μπλουζάκι
θερινής νυκτός.
Μη βιάζεστε·
θα δείτε,
θα μοιάσω μεγαλώνοντας
στης μπλούζας μου
τον Τζον Τραβόλτα.

***

ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ

Πετσέτες, σορτς, μπλουζάκια
πάλι μαζευτήκαν ποτισμένα αρμύρα.
Δεν προλαβαίνεις τη μια στοίβα
κι έρχεται νέα, επίμονη
να σου ζητά φρεσκάρισμα επειγόντως.
Σαν να μην άδειασε στιγμή
η λεκάνη με τα άπλυτα,
Σαν μαγεμένα ν’ απαντήθηκαν
μέλλον, παρόν και παρελθόν
μπροστά σ’ ένα πλυντήριο
στου χρόνου την προβαρισμένη περιδίνηση.

***

ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΩΝ


Στριμωγμένοι μες στον δίσκο
ώρες παρελαύνουν άσκοπα
στης παραλίας το σκλαβοπάζαρο,
καπέλο
(προσήμανση του κόστους, θαρρείς)
στο κεφάλι του λουκουματζή.

Αχόρταγος δουλέμπορος μελαχρινής σαρκός
τους περιφέρει
Αλλά κανείς δεν λέει
να τους ελευθερώσει.
Ολόγυμνοι
υπόδουλοι στις μύγες
Άοσμοι και στεγνοί
σε ξέρα ναυαγοί
ολοστρόγγυλες κουλούρες
ξέπνοα μηδενικά.

Θα κονταροχτυπιόμουνα
για χάρη τους ιπποτικά
Μα έτσι υποταγμένοι
αξίζουν τη δουλεία τους.

Λοιπόν, δεν θ’αγοράσω.
Οι σκλάβοι στα δεσμά τους