Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη
[Η Lola Ridge (1873-1941) γεννήθηκε στο Δουβλίνο. Μετά από περιπλανήσεις εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. Ήταν αναρχική και μοντερνίστρια. Ζωγράφος και ποιήτρια. Ασχολήθηκε επισταμένα με διάφορα πρωτοποριακά λογοτεχνικά περιοδικά και ανέπτυξε έντονη κοινωνική δράση. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το γυναικείο σώμα, αλλά και με τη γυναίκα ως οντότητα και τη θέση της στον κόσμο. Χαρακτηριστικό το δοκίμιό της με τίτλο Η γυναίκα και η θέληση για δημιουργία (1919). Δημοσίευσε πέντε τόμους ποίησης (1918 – 1935).]
YΨΟΜΕΤΡΟ
Αναρωτιέμαι
πώς θα ήταν εδώ μαζί σου.
Εδώ που ο άνεμος
που έχει αποτινάξει τη σκόνη του σε χαμηλές κοιλάδες
αγγίζει κάποιον καθαρά,
όπως συμβαίνει με ένα φρεσκοπλυμμένο χέρι.
Και o πόνος
είναι όπως η μακρινή πείνα
των πραγμάτων που πνίγονται.
Kαι ο θυμός
δεν είναι παρά μια μικρή σιωπή
που βυθίζεται μέσα στη μεγάλη σιωπή.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Έχω ένα όνειρο
να γεμίσω τη χρυσή θήκη
μιας αξιομνημόνευτης μέρας.
Ο αέρας
βαρύς και πυκνός και μπλε,
όπως ο ατμός του όπιου.
Οι θόλοι
πυρωμένοι σε θειώδη ομίχλη.
Η θάλασσα
ήρεμη σαν μία γκρι φώκια.
Kαι ο αναδυόμενος ήλιος
να εκτινάσσει χρυσάφι
πάνω από του Σίδνευ τον χλωμό καπνό,
καθώς ανεβαίνει από τον κόλπο.
Αλλά η μέρα είναι ένα αναποδογυρισμένο κύπελλο.
Kαι ο ήλιος της ένα σκουπίδι από κόκκινο σίδερο
που σβήνει σε πράσινα νωθρά νερά.
Πού να χύσω τ’ όνειρό μου;
ANΕΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ
Άνεμος που ανεβαίνει στα σοκάκια
Το πνεύμα μου υψώνεται μέσα σου σαν λάβαρο
Ροή ελεύθερη από καυτούς τοίχους
Είσαι γεμάτος όνειρα που δεν έχουν ξοδευτεί…
Είσαι φορτωμένος με ξεκινήματα…
Υπάρχει ελπίδα μέσα σου… όχι γλυκό…
οξύ σαν αίμα στο στόμα.
Έλα στη σκόνη μου που πετάει
Σκορπίζοντας τη γαλήνη των παλαιών θανάτων,
Άνεμος που ανεβαίνει στα σοκάκια
Μεταφέροντας φλόγες.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. /https://frear.gr/?p=35199]
