Translate

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

XAΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ/ ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ


Πώς καταλαβαίνουμε ότι έφτασε το καλοκαίρι


Άλλοι από τη μυρωδιά του πρώτου γιασεμιού
που σκαρφαλώνει
τα σκουριασμένα κάγκελα μιας μονοκατοικίας,

άλλοι από ένα ιδρωμένο μπράτσο ή έναν ώμο
που μες στο λεωφορείο άγγιξε το δικό τους,
άλλοι απ' τ' αθέριστα στάχια
που γέρνουν κίτρινα στον κάμπο
με το γλυκό αεράκι του μεσημεριού

κι άλλοι απ' τα βαμμένα νύχια στα πόδια
των γυναικών που βιάστηκαν να βάλουν πέδιλα


ή απ' τα φανελάκια και τα χαμηλά τους παντελόνια
που αφήνουν κάτω απ' τη μέση
να διακρίνεται πώς χωρίζουν οι γλουτοί

και πώς ιδρώνει εκεί ανάμεσα το δέρμα τους
που θες να το αγγίξεις με το χέρι σου
και να τ' αφήσεις να γλιστρήσει προς τα κάτω.

Εγώ το καταλαβαίνω απ' τους φίλους μου
που κάθε χρόνο αυτή την εποχή, στα τέλη του Μαΐου,
μου ζητάνε να γράφω για τέτοια πράγματα

κι εγώ τα γράφω.


**************************

Αλλιώς πια συνηθίζουν οι γυναίκες, όπως μαθαίνω,

μα εγώ πώς να ξεχάσω τότε που ξαπλωμένος
με το μάγουλο επάνω στην κοιλιά της
τής χτένιζα μ' ένα χτενάκι πράσινο
το απαλό της ήβης τρίχωμα
κι ανάδινε ως τα ρουθούνια μου
νεράντζι και αλμύρα της θαλάσσης;


****************************

Ένας στίχος του Εύμηλου

Από τα άσπρα πέδιλά της που φορεί
βλέπω τα νύχια της βαμμένα άσπρα και αυτά
κι ένα λεπτό ασημένιο δαχτυλίδι
σ' ένα απ' τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού.

Είναι ένα κορίτσι που κάθεται στο τρένο απέναντί μου
κι ακούει από τ' ακουστικά της μουσική
κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο
κι ένα χαμόγελο παίζει πάνω στα χείλη της

(τα δάχτυλά της παίζουν με την άκρη των μαλλιών της).

Μου φέρνει στο μυαλό τους στίχους
εκείνου του Εύμηλου για τη Μούσα
που φοράει, λέει, σανδάλια ελεύθερα και καθαρά
και ευνοεί τους ποιητές

και γίνεται έτσι το κορίτσι απέναντί μου
με το χαμόγελο, τα άσπρα βαμμένα νύχια της
και τα λευκά σανδάλια, για λίγη ώρα,
όσο κρατάει τούτη η διαδρομή, η Μούσα μου
για να γράψω τούτους εδώ τους αδέξιους στίχους.

Work in progress ΘΕΑΤΡΟ και ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 Επιμέλεια :Aσημίνα Ξηρογιάννη,Θεατρολόγος


Κείμενα και Ποιήματα που έγραψαν  μαθητές  του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λυκόβρυσης στα πλαίσια του μαθήματος της θεατρικής αγωγής με αφορμή το work in progress ΘΕΑΤΡΟ και ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ πάνω στο οποίο δούλεψαν με την καθοδήγηση της  θεατρολόγου  Ασημίνας  Ξηρογιάννη.Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με χαρά στο project κάνοντας τις μικρές ή μεγάλες προσπάθειές τους.Παρακάτω έχει συγκεντρωθεί προς δημοσίευση  μονάχα ένα μικρό δείγμα...!



Α.Ζητήθηκε από τα παιδιά να συνθέσουν ποίηματα με θέμα το θέατρο και ο,τι σχετίζεται με αυτό:

Εύη ,Δ Δημοτικού

Την Κυριακή το πρωί
πήγα στο θέατρο<<Αυλή>>
κι είδα κάτι ξεχωριστό
ένα έργο μοναδικό.

Οι ηθοποιοί δεν μιλούσαν
μόνο το σώμα τους κουνούσαν
η παντομίμα στους θεατές
χάριζε μαγικές στιγμές.

Πλημμύρισε το θέατρο φωνές
χειροκροτήματα και ζητοκραυγές

****

Γιώργος Λ.,Δ Δημοτικού

Είμαι το θέατρο
το μεγάλο θέατρο
και παίζω παραστάσεις
από μικρό παιδί

Είμαι ο ηθοποιός
ο ηθοποιός που παίζει παραστάσεις
ο ηθοποιός που κάνει τα παιδάκια
να χτυπάνε παλαμάκια

Ονομάζομαι παντομίμα
και παίζομαι παντού
σε θέατρα και σε σχολεία
και κάποτε και στο taboo.

Eίμαι το Θέατρο
Είμαι ο Ηθοποιός
Είμαστε οι Θεατές
και κάνε ό,τι θες.

****

B.Ζητήθηκε  από τα παιδιά  να γράψουν ποιήματα που να περιέχουν μέσα τις λέξεις :αγόρι ,φεγγάρι,γλάρος,θάλασσα


Ασημένια Π.,Δ Δημοτικού

Ένα αγόρι
κοιτά το φεγγάρι ψηλά
και βλέπει έναν γλάρο με φτερά
στη θάλασσα να περπατά
και του χαμογελά γλυκά.

****

Βασίλης Ξ.,Δ Δημοτικού
17/5/2012

Ένα αγόρι κοιτούσε το φεγγάρι
στεκότανε να πάρει ένα φυλακτό.
Μακρύ ταξίδι στη θάλασσα θα πάει,
αλλά θα επιστρέψει,σαν γλάρος,στο λεπτό.

****


Αριστέα Φ.Δ Δημοτικού
15/5/2012

α.Ένας γλάρος με φτερά
στο φεγγάρι πετά ξανά.
Βλέπει ένα αγόρι από ψηλά
και του χαμογελά.
Πάει στη θάλασσα γρήγορα
για να παίξει με τα κύματα.

β.Ένας γλάρος από ψηλά
βλέπει ένα αγόρι να κολυμπά
σε θάλασσα πλατιά.
Και το φεγγάρι από ψηλά
κοιτά καμαρωτά.

****

[ποίηματα  από παιδιά της Δ τάξης που μου δόθηκαν ανώνυμα]:

-Γλάρο  βλέπω εκεί ψηλά
με τα κιάλια μακριά
το φεγγάρι λαμπερό
πο,πο,πο,τί φοβερό.
Στη θάλασσα τη λαμπερή,ένα αγόρι στην ακτή.

-Το φεγγάρι εκεί ψηλά
βλέπει το αγόρι να χαμογελά
τη θάλασσα να κυματίζει
κι ένα γλάρο να γελά


******

Γ.Ανεξάρτητα ποιήματα,εμπνευσμένα από τους ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς που κάναμε :

Χάρης,Δ   Δημοτικού

Τώρα που τελειώνει το σχολείο
δεν θα ξαναπιάσω το βιβλίο
θα κοιμάμαι ως αργά
και θα βλέπω όνειρα γλυκά.

****

Λουκία Χ.,Δ Δημοτικού

-Καλοκαίρι καλοκαίρι
τί καλά μάς έχεις φέρει;
-Φέρνω όλη τη χαρά
στα μικρά μας τα παιδιά.

****

Δ.ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΚΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

1.Οι ιππότες της ανακύκλωσης/Μαριαλένα Β.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν οι τρεις ιππότες της ανακύκλωσης.Αυτοί ήταν ο Γυαλάκιας,ο Αλουμίνιος και ο Χάρτινος.Ο Γυαλάκιας μάζευε όλα τα γυαλιά από τους κάδους της ανακύκλωσης,ο Αλουμίνιος μάζευε όλα τα αλουμινένια κουτιά από αναψυκτικά και ο Χάρτινος μάζευε όλες τις χάρτινες συσκευασίες.Αν όμως κατά λάθος όλα αυτά ανακατεύονταν,τότε θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα.Μια μέρα αρρώστησαν και δεν πήγαν στη δουλειά.Τότε τα σκουπίδια ανακατεύτηκαν και δεν έφτασαν στο εργοστάσιο της ανακύκλωσης,αλλά στο εργοστάσιο των κανονικών σκουπιδιών.Τότε η Γη άρχισε να αρρωσταίνει κι αυτή και να βήχει και όλα πάνω σε αυτήν άρχισαν να μην λειτουργούν.Όταν όμως τελικά ο Γυαλάκιας,ο Αλουμίνιος και ο Χάρτινος γύρισαν στη δουλειά,έσωσαν τη Γη και ανακηρύχτηκαν ιππότες της ανακύκλωσης

2. [χωρίς τίτλο]/Βασίλης

Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν πολύ ακατάστατος.Το σπίτι του ήταν γεμάτο σκουπίδια σα σκουπιδότοπος.Παντού χαρτιά από πίτσες και σουβλάκια και κουτάκια αναψυκτικών.Οι φίλοι του ποτέ δεν πήγαιναν σπίτι του,επειδή φοβόντουσαν μήπως κολλήσουν καμιά αρρώστια από τα πολλά βρωμερά σκουπίδια.Μια μέρα του το είπαν αυτό .Εκείνος το σκέφτηκε καλά  και αποφάσισε να κάνει ανακύκλωση.Μετά από λίγες μέρες το σπίτι του έλαμπε.Και έτσι έγινε πάλι ένας φυσιολογικός άνθρωπος και ξανακέρδισε τους φίλους του.Και πάντα έκανε ανακύκλωση.Όπως πρέπει να κάνουν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο!

3.Μια ιστορία για την ανακύκλωση/Σοφία Κ.

Μια μέρα ,πριν πολύ καιρό,ήμουν στο σπίτι μου και, επειδή δεν είχα να κάνω τίποτα ,κάθησα να διαβάσω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την ανακύκλωση.Αφού το διάβασα συζήτησα με τους γονείς μου αυτό το θέμα και τους έδωσα να διαβάσουν και κείνοι αυτό το άρθρο.Μετα όλοι μαζί αποφασίσαμε να κάνουμε καθημερινά ανακύκλωση.Ετσι λοιπόν ξεκινήσαμε να κάνουμε ανακύκλωση και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα.

4.<Οι φίλοι μου οι ανακυκλούληδες>,Εφη Μ.,Στ1.

Ήταν κάποτε  ένα παιδί που δεν αγαπούσε το περιβάλλον.Ολο σκουπίδια πέταγε.Μια μέρα πέρναγε με το σκέιτμπορντ μπροστά από δύο κάδους ανακύκλωσης κρατώντας ένα περιτύλιγμα από κρουασάν.Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε  μια λεπτή και μια χοντρή φωνή να λένε:E,ψιτ!Πού πάς;Δεν θα πετάξεις το σκουπίδι;.To αγόρι απάντησε:Όχι καλέ,γιατί να το πετάξω;Oι κάδοι:Hello,είμαστε κάδοι ανακύκλωσης!!!Το αγόρι είπε πάλι:E,και τί έγινε;Mήπως πετάμε σκουπίδια ;.Και έφυγε.Πέρασαν πέντε έξι μέρες και το αγόρι ξαναπέρασε από τους κάδους αλλά αυτήν  τη φορά η  συμπεριφορά του ήταν διαφορετική.Πέταξε μέσα σε αυτούς ντενεκεδάκι αναψυκτικού.Οι κάδοι χάρηκαν πολύ και έτσι έγιναν στενοί φίλοι και το αγοράκι έγινε φιλικό προς το περιβάλλον.

5.[άτιτλο]/Γιώργος Β.

Ήταν κάποτε ένα παιδάκι το οποίο πάντοτε πέταγε τα σκουπίδια του στον δρόμο.Ποτέ δεν τα πέταγε στους κάδους απορριμάτων.Και ποτέ δεν έκανε ανακύκλωση.Όλοι του έλεγαν να μην μολύνει το περιβάλλον με αυτόν τον τρόπο,όμως εκείνος τους κορόιδευε και δεν ενδιαφερόταν .Μια μέρα έτρωγε μια μπανάνα και όταν τελείωσε την πέταξε κάτω.Ύστερα πήγε να φύγει,όμως ξαφνικά πάτησε την ίδια την μπανάνα που αυτός είχε ρίξει και έπεσε κάτω.Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι εκείνος στο νοσοκομείο με σπασμένο χέρι..Από τότε πήρε το μάθημά του και πέταγε τα σκουπίδια του στην ανακύκλωση και στον κάδο των σκουπιδιών.

6.Η Α-νακύκλωση και η α-νακύκλωση/ //Πέγκυ Χ. και Πελαγία Ε.

Μια φορά ήταν η Ανακύκλωση με  άλφα κεφαλαίο.Μα ποιά ήταν η ανακύκλωση;ρωτούσαν όλοι.Η Ανακύκλωση ήταν μια νέα κοπέλα που ήθελε το περιβάλλον καθαρό.Ετσι προσπάθησε να  κατασκευάσει διάφορες συσκευές ,αλλά καμία δεν πέτυχε.Όμως μετά από πολλές προσπάθειες και πολύ καιρό η Ανακύκλωση βρήκε την τέλεια λύση.Εφτιαξε ειδικούς κάδους μέσα στους οποίους οι άνθρωποι θα πετούσαν μόνο χαρτί,πλαστικό,γυαλί και αλουμίνιο.Κάθε υλικό θα πήγαινε σε ειδικό εργοστάσιο και το χαρτί θα ξαναγινόταν χαρτί...το ίδιο και τα υπόλοιπα υλικά.Και όντως...το έξυπνο σχέδιό της μέσα σε ένα μήνα είχε δουλέψει.Πέτυχε!και έτσι  το περιβάλλον προστατεύθηκε.Δεν χρειαζόταν πια να κόβουνε τόσα δέντρα για χαρτί,ούτε και τόσα ξύλα.Στο τέλος το σχέδιό της πήρε και το όνομά της.Κι όλοι έμαθαν ποιά ήταν η ανακύκλωση με μικρό άλφα ,αλλά και ποιά ήταν η Ανακύκλωση με μεγάλο άλφα.

*********

Ε.ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ  ΚΡΥΒΟΥΝ  ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΔΑΓΜΑ


Πελαγία,ΣΤ΄

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πλούσιος κακομαθημένος βασιλιάς.Αυτός ο βασιλιάς φέρονταν με ασέβεια στους υπηρέτες του.Τους έλεγε για παράδειγμα:<Παραδουλέφτρα έλα εδώ,κάνε κείνο,κάνε το άλλο.Ζητιάνε,πήγαινε εκεί.Βρωμιάρη ,πήγαινε αλλού.>.Μερικές φορές μάλιστα τους χτυπούσε.Οι υπηρέτες ένιωθαν πολύ άσχημα,ήταν γεμάτοι πόνο και θλίψη.Μια μέρα όσοι δούλευαν στο βασίλειο του πήραν την απόφαση να φύγουν ομαδικά και να ψάξουν να βρουν αλλού την τύχη τους.'Ετσι κι έγινε.'Οταν ο βασιλιάς σηκώθηκε το πρωί,άρχισε να διατάζει φωνάζοντας:To φαγητό μου και γρήγορα!'Αντε βρε ανάξιοι,Βρε άσχετοι,πού είστε;΄Οταν συνειδητοποίησε ότι ήταν μόνος ,η φωνή του έγινε ουρλιαχτό:Πού πήγατε όλοι ,επιτέλους;Kαι έπειτα επαναλάμβανε διαρκώς μία και μοναδική λέξη:Συγγνώμη.Αλλά κανείς δεν υπήρχε για να τον ακούσει.Φώναζε τρεις ολόκληρες μέρες.Μετά κλείστηκε μόνος μέσα στο μπουντρούμι που είχε χτίσει για τους άλλους .Και έζησε στη σιωπή.

*******


Σαμπρίνα,ΣΤ΄


Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ

Μια φορά ήταν ένας μάγειρας.Ο μάγειρας αυτός ζούσε μόνος.Δεν είχε οικογένεια ,ουτε γυναίκα,ούτε παιδιά.Μια μέρα πήγε στην αγορά για να αγοράσει υλικά για την περίφημη σούπα του.Εκεί συνάντησε μια όμορφη κοπέλα.Αμέσως της ζήτησε να ερθει στο μαγειρείο του για να δοκιμάσει τη σούπα του.Εκείνη του υποσχέθηκε να πάει.Οπότε εκείνος ,πολύ χαρούμενος,'ετρεξε και μαγείρεψε τη σούπα.Όμως η σούπα τού βγήκε λίγο ξινή.Την ξαναέφτιαξε και του βγήκε πικρή.Την έφτιαξε πάλι για πολλοστή φορά ...και τού βγήκε γλυκιά.Ο μάγειρας τότε κατάλαβε πως σκεφτόταν την κοπέλα πιο πολύ από τη σούπα που  όλοι οι κάτοικοι της πόλης λάτρευαν.Μα όταν η κοπέλα ήρθε στο μαγειρείο του τελικά,ο μάγειρας δεν είχε φτιάξει απολύτως τίποτα.Η κοπέλα νόμιζε πως ο μάγειρας ήταν πολύ απασχολημένος για να μαγειρέψει για εκείνη ,πώς την ξέχασε.Η κοπέλα έφυγε κλαίγοντας και ο μάγειρας έμεινε για πάντα μόνος.Η ιστορία μάς δείχνει πως όταν δίνουμε μια υπόσχεση πρέπει να την κρατάμε.

*****************

ΣΤ΄ ΜΙΚΡΟΙ  ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ/ΑΤΑΚΕΣ

Η άσκηση ήταν η εξής:Υποδυθείτε ένα πρόσωπο ,ζώο ή πράγμα και φτιάξτε μια ατάκα ή έναν μικρό ή μεγάλο μονόλογο που θα μπορούσε να λέει αυτό .Η άσκηση έγινε με τα τμήματα  Δ1 και Δ2:

*

 Eιμαι ένα ΛΑΣΤΙΧΟ  .Οι άνθρωποι κατα τη διάρκεια του ποτίσματος όλο με τραβάνε και με πονάνε.Γενικώς  δε με προσέχουν καθόλου,όμως για παρέα μου έχω τα δέντρα,τα μπαλκόνια και τον καθαρό αέρα...

*

Είμαι μια παλιά ΜΠΑΛΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ.
Να με βλέπατε!!
Σίγουρα θα λέγατε πως είμαι σαράβαλο!
Σίγουρα σας λέω,σίγουρα!
Βέβαια αυτό το κάνετε όποτε θέλετε!
Όταν δεν βρίσκετε μπάλα να παίξετε,
παίρνετε εμένα την παλιά,
με πιάνετε όλοι μαζί και ξεκινάτε το παιχνίδι....

*
Γεια σας είμαι η πουέντ του μπαλέτου και με χορεύουν οι μπαλαρίνες όλη την ώρα.Μερικές φορές λιώνω και με πετάνε στα σκουπίδια.Μα δεν μου αρέσει να λιώνω και προσπαθώ να είμαι πιο σκληρή!

*

Γεια σας ,είμαι ένα μαύρο μολύβι που με ξύνουν νύχτα μέρα .Πονάω  πάρα πολύ,γιατί είναι σαν να μου κάνουν εμβόλιο!

*

Γεια σας είμαι ένα δέντρο.Η μόνη μου παρέα είναι τα φύλλα που έχω στα χέρια μου.Όταν όμως έρχεται το φθινόπωρο,οι φίλοι μου φεύγουν.Το χειμώνα πεθαίνω από το κρύο!Το καλοκαίρι ζεσταίνομαι πολύ-ειδικά το μεσημέρι!Και την άνοιξη που φυτρώνουν τα λουλούδια,έχω περισσότερους φίλους....!

*
Είμαι η κρεμάστρα,όλους σας χαιρετώ!
Με χτυπάνε,με χτυπάνε! και στη συνέχεια με σπάνε!
Άμα με αντικαταστήσουν,θα με ξύσουν,θα με ξύσουν!
και μες στις φλόγες θα με ρίξουν!

*

Γεια!είμαι  μια από τις πόρτες του σχολείου !Συνέχεια με χτυπούν τα παιδιά!Έχω πολλά παράπονα.Είναι πολύ κουραστικό,ξέρετε!Ο διευθυντής πάντως όλο με αλλάζει και με φτιαχνει γενικώς!Είναι ο μόνος που με προσέχει!Ελπίζω κάποια στιγμή  να αλλάξουν τα πράγματα!!


********

Z .ΜΙΚΡΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ 8-10 ΕΤΏΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΟΥ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ Γιάννη Κ.,ο οποίος μου αποκάλυψε την αγάπη του για την συν-γραφή και μου έφερε να διαβάσω το εφηβικό του μυθιστόρημα ,χωρισμένο σε τόμους.Δεν το είχε ολοκληρώσει,αλλά το δούλευε ώστε να το ολοκληρώσει άμεσα,μου είπε.Το έργο του με τίτλο<Οι πειρατές σε άγνωστα νερά> μιλάει για νεαρούς ήρωες σε αλλόκοτες περιπέτειες.Οι ήρωες δεν είναι τυχαία πρόσωπα,αλλά οι συμμαθητές του Γιάννη,ο οποίος με ξεχωριστή ευρηματικότητα και φαντασία ,τους εμπλέκει όλους στην πλοκή.Εικονογράφος του βιβλιου δηλώνει ο Θοδωρής Οικ.,συμμαθητής και φίλος του Γιάννη.

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΙΚΡΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ /ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Κ.:

H ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Ο Γιάννης και ο Θοδωρής ,δύο καλόκαρδοι ναύτες,ζητούσαν πλήρωμα για ένα απίστευτο ταξίδι,μια φανταστική περιπέτεια.Διάλεξαν ένα δυνατό και ξύπνιο παλικάρι,τον Μάριο Μ..Επίσης,διάλεξαν δύο όμορφες και σκληρές γυναίκες,τη Μαρία Σ. και την Φωτεινή Τ..Επιβιβάστηκαν στο πλοίο και σάλπαραν προς τον Άδη.Όπου εκεί βρισκόταν <τα αμύθητα πλούτη του Ζαγγράζ>.Ο Ζαγγράζ ήταν ένας κουρέας που έκρυψε το θησαυρό του καθώς πέθαινε για να γλυτώσει τους φόρους.Όμως έβαλε παγίδες,γνωστές ως οι δέκα παγίδες του Ζαγγράζ.Επίσης,έβαλε ένα ζόμπι να γυρνά στον ΄Αδη και να βυθίζει όποιο πλοίο περνά τα σύνορα.

[...]

Ο Μαυρογένης ήταν ένας παλιός εχθρός του Θοδωρή που ήθελε κι αυτός τον θησαυρό του Ζαγγράζ.Ήταν φοβερός πειρατής που έσπερνε τον φόβο και τον τρόμο γενικώς.Η μοίρα τούς έφερε αντιμέτωπους στον Ελλήσποντο.Ο Γιάννης με την Μαρία ήταν στα κανόνια.Ο Μάριος με την Φωτεινή πήδησαν στο απέναντι πλοίο,ενώ ο Θοδωρής πάνω σε μια βάρκα ανοίγει τρύπες στο πλοίο του Μαυρογένη,ώστε να μπάζει  νερά .Ο Μαυρογένης όμως δεν πήγαινε πίσω.Ο ίδιος μάλιστα έριξε μια κανονιά όπου χτύπησε βράχια έτοιμα να πλακώσουν το πλοίο του Θοδωρή.Ίσα που πρόλαβε ο Γιάννης να στρίψει το πλοίο!

[...]

Kαθώς είχαμε πει,οι πέντε φίλοι μας νίκησαν τον Μαυρογένη,αλλά με αρκετές απώλειες.Ο Θοδωρής ήταν ετοιμοθάνατος.Ευτυχώς  ο Μάριος είχε μια ξαδέρφη νοσοκόμα ονόματι Ασημένια Πιτσινή.Εκείνη περιποιήθηκε αποτελεσματικά τα τραύματά του και αυτός έγινε καλά.Ταξιδεύοντας άραξαν σε ένα νησί.Εκεί γνώρισαν δύο αδέρφια ερημίτες,τον Πορφύρη  Ν. και την Κωνσταντίνα Ζ..Ο Θοδωρής ήθελε να εξερευνήσουν,αλλά ο Γιάννης δεν το κουνούσε ρούπι.Φοβόταν τα σκοτεινά δάση.Ο Πορφύρης και ο Γιάννης έμειναν στο πλοίο,ενώ οι άλλοι μπήκαν στο δάσος.Ξαφνικά ο Γιάννης έγινε κάτασπρος απ΄το φόβο του βλέποντας το πλοίο του Μαυρογένη αραγμένο στις ακτές κι ένα μαγικό καπέλο από μια μάγισσα.Ο Γιάννης αναγνώρισε τη πιο κακιά μάγισσα του κόσμου.Την Ευαγγελία Β..Ήταν μια κακάσχημη μάγισσα με μεγάλα αυτιά σαν του καλικάντζαρου και  μια μύτη σαν αγγούρι.Το αληθινό όνομα του Μαυρογένη ήταν Αντώνης Σ. και τo πλήρωμά του ήταν:o Bασίλης Ξ.,μια μεγάλη ιδιοφυία,η Αγγελική Κ.,η Εμμανουέλα Ρ.,η Ελένη Δ.,η Αριστέα Φ. και η Τάνια Ουζ.Έτρεξαν μέσα στο δάσος και τί να δουν;Όλο το πλήρωμα είχε φυλακιστεί..Η Ευαγγελία έκανε ένα ξόρκι,αλλά ο Γιάννης το απέκρουσε με την ασπίδα.Εκείνο γύρισε πίσω και πέτυχε κατάμουτρα την Ευαγγελία,η οποία έπεσε αναίσθητη.Και μεμιάς λύθηκαν τα μάγια.

[...]