Translate

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ουρλιαχτό - Άλλεν Γκίνσμπεργκ



 Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου διαλυμένα από την τρέλα,
υστερικά γυμνά και λιμασμένα,
να σέρνονται μέσα στους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας
μιαν αναγκαία δόση, χίπστερς με αγγελικά κεφάλια να φλέγονται για την αρχαία ουράνια ένωση με την άστρική γεννήτρια μέσα στη μηχανή της νύχτας, που φτωχοί κουρελιασμένοι με βαθουλωμένα μάτια και φτιαγμένοι στάθηκαν καπνίζοντας
μέσα στο υπερφυσικό σκοτάδι τιποτένιων διαμερισμάτων αιωρούμενοι
πάνω από τις κορυφές των πόλεων βυθισμένοι στην τζαζ,

που πρόταξαν τους εγκεφάλους τους γυμνούς στον ουρανό κάτω απ' τον Εναέριο σιδηρόδρομο και είδαν
αγγέλους Μωαμεθανούς να τρεκλίζουν φωτισμένοι σε ταράτσες πολυκατοικιών,
που πέρασαν απ' τα πανεπιστήμια με ήρεμα ακτινοβόλα μάτια με παραισθήσεις
του Αρκάνσας και τραγωδία με το φως του Μπλαίηκ ανάμεσα στους μελετητές του πολέμου, που διώχτηκαν απ' τις ακαδημίες λόγω τρέλας και έκδοσης
στίχων ανήθικων στου κρανίου τα παράθυρα,
που διπλώθηκαν από τον φόβο ξεντυμένοι σε αξύριστα δωμάτια, καίγοντας τα λεφτά τους στα καλάθια των αχρήστων και ακούγοντας τον Τρόμο μέσ' απ' τον τοίχο ...

 ... ... ...
... Ω Καρλ, όσο εσύ δεν είσαι ασφαλής δεν είμαι ούτε εγώ, και τώρα είσαι
στ' αλήθεια μέσα στη ζωική σούπα του χρόνου -
και όποιος εν τέλει έτρεξε μέσα στους παγωμένους δρόμους

κυριευμένος από την ξαφνική αναλαμπή της αλχημείας της χρήσης της γεωμετρικής έλλειψης του καταλόγου του μέτρου και του
 δονητικού πεδίου, που ονειρεύτηκε και δημιούργησε ενσαρκωμένα χάσματα στον Χώρο και τον Χρόνο μέσα από εικόνες συγκρινόμενες, και παγίδεψε τον αρχάγγελο της ψυχής ανάμεσα σε δύο οπτικά είδωλα και συνένωσε τα βασικά ρήματα και έβαλε το ουσιαστικό και την παύλα της
συνείδησης μαζί αναπηδώντας με την αίσθηση του
Pater Omnipotens Aeterna Deus
για να δημιουργήσει πάλι το μέτρο

και την σύνταξη της φτωχής ανθρώπινης πρόζας
και να σταθεί μπροστά σου άφωνος και ευφυής και
τρεμάμενος από ντροπή, απορριμμένος μα εξoμολογώντας
την ψυχή για συμπόρευση με τον ρυθμό της σκέψης μες στο
γυμνό του και ατέλειωτο κεφάλι,
ο τρελός αλήτης και άγγελος μπιτ μέσα στον Χρόνο, άγνωστος,
θέτοντας όμως εδώ αυτό που ίσως αξίζει να ειπωθεί
στον χρόνο μετά τον θάνατο,

και αναστήθηκε μετενσαρκωμένος με τα φασματικά ρούχα της τζαζ μέσα στον χρυσοκέρατο ίσκιο της μπάντας και έπαιξε τον πόνο του
γυμνού μυαλού της Αμερικής για την αγάπη μ' ενός σαξόφωνου την κραυγή ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί που ρίγησε
τις πόλεις ως το τελευταίο ραδιόφωνο,
με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής σφαγμένη βγαλμένη απ' τα κορμιά τους τροφή καλή για χίλια χρόνια

Θεατρολόγοι - Λογοτέχνες





....γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη 






.........Κάποιοι συνάδελφοι  θεατρολόγοι φαίνεται να τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη για την τέχνη του λόγου,αφού παράλληλα με τις θεατρικές και θεατρολογικές τους επαγγελματικές δραστηριότητες δραστηριοποιούνται και στον χώρο της λογοτεχνίας.Κάνοντας μια σχετική έρευνα γύρω από το θέμα ανακάλυψα κάποιους συναδέλφους που έχουν προβεί στην έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων ,και μερικοί έχουν μάλιστα αποσπάσει λογοτεχνικά βραβεία και διακρίσεις .Eτσι,αναφέρω πρώτο τον πολυγραφότατο κυριο Κωνσταντίνο Μπούρα που γράφει ποίηση ως επί το πλείστον,αλλά και θεατρικά εργα καθώς και κριτικές και άρθρα γυρω από το θεατρο και τη λογοτεχνια.Ακόμα,ο κύριος Θάνος Φωσκαρίνης ,έχει 11 βιβλια στο ενεργητικό του ,τα περισσότερα από τα οποία είναι ποιητικές συλλογές(<<Ανοιχτές επιστολές στον Μάνο Χατζηδάκη>>,Μπάστας,1996<<Οινόπνευμα για τα μάτια και το στόμα>>.Παρουσία 2000,<<Η αλήθεια με ή χωρίς αντιβιοτικά>>,Εριφύλλη 2002,<<Αθελά μου>>,Εριφύλλη 2004,<<Χους>>,οδός Πανός 2011και άλλες)καθώς και θεατρικές μεταφράσεις και άρθρα περί θεάτρου.Η Μάγια Δελληβοριά καταπιάνεται με παιδικά θεατρικά έργα (<<Ο Ιππότης της αγάπης>>, και β.<<Η Αλφαβήτα της εφηβείας>> που έχουν πάρει βραβεία από το Υπουργείο Πολιτισμού.)Με την παιδική λογοτεχνία και πιο συγκεκριμένα με το παιδικό και εφηβικό μυθιστόρημα ασχολέιται και η πολυβραβευμένη Αγγελική Δαρλάση..Το πιο πρόσφατο βιβλίο της έχει τον τίτλο<<Με λένε...Σύννεφο>>και κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Πατάκη.Η Μαρία Σούμπερτ έχει  στο ενεργητικό της ,4 μυθιστορήματα για ενήλικες και ένα θεατρικό με τίτλο <<Ιnvitation to a party>>.Ο Δημήτρης Φοινίτσης εξέδωσε το βιβλίο<> που περιλαμβάνει τέσσερα θεατρικά έργα. Eχει γράψει κυρίως θεατρικούς μονολόγους,μονόπρακτα και διηγήματα(short stories) και έχει κάνει θεατρικές μεταφράσεις.Τέλος ,οι ποιητές Αργύρης Παλούκας και Ασημίνα Ξηρογιάννη που
έχουν εκδώσει 3 προσωπικά βιβλια εκαστος και εχουν συμμετοχές και σε συλλογικά έργα.Πώς ομως καταπιάστηκαν με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή;Σίγουρα τα κίνητρα δεν ήταν οικονομικά!Ο καθένας  έχει  και τη δική του ιστορία .Ο  Κωνσταντίνος Μπούρας απαντά:<<Η λογοτεχνία μας διαλέγει δεν τη διαλέγουμε, πριν καν πάμε σχολείο, πριν μάθουμε να γράφουμε,είναι μια ειδική διαμόρφωση του κέντρου του Λόγου στον εγκέφαλο, είναι μια ειδική ποιότητα της ψυχής. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν ξυπνάει ένα πρωί αποφασίζοντας να επιδοθεί σε μια τέχνη που δεν διδάσκεται και με τελείως αμφίβολα αποτελέσματα. Θέλει πολλές δεκαετίες επιμονής κι υπομονής για να αρχίσει κάπως να σου αποδίδει. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι δεν αποζημιώνομαι ούτε καν ως δακτυλογράφος των 25 βιβλίων μου και των πάμπολλων δοκιμίων και κριτικών που έχω δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά. Όταν πήγα τελευταία στην κλινική που κάνει αιμοκάθαρση ο πατέρας μου, ένας υπέργηρος ασθενής με αναγνώρισε και μου είπε ότι πήγαινα σε προσχολική ηλικία στο σπίτι τους και τους έλεγα ποιήματα που μόλις είχα συνθέσει. Φυσικά δεν το θυμόμουνα, εντυπωσιάστηκα όμως και συγκινήθηκα. Ακόμα και σήμερα θα ευχόμουν να ξυπνήσω κάποια στιγμή τόσο ευτυχισμένος και πλήρης που να μην χρειαστεί να ξαναγράψω. Είναι όμως αυτό το φευγαλέο σαράκι, να μοιραστούμε με τους άλλους τις γνώσεις και τις ανακαλύψεις μας. Αυτό το μικρόβιο δεν σκοτώνεται. Πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά η λογοτεχνική μανία του>>Επίσης,η συγγραφή για τον Δημήτρη Φοινίτση <<προέκυψε μέσα από τη γενικότερη ενασχόλησή του με το θέατρο. Σαν ανάγκη και πάλι όχι. Σαν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Καλύπτει πάντοτε και το κενό-δικαιολογία του σκηνοθέτη "δεν βρίσκω έργο". Είναι μια ολική κατασκευή, ένα σκηνικό παιχνίδι που ολοκληρώνεται μέσα από τα στάδια της θεατρικής πράξης.>>Η Μαρία Σούμπερτ σημειώνει:<<Το «να γίνω συγγραφέας», ήταν παιδικό όνειρο, το οποίο ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά. 

Η ενασχόλησή μου ήταν τυχαία, μετά τις πανελλήνιες, όταν τυχαία έγραψα το πρώτο μου βιβλίο και τυχαία βρήκε το δρόμο του για έκδοση. 
Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να γίνει συνειδητή επιλογή και να δουλέψω γύρω από αυτό.>>Και η Αγγελική Δαρλάση ,όπως μου είπε,έκανε στην αρχή χάρη στην εμπιστοσύνη και παρότρυνση,του φίλου της,του θεατροπαιδαγωγού Ηλία Πίτσικα.<<Η συνέχεια ήρθε <<αναγκαστικά>>.Ανακάλυψα ότι το να γράφω για παιδιά είναι για μένα μια ιδιαίτερα απελευθερωτική κι απαιτητική διαδικασία.  Μπορώ να είμαι λιτή αλλά ουσιαστική, ευφάνταστη αλλά ειλικρινής,  γενναιόδωρη. Να δίνω κάθε φορά την καλύτερη λογοτεχνία που μπορώ. Τα παιδιά έχουν αλάθητο ένστικτο στην ομορφιά και στην ουσία. >>,προσθέτει.Η Ασημίνα Ξηρογιάννη από μικρή είχε την αγωνία της γραφής , προσπαθούσε να  εκφραστεί μέσω της Ποίησης και να βρει τη δική της φωνή....Οι φιλολογικές της σπουδές την βοήθησαν να γνωρίσει και να μελετησει σε βαθος την ελληνική ποιητική παράδοση .Για αυτήν η Ποίηση είναι μαγεία και έρωτας!