Translate

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Παρουσίαση του νέου τόμου "Ποιητές στη σκιά"///ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ -ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΗΓΗ:EKΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ


28 Νοεμβρίου 2013 20:30

Βιβλιοπωλείο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι (60 μέτρα από το μετρό), τηλ.210-3228839 
Ο Θωμάς Γκόρπας, ο Επαμεινώνδας Γονατάς, η Κατερίνα Γώγου, ο Κλείτος Κύρου, ο Θανάσης Κωσταβάρας, ο Ηλίας Λάγιος, ο Μάριος Μαρκίδης, ο Δημήτρης Παπαδίτσας, ο Γιώργος Σαραντάρης, ο Αλέξης Τραϊανός και η Αμαλία Τσακνιά ήταν οι "προσκεκλημένοι" της δεύτερης χρονιάς του κύκλου "Ποιητές στη σκιά", που συνδιοργάνωσαν οι Εκδόσεις Γαβριηλίδης και το ΕΡΑ το 2012, με την επιμέλεια του Γιώργου Μπλάνα και εισηγητές νέους ποιητές, οι οποίοι κλήθηκαν να βάλουν στην άκρη τα κριτικά στερεότυπα και να μιλήσουν με τη δική τους φωνή για ποιητές που δεν έχουν προφανή θέση στα δημόσια αφιερώματα και στις θεσπισμένες επετείους, αλλά η προσφορά τους στην ποίηση είναι ανυπολόγιστης αξίας. Τώρα, όπως έγινε και για το 2011, κυκλοφορεί ο τόμος με τα "πρακτικά" των όσων "διαμείφθηκαν" εκείνες τις Πέμπτες του 2012. Το βιβλίο ξεκινά με μια ουσιαστική εισαγωγή από τον Γιώργο Μπλάνα. Ακολουθούν οι εισηγήσεις των νέων ποιητών για έναν-έναν από τους τιμώμενους ποιητές και η ανθολόγησή  τους με αντιπροσωπευτικά ποιήματα, τα οποία επέλεξε ο Γιώργος Μπλάνας και διάβασαν σημαντικοί ηθοποιοί, στη διάρκεια των εκδηλώσεων.

ΣΤΗΛΗ ΤΗΕ ΑRTMANIACS//////XΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ-ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ////ΔΙΠΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ



 Αγαπητοί φίλοι,



νιώθω την ανάγκη να περιγράψω πως προέκυψε αυτή η διπλή συνέντευξη.'Οταν είχα πάει το Φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της Εποχής ,η Χλόη ,που συμμετείχε στο πάνελ,αντί να  γράψει εισήγηση για το βιβλίο,είχε την ιδέα να μου υποβάλλει ερωτήσεις,όπως και έγινε. Ακούστηκαν πολλά πράγματα και επειδή ο διάλογος ποτέ δεν τελειώνει ,θελήσαμε να συνεχίσουμε εδώ, στο varelaki/notationes  ,να ανταλλάσσουμε απόψεις και να διερευνούμε η μία την άλλη.Oπότε μού απευθύνει δεκαπέντε ερωτήσεις,δεκαπέντε της απευθύνω και εγώ.Τα βλέμματά μας πάνω στα πράγματα......Ακολουθήστε μας....!



                                         Α.Ξηρογιάννη


                                                  
                                                                                  
                                      ******

                       


















...συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη






Ποίηση είναι...Δεν θέλω έναν ακόμα ορισμό,αλλά την δική σου προσέγγιση...


Από όλα τα άνθη της πορτοκαλιάς ,ένα στα δέκα δένει πορτοκάλι. Ποίηση είναι αυτοί οι εννέα μικροί θάνατοι. Δεν είναι ένας ακόμα ορισμός, είναι βίωμα και προσέγγιση.

Εχεις ποιητικά ''πρότυπα''; 
Ασυνείδητα ίσως ναι ,αφού έχω διαβάσει πολλή ποίηση, συνειδητά προσπαθώ να διαμορφώνω την δικη μου φωνή.
Ποίηση και διαδίκτυο.  
Πολλά τα στρείδια λίγα τα μαργαριτάρια, ωστόσο είναι χρήσιμη η εξοικείωση μίας μεγάλης μερίδας κόσμου με την ποίηση, περισσότερο καλό παρά κακό επομένως.

 Ποιά άλλη Τέχνη αγαπάς εκτός από την Τεχνη του Λόγου. 
Την τέχνη της ζωής. 

Τρια βιβλία που σε σημαδεψαν και άλλαξαν το βλέμμα σου στα πράγματα.
 
 Όλα είναι ψηφίδες στο απέραντο ψηφιδωτό της ψυχής ενδεικτικά θα αναφέρω Ντοστογιέφσκι Τόμας Μαν και Προυστ. Α ,και το Άσμα Ασμάτων που αφορά στην περιπλάνηση της ψυχής.

Ποίηση κι έρωτας (κι αντίστροφα) 
Αλληλένδετα, αλληλεξαρτώμενα, αναπόσπαστα.

Διαβάζουν ποίηση οι νέοι σήμερα ή τη θεωρούν κάτι παρωχημένο;


 Οι νέοι σήμερα δεν διαβάζουν γενικά, κάθονται μπροστά σε μία οθόνη και έτσι παίρνουν όλη την γνώση και την πληροφόρηση. Φυσικά υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις και γι αυτές αξίζει να παλεύουμε. 







Πιστευεις στην επίσημη Κριτική;


 Ναι αν δεν επηρεάζεται και δεν κατευθύνεται από τα συμφέροντα εκδοτικών οίκων

Αν σου ζητούσαν να γράψεις τη βιογραφία ενός μόνο προσώπου...ποιό θα ήταν αυτό και γιατί.
Της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων. Θεωρώ ότι είναι αποκαλυπτική για την ανθρώπινη φύση. 

Ποιο από τα βιβλία σου αγαπάς περισσότερο.


Κάθε φορά το τελευταίο αφού το θεωρώ πιο πλήρες από το προηγούμενο .


 Η άποψη σου για τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς;

 Σπάνια έχω πάρει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, δεν μου αρέσει ίσως η έννοια του διαγωνισμού στην ποίηση, συγκρίνονται τα ποιήματα άραγε και οι ποιητές μεταξύ τους; Και ποιος είναι αρμόδιος να κρίνει;
 
Σε γυρνάω πίσω..θυμίσου το πρώτο πρώτο ποίημα που εγραψες στη ζωή σου. 

 Δημοτικό, στα Μουδανιά που παραθερίζαμε, ήταν με ομοιοκαταληξία. 

Πέντε λέξεις που πιστευεις ότι περιγράφουν την ποίηση σου. 
 Βυθός, απώλεια, κύκνος, καθρέφτης, είδωλο.

Κάποιο λογοτεχνικό περιοδικό που αγαπάς.
 
Πολλά ωστόσο αν πρέπει να διαλέξω θα μνημόνευα την Πάροδο του Κώστα Ριζάκη που έχει όμως σταματήσει πια να εκδίδεται
 
Αν σου ζητούσαν να χαραξεις με τατουάζ στο χερι σου ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ στίχο...ποιός θα ήταν αυτός; 

 Αγαπώ νεκρά γιατρέ.


        

                                                     

 ...συνέντευξη στην Χλόη Κουτσουμπέλη

 Ποια είναι η εποχή του ποιητή και πώς πρέπει να δρα μέσα σ' αυτήν; 
 

 Η εποχή του ποιητή είναι αυτή μέσα στην οποία ζει και δημιουργεί.Μια φορά είχα πάει στην τράπεζα και συνάντησα εκεί έναν φίλο μου  συγγραφέα και μου λέει με παιγνιώδες ύφος :''Πάνε κι οι ποιητές στην τράπεζα".Του λέω :''Mην το κάνεις τώρα κι εσύ σαν κάποιους που αναρωτιούνται για το αν οι ποιητές πρέπει να παντρεύονται.''.Ο ποιητής ζει στον κόσμο ,έχει να πληρώσει λογαριασμούς,να ταίσει μωρά,να παλέψει με μια κοινωνικοπολιτική κατάσταση.Αλίμονο αν ζει στον γυάλινο πύργο του ,χωρίς εμπειρίες και αποκομμένος από την πραγματικότητα,η οποία πολλές φορές του δίνει αφορμές και ερεθίσματα για δημιουργία.Ο ποιητής έχει σάρκα και οστά,βομβαρδίζεται καθημερινά από χιλιάδες πληροφορίες ,όπως όλοι,δονείται  από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα,πονάει,αλλοτριώνεται.Η πραγματικότητα είναι το πρώτο υλικό.Το ενδιαφέρον κάθε φορά είναι να βλέπουμε πώς  ο ποιητής φιλτράρει τα γεγονότα και πώς τα μετουσιώνει σε ποίηση.Το βιβλίο ''ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ'' προέκυψε από την ανάγκη μου να κάνω ένα διάλογο με το σήμερα,με την κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και  ό,τι αυτή μας έχει φέρει.Να πω τέλος και για τον Αναγνωστάκη που απαντώντας σε ένα ποίημα του Εγγονόπουλου για τον εμφύλιο καταθέτει την άποψη ότι οι ποιητές οφείλουν να μιλούν'' για όλα αυτά'' που διαδραματίζονται και όχι να σιωπούν.Ο ποιητής έχει χρέος απέναντι στον άνθρωπο και την ιστορία.



Μία εποχή που θά θελες να ζεις και γιατί. 




Εδώ θα μιλήσει η φιλόλογος μέσα μου...γιατί πριν το θέατρο έκανα φιλολογικές σπουδές...Θα ήθελα λοιπόν να ζω στην Αθήνα του πέμπτου  αιώνα όπου επώνυμος άρχων ήταν ο Περικλής.Εκείνη την εποχή όλα ήταν ανθηρά.Τέχνες ,γράμματα,επιστήμες.Η Αθήνα ήταν το παιδευτήριο ολόκληρης της Ελλάδας.Συνέρρεαν από παντού ξένοι για να παρακολουθήσουν θεατρικές  παραστάσεις και να ακούσουν ρήτορες και σοφιστές.Εκεί θα θελα να βρισκόμουν και να είχα ανά πάσα στιγμή την ευκαιρία να συνομιλήσω με τους σπουδαίους εκείνους ανθρώπους.Δεν υπάρχει τίποτα που να μην τό' χουν πει πρώτοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι,και που,μέσω της Αναγέννησης,το πνεύμα του πολιτισμού τους/μας μεταλαμπαδεύτηκε στην Ευρώπη.




Θα έγραφες αν δεν είχες αναγνώστες;



Η ποίηση και η τέχνη γενικά έχουν κοινωνικό πρόσωπο.Αν γράφεις μόνο για τον εαυτό σου,είναι κάτι άλλο,ημερολόγιο ίσως.Ο δημιουργός έχει ανάγκη να μυεί τον συνάνθρωπο σε μια νέα εμπειρία ,να τον ταξιδεύει...Το μοίρασμα και η μύηση σε εμπειρίες είναι μέσα στο ρόλο και τη λειτουργία της τέχνης.Στο ποίημα της συλλογής αυτής ο αφηγητής αναρωτιέται ''γιατί να γράφεις ποιήματα όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;'''Oμως κανείς πρέπει να διαβάσει και  τη συνέχεια του ποιήματος,το οποίο διερωτάται για το ρόλο της τέχνης σε χαλεπούς καιρούς.
Ποίηση: Πολυτέλεια ή δρόμος; Παρηγορία ή βύθισμα σε κώμα; Μία άλλη πραγματικότητα ή φυγή από την πραγματικότητα. Γράφοντας εθελοτυφλείς ακούσια και αποσύρεσαι ή συνειδητοποιείσαι και δρας; Η γραφή είναι δράση; 



Σαφώς και είναι δράση η γραφή.Η κατασκευή ποίησης είναι μια έλλογη και άκρως δημιουργική διαδικασία.Χρειάζεται να είσαι παρών με όλες σου τις αισθήσεις.Έχουν δοθεί πάρα πολλοί ορισμοί για την ποίηση.Πολλές απόψεις,πολλές προεκτάσεις.Δεν λέω ότι όλα αυτά  είναι περιττά ή άστοχα ή δεν ξέρω τί άλλο.'Ολοι οι ορισμοί έχουν μέσα τους αλήθεια .Ο ένας ορισμός δεν αποκλείει τον άλλο.Ποίηση είναι όλα αυτά και τίποτα από όλα αυτά.Ως γνωστόν,η αλήθεια είναι πολλαπλή.Εγώ θα έλεγα ''αποδόμηση και μετά αναδόμηση,εκπλήττοντας τον αναγνώστη''.





Περίγραψε το μυστήριο της συγγραφής ενός ποιήματος.Πότε αρχίζει ένα ποίημα για σένα,πότε εκκολάπτεται,πότε ξεκινάει μέσα σου,πώς εκδηλώνεται;Tί κάνεις μόλις γράψεις ένα ποίημα,το δουλεύεις ή το αφήνεις όπως είναι;


 Δεν υπάρχει μυστήριο.Η ποίηση είναι μια έλλογη κατασκευή.Ναι,σαφώς υπάρχει το αρχικό ερέθισμα που σου κινεί το συναίσθημα.Επειτα η προσπάθεια να παγιδεύσει κανείς το αρχικό ερέθισμα,κι όταν το κάνει αυτό,με κάποιο τρόπο,τότε αρχίζει να το επεξεργάζεται,να του δίνει μια μορφή,να την αλλάζει ,να γράφει να σβήνει.Οπως γράφω κάπου ποίηση ίσον εξημέρωση του αρχικού ερεθίσματος.Εγώ ναι,κυκλοφορώ πάντα με ένα μπλοκάκι και σημειώνω ιδέες ,ήχους,ονόματα,μυρωδιές για να τα εξημερώσω μετά.Μου αρέσουν επίσης οι διασυνδέσεις και τα παιχνίδια διακειμενικότητας.Σαφώς ,το ποίημα δεν μπορεί να γράφεται με ευκολία,το ποίημα είναι πάλεμα με θεούς και δαίμονες,είναι ιερή αγωνία.Ο Ελύτης πάλευε μήνες για την συνέχεια ενός στίχου του.Ο Καβάφης έσβηνε πιο πολύ παρά έγραφε.Και δεν έχει σταματήσει ποτέ ο κόσμος να μιλάει για αυτά τα λίγα ποιήματά του.Ο Ρίτσος ήταν  πολυγραφότατος ,αλλά δεν είναι του ύψους των προαναφερθέντων,λίγα τα διαμάντια του.Το ποίημα χρειάζεται λέξεις αλλά αυτές δεν αρκούν.Το θέμα είναι ο συνδυασμός τους,δηλαδή ''το πώς'' και όχι τόσο ''το τί''.Μπορείς να μιλήσεις για τετριμμένα θέματα με ανοίκειο τρόπο.Το ανοίκειο βλέμμα είναι το θέμα πάντα.




 Πότε χάνουμε τον εαυτό μας; Πότε τελευταία σου έχει συμβεί; 



Χάνουμε  τον εαυτό μας όταν αλλοτριωνόμαστε,όταν απομακρυνόμαστε από όσα για μας αποτελούν πηγή ευτυχίας και χαράς.Ο αφηγητής του ποιήματός μου,βιώνοντας την Κρίση που βιώνουμε όλοι μας τα τελευταία χρόνια φοβάται μην χάσει τον εαυτό του.
Είναι ,Χλόη, πολύ εύκολο να χάσει κανείς τον εαυτό του για πολλούς λόγους,μη νομίζεις.Και γω τον έχω χάσει.Με θυμάμαι πάντα να φλερτάρω με την κατάθλιψη,ώσπου κάποια στιγμή ,δεν ήταν απλά ένα φλέρτ.Τα πράγματα σοβάρεψαν πολύ.Είχα σταματήσει να γράφω.Ξέρεις,όταν πιάνεις πάτο ,δεν υπάρχει πιο κάτω.Η σε τρώει το σκοτάδι ή μετά αναδύεσαι στην επιφάνεια και είσαι πιο δυνατός εν τέλει.Μαθαίνεις μετά να διαχειρίζεσαι καλύτερα πράγματα και καταστάσεις.Εμένα με έσωσε η κόρη μου η Αριάδνη.Ηρθε την κατάλληλη στιγμή.




 Μπορεί ο έρωτας να αποτελέσει την συγκολλητική ουσία που μπορεί να ενώσει τα τεμαχισμένα μας κομμάτια;


 
Σαφώς!Μπορεί να είναι και ευεργετικός ο έρωτας καμιά φορά.Αν και συνήθως είναι  καταστρεπτικός.Ο έρωτας είναι ασθένεια κατά μία έννοια.Όμως είναι η ασθένεια που φανερά ή κρυφά όλοι εύχονται να πάθουν  και εδώ υπάρχει φοβερή ειρωνεία.Ο αφηγητής του εν λόγω ποιήματός μου είναι από μόνος του τόσο διαλυμένος που δεν έχει κουράγιο ούτε να ερωτευτεί.

  Αθήνα του 2013, η πόλη σου. Και δέκα λέξεις που να την περιγράφουν.


 
'Ενα ποίημα από το βιβλίο(''Εποχή μου είναι η Πόιηση'') που να δηλώνει ένα βλέμμα πάνω στα πράγματα.Η ''Παθολογία '' είναι το ποίημα που γράφτηκε τελευταίο :


ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

Περπατώ μέσα στην πόλη.
Βήματα αργά,σκεφτικά
λιγάκι θλιμμένα.
Δεν κρατάω τυχαία την κάμερα
Είναι που δεν αντέχω
να βλέπω το κέντρο
με γυμνό μάτι πια.
Θέαμα θλιβερό.
Μετανάστες,ζητιάνοι,πρεζάκια,αρσενικές πόρνες.
Κουμουνδούρου,τσαντίρια,μιζέρια,σπασμένες βιτρίνες.
Καμένα αμάξια,καυσαέρια,βρωμιά,κατάντια.
Απόγνωση,μοναξιά.
Η Αθήνα μαραζώνει.
Είναι σαν να βλέπεις
έναν αγαπημένο σου άνθρωπο
να μαραίνεται.
Ποιός δεν πονάει για τον ετοιμοθάνατο;



Στην συλλογή ''Εποχή μου είναι η Ποίηση''υπάρχει'' Ενα ποίημα για τον Τάσο Λειβαδίτη. Τι είναι ο Τ.Λ. για σένα;

 

Ο Λειβαδίτης ήταν ένας σεισμογράφος του καιρού του.Βαθιά ερωτικός και κοινωνικός και πολιτικός είναι από τους ποιητές που με έχει πολύ επηρεάσει.Ως χαοτική προσωπικότητα η ίδια,αναζητούσα πάντοτε τη διαύγεια και την καθαρότητα στην τέχνη μου.Ο Λειβαδίτης διδάσκει ακριβώς αυτό :''πώς να γράψεις έναν στίχο αληθινό που να έχει διάρκεια''.


 Ποιο θα μπορούσε κατά την άποψή σου να είναι αυτό που η ίδια αποκαλείς «εθνικό αντικαταθλιπτικό»; 


 

Η επιστροφή στο παρελθόν,ίσως.Η μελέτη της ιστορίας και η εμβάθυνση σε καταστάσεις και γεγονότα.Η ιστορία είναι το μέλλον εν τέλει,περισσότερο παρά το παρελθόν.Δεν πρέπει να την αγνοούμε.Εδώ η Παιδεία καλείται να παίξει ουσιαστικό ρόλο.Αλλά κι αυτή έχει τρωτά πολλά,μπορώ πλέον να πω μετά από έντεκα χρόνια στην εκπαίδευση.Και το πρόβλημα της παιδείας είναι πρωτίστως πολιτικό σαφώς.




 Τι σημαίνει ελευθερία για σένα;




Η δυνατότητα της επιλογής.Για να θυμηθώ και τον Καβάφη ,ελευθερία σημαίνει να ζεις τη ζωή σου όπως εσύ επιθυμείς.



Νυχτα στην πόλη.Με τί θα την παρομοίαζες.


 

Με    ποίημα που μιλάει για μοναξιά.




Είναι η αδράνεια ήττα;

Nαι,μπορεί να σημαίνει ήττα.Αποχή,παραίτηση,μη λειτουργικότητα,έστω.




Αν έπρεπε να γράψεις ένα ποίημα για ένα πρόσωπο υπαρκτό ή φανταστικό,ζωντανό ή πεθαμένο που σε συγκλόνησε,για ποιον θα ήταν;


 

Πάντα ήθελα να γράψω ένα ποίημα για τον Σαίξπηρ.Ιδωμεν.




 Υπάρχουν καιροί που η ποίηση είναι περισσότερο απαραίτητη και καιροί που είναι σχεδόν άχρηστη

 

Η ποίηση όπως και κάθε τέχνη είναι πάντα απαραίτητη για να μας υπενθυμίζει πως τίποτα δεν χάθηκε ,πως δεν έχουμε ξοφλήσει.Είναι απαραίτητη για να μας αφυπνίζει,να μας διεγείρει,να μας σοκάρει,να μας μαγεύει,να μας αποπλανεί,να μας ανατρέπει,να μας αγγίζει.Κάπου γράφω:


Ποίηση Εσύ,
ξεγύμνωσέ με,
ξύσε τις πληγές μου,
φώτισε τα σκοτάδια μου,
γιάτρεψε τα σακατιλίκια μου
ομόρφυνε τ΄ασχημά μου.
Σου ζητώ...σε ξορκίζω...
Μην μ αφήσεις αιώνια να κοιμάμαι.
Τρέλανέ με


Μέθυσέ με,
Χτύπησέ με,
Σοκάρισέ με,
Αποπλάνισέ με
Κάνε με να ουρλιάξω.
Μην μ΄αφήσεις αιώνια να κοιμάμαι.
Ποίηση,
Ανακάτεψέ με,
Ανάτρεψέ με,
Χαστούκισέ με,
Αφόρισέ με ,
Αποδόμησέ με,
Πόνεσέ με...
Σε εχω ανάγκη
στον κόσμο
για να ζω.




Aκόμα και σήμερα,σε περίοδο κρίσης υπάρχει κινητικότητα σχετικά με την ποίηση.Βιβλία,εκδόσεις,ποιητικές βραδιές,παρουσιάσεις,ομιλίες.Μάλλον ο κόσμος στρέφεται στην τέχνη για να του γιατρέψει τις πληγές,για να θυμηθώ και τον Αλεξανδρινό.Οπότε την έχει ανάγκη.Πάντως η Ποίηση έχει αποδείξει  πως αντέχει και χωρίς εμάς.Η αληθινή ποίηση ταξιδεύει μέσα στους αιώνες νικώντας τον χρόνο.



********


Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Ξεφυλλίζοντας....''Εποχή μου είναι η Ποίηση'',Ασημίνα Ξηρογιάννη


Στη στήλη ''ξεφυλλίζοντας '' του περιοδικού Μανδραγόρα(τεύχος 49),μια στήλη που επιμελούνται οι ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ και ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ.


Γαβριηλίδης, 2013
52 σελ.
ISBN 978-960-336-917-2, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 7,46

http://www.biblionet.gr/book/188250/%CE%95%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85_%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9_%CE%B7_%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7


Η ποίηση ως καταφυγή(βλ.το ποίημα ''Αντίδραση''.σελ.49),το ποίημα ίαμα και παρηγόρια,ως κοινωνική  καταγγελία,επαγρύπνηση και οργή-η ''επείγουσα'' όπως τη χαρακτηρίζει ποίηση περνά μέσα από το τελευταίο βιβλίο της Ασημίνας Ξηρογιάννη .Ξεχωρίζει το ποίημα για τον Τάσο Λειβαδίτη.



Κ.Κ.

////ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ MANΔΡΑΓΟΡΑ ΤΕΥΧΟΣ 49 /////


  • 3 Γράμμα της σύνταξης
  • 4-12 ΠOIHΣH Θοδωρής Ρακόπουλος, Χαρά Ναούμ, Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη, Μάγδα Χριστοπούλου, Παναγιώτης Βούζης, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Κώστας Λιννός, Εύα Μυλωνά, Χρήστος Παπουτσής, Αλέξανδρος Αραμπατζής, Φάνης Παπαγεωργίου, Παναγιώτης Δήμου, Γιώργος Τσιρώνης
  • 13-21 Πρόταση ποιητικών αναγνώσεων: Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, Παρουσίαση-Ανθολόγηση: Κώστας Κρεμμύδας
  • 22-28 METAΦPAΣH: 22 Πωλ Ελυάρ, Ποιήματα, Εισ.-Μτφ.: Ανέστης Μελιδώνης 24 Γιούρι Κοβάλ, Το τσαγιερό, Μτφ.: Ελένη Κατσιώλη 25 Βισέντε Χουιδόβρο, Αλταζώρ ο Υψιέραξ, Άσμα Δ΄, Μτφ.: Βiκτωρ Ιβάνοβιτς
  • 28-34 ΠEZOΓPAΦIA: 28 Μίρι Ντράμι, Τα καινούρια παπούτσια 30 Καίτη Βασιλάκου, Ο ανακριτής 33 Γιώργης Σαρακηνός, Πυρκαγιές παθών σε sms χωρίς τέλος
  • 35-64 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Νίκος Γκάτσος (1911-1992), Επιμέλεια Ξένης Σκαρτσή 35 Αλέξη Ζήρα, Εγώ κρατάω στα δάκτυλά μου τη μουσική για μια καλύτερη μέρα 36 Αποσπάσματα κριτικής Ο κύριος Γκάτσος 38 Παράξενος που είσουνα, Ανθολόγιο ποιημάτων 42 Αλέξη Ζήρα, Απηχήσεις του ρομαντισμού στην Αμοργό του Νίκου Γκάτσου 47 Η Αμοργός: νησί πατρίδα ή παράδεισος 48 Αγαθής Δημητρούκα, Εκεί στων άστρων τις ρωγμές στου φεγγαριού τη ράχη 51 Άμυ Μιμς, Γκάτσος-Χατζηδάκις-Αργυράκης, μια αχώριστη τριανδρία της οδού ονείρων μας 52 Μάνιας Παπαδημητρίου, Για τον Νίκο Γκάτσο 53 Βασίλη Καλαμαρά, Πήρε ο χαμός σου όλα τα δώρα 54 Μaria Caracausi, H ωδή του Νίκου Γκάτσου στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα 56 Η πλευρά της κριτικής, Επιμέλεια Ξένης Σκαρτσή
  • 65-72 ΔΟΚΙΜΙΟ: Ηρακλή Εμμ. Καλλέργη, Η ποιητική συνείδηση του Καβάφη
  • 73- 141 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Γιάννης Δάλλας: 73 Ευαγγελής Αρ. Ντάτση, Οι βιογραφικές αφετηρίες και τα στάσιμα των διαδρομών του ποιητή 78 Γιάννης Δάλλας, Πορεία Ανάστροφη, ανέκδοτη συλλογή 81 Ελληνιστικά επιγράμματα, Επιτύμβια και Άλλα, Απόδοση Γιάννη Δάλλα 82 Γιάννης Δάλλας, Ανθολογία ποιημάτων, Εισαγωγή-Επιμέλεια Πέτρου Γκολίτση 82 Σταύρου Σταμπόγλη, Για το βιβλίο του Γ. Δουατζή «Γιάννης Δάλλας, να βγω από μένα» 96 Γιάννη Δάλλα, Δόκιμος σε Συντεχνία 101 Γιάννη Δάλλα, Τάσος Λειβαδίτης, από την κοινωνική περιπέτεια στη φαντασιακή αναγωγή της 103 Γιάννη Δάλλα, Μια νεότερη ποιητική ροπή, δύο χαρακτηριστικοί εκπρόσωποί της 106 Βούλας Σκαμνέλου, Ζιγκ-Ζάγκ στο ζωντανό χωροχρόνο της ποίησης του Γιάννη Δάλλα111 Παναγιώτη Νούτσου, Έρωτας και χρόνος στο ποιητικό έργο του Γιάννη Δάλλα 113 Πέτρου Γκολίτση, Το σπηλαιώδες φιλί του ποιητή προς τους αγέννητους ή l’ ombra sostanziale 123 Ερωτόκριτου Μωραΐτη, Αντί ποιητικής, Ο ποιητής ως κριτικός και ως μεταφραστής 131 Κριτικά αποσπάσματα 141 Εργογραφία Γιάννη Δάλλα
  • 142-143 ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ, Βραβείο για τη Νίκη Χαλκιαδάκη και τον Νικόλα Ευαντινό στο 33ο Συμπόσιο Ποίησης * Η ποιητική συλλογή της Λέλης Μπέη Ο Σταθμός * Κατερίνας Θεοδωράτου, “California dreaming”… ρεφενέ
  • 144-149 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ: 144 Αφροδίτη και Ολυμπία: μια συνάντηση μαγική, Κατερίνας Καζολέα 146 Σωτήρης Σόρογκας: Όσο άγονη ή φτωχή είναι η πραγματικότητα, τόσο η ζωή συνεχίζεται. Κι αυτό ίσως έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Μια συζήτηση του ζωγράφου με τον Κώστα Κρεμμύδα 149 Σωτήρης Σόρογκας: Το φως ως αναγωγική μνήμη, Κατερίνας Σχινά 150 Σωτήρη Σόρογκα, Ποίηση από ήχους μιας αβάστακτης ερημίας. Λίγα λόγια για τον ποιητή Θωμά Γκόρπα 151 Φαίδωνα Πατρικαλάκι, Μνήμη Δόμνας Σαμίου 152-167 BIBΛIOΠAPOYΣIAΣEIΣ-ΠEPIOΔIKA

Γράμμα Σύνταξης τεύχους 49

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

notationes////ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013///ΒΛΕΠΩ///ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ///ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ



   





 Είναι το δωδέκατο ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Βέη. Μολις κυκλοφόρησε από το "Ύψιλον". Ενώ η φύση παραμένει ο ισχυρότερος συνομιλητής, η πραγματικότητα των πόλεων, τις οποίες κατά καιρούς βίωσε ο ποιητής, υπαγορεύει τις δικές της αλήθειες. Σε δεύτερο βαθμό θέασης, ο κόσμος συνιστά σαφή προέκταση του νου. Η δημιουργική γραφή παρακολουθεί με συνέπεια τις αλληλουχίες των γεγονότων, τις ανακατατάξεις των αισθητικών δεδομένων και τις διαδοχικές μεταμορφώσεις των πραγμάτων σε πολύσημες υποστάσεις. Αποτυπώνονται επίσης τα κρίσιμα περιστατικά μιας περιδιάβασης στα εσωτερικά εκείνα τοπία, όπου οι αναγνώστες έχουν προφανώς κάποια στιγμή συνυπάρξει. Πρόκειται για τους χώρους και τους χρόνους των κοινών ονείρων μας. Στο εξώφυλλο, έργο του Κώστα Πανιάρα.



 TΙ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΟΝΕΤΟ

Οι καιροί ου μενετοί '

οι θυμοί,οι γκρεμνοί,οι ακροβολιστές,
οι προδότες μενετοί,νομίζεις;

(Tί είναι , αστέρι μου, και βασιλεύεις άδροσο
ένα μοναχικό βιολί μέσα στην επίμονη
κακοφωνία της ''αγάπης'' ;)


****


ΣΤΟΥΣ  ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ



θα σε δέσω
να σε πάρει μαζί του
και να σε φέρει πάλι αύριο κοντά μου
αενάως
για να μην βαρεθείς ποτέ εαυτέ μου.


****


ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ



'Εχει πέσει από ώρα φαίνεται
δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του
τινάζεται που και που
ρεύεται υπάρξεις
σαν σπουργιτάκι στην ξόβεργα ο ζητιάνος
είναι αυτός που κλαίει αριθμούς
έλα να τον σηκώσουμε λοιπόν
από τη βρώμικη λακκούβα του
κάποιοι, έμαθα, τον φωνάζουν,
Αχέροντα.


****         


Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

notationes////ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013////ΣΤΗΛΗ THE ARTMANIACS/////XΡΗΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ


                           
                          


  συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη



κ. Αγγελάκο... σας καλοσωρίζω στο varelaki/notationes και ξεκινώ αμέσως. Θα ήθελα μια σύντομη αναφορά στα βιβλία σας. Παρουσιαστείτε!!! 


-Είμαι ο… και λέγομαι… Λοιπόν, δυο μυθιστορήματα («Η τελευταία Εικόνα» και «Το δάσος των παιδιών») μια ποιητική συλλογή («Τα φώτα απέναντι») δυο θεατρικά έργα («Οι δυο μας τώρα» και «Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας») και μια μετάφραση δοκιμίων (Jean Starobinski, «Tρεις Μανίες»). 


Έχει κάτι καλό να επιδείξει σήμερα η λογοτεχνική παραγωγή στην Ελλάδα; 


-Φυσικά και έχει. Κάθε εποχή έχει κάτι καλό να δείξει.


Παρακολουθείτε τις λογοτεχνικές τάσεις στο εξωτερικό [κυρίως Αμερική -Ευρώπη]; 


-Δεν παρακολουθώ τάσεις. Διαβάζω εμμονικά συγγραφείς που αγαπάω. 


Λογοτεχνία και διαδίκτυο. 


-Πολυσχιδές το θέμα. Θα περιοριστώ αναγκαστικά σε μία του πτυχή, που τη βλέπω καθημερινά στο φέισμπουκ. Προσπαθώ να αντιμετωπίζω με συμπάθεια την αυτοαναφορικότητα όλων μας και την προσπάθεια να διαφημίζουμε τα βιβλία μας. Δυσανασχετώ όμως όταν μας βλέπω να γινόμαστε τελάληδες του ίδιου μας του έργου, ξεχνώντας πως η τέχνη είναι απλώς μια χειρονομία στη ζωή. Βρίσκεις ένα χέρι και το σφίγγεις. Κι αυτό είναι όλο. 


 Αν κάνατε μια λίστα από βιβλία που θα έπρεπε κάποιος φανατικός αναγνώστης να διαβάσει οπωσδήποτε... ποια θα ήταν αυτή; 


-Δεν κάνω λίστες. Όπως έλεγε κι ένας ήρωας σε μια ταινία που είδα πρόσφατα: “Απ’ το να σχεδιάζεις χάρτες, καλύτερα να εξερευνάς.” Ας περάσει λοιπόν ο καθένας μας κι από τα δάση κι από τις ερημιές της ανάγνωσης κι ας φτιάξει το δικό του τοπίο. 






Σας γοητεύει κάποια άλλη τέχνη πέρα από την τέχνη του λόγου; 


-Κυρίως οι τέχνες που έχουν να κάνουν με την εικόνα. Και φυσικά, ο κινηματογράφος. Αλλά εδώ δε μιλάω τόσο για γοητεία, όσο για πάθος. 


Πότε ξεκινήσατε να γράφετε; Πώς άρχισε αυτή η ιστορία;
 

-Ξεκίνησε όπως οι έρωτες για να καταλήξει όπως οι γάμοι. 



Ποια τα λογοτεχνικά σας πρότυπα; 


-Τα άπιαστα. Αυτά που μου ξεφεύγουν διαρκώς, κάνοντάς με ν’ απελπίζομαι. 



Θεός; 


-Στα ξωκκλήσια. 



Τι δεν θα συγχωρούσατε ποτέ στον εαυτό σας; 



-Αυτό το “θα” με μπερδεύει. Είναι ήδη τόσα πολλά αυτά που δεν συγχωρώ…


 Kάποιος σύγχρονος ομότεχνός σας που ξεχωρίζετε; 


-Απ’ όταν είπα στον εαυτό μου πως δεν θα ξαναγράψω ποιήματα, άρχισα να διαβάζω συστηματικά νέους ποιητές. Έχουμε πραγματική άνθιση εδώ! Πολλά και γερά ταλέντα. Επιτρέψτε μου να μην παραθέσω ονόματα. Όλο και κάποιον θα ξεχάσω και μετά θα με βασανίζει η παράλειψή μου.\



 Πιστεύετε στα λογοτεχνικά βραβεία; 


-Πιστεύω σε όλες τις στιγμιαίες χαρές. Ακόμη και στον στιγμιαίο καφέ. 







Tελευταία υπάρχει άνθιση του ψηφιακού βιβλίου... 



-Αν πρόκειται αυτή η άνθιση να προσελκύσει το νεανικό αναγνωστικό κοινό τότε είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη. 



Η σχέση σας με την ποίηση....

 

-Άριστη. Αρκεί κι αυτή να απαρνείται την εύκολη εξομολόγηση, την αισθηματολογία και τη φλυαρία. 



Γράφετε κάτι τώρα; 



-Ένα θεατρικό. Παραγγελία δύο φίλων, ενός ηθοποιού κι ενός σκηνοθέτη. Ελπίζω να μην τους απογοητεύσω. 



 Όνειρα και μελλοντικά σχέδια. 

-Σχέδια, όχι. Όνειρα, ναι. Πάντα δίπλα στη θάλασσα. 


                           

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΟΛΙΓΟΛΕΚΤΑ////ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ




 Δεν υπάρχει κανείς λόγος να επικαλεστούμε παγκόσμια συμβάντα της Μικροαφήγησης για να δικαιολογήσουμε το ενδιαφέρον για ένα είδος που από της συμπεριφορές μας στα κοινωνικά δίκτυα έχει μπει σε πρακτική, ούτε να θυμηθούμε το αρχαίο λακωνίζειν, που εκτός από οιάκισμα γραφής υπήρξε και ανακλήθηκε ως οικάκισμα βίου.

Τα Ολιγόλεκτα είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για γραφή προς ανάγνωσιν και όχι για τη γραμματολογία και της Ιστορίες της Λογοτεχνίας που είναι κάποτε το καταφύγιο των μετρίων.
Απαιτούν ένα τεχνικό όριο, πάντα αυθαίρετο, και γι αυτό εμείς διαλέξαμε τον αριθμό των 172 γραμμάτων, μήκος που έχει η μεγαλύτερη λέξη της Ελληνικής, στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη.
Όσοι συμμετέχουν θα στείλουν από πέντε  Ολιγόλεκτα και θα κάνουμε μια Ανθολογία που θα βγει σε ψηφιακό βιβλίο. Ο τελικός σκοπός είναι να διαδοθεί στο εξωτερικό σε μεταφραστές εκ της Ελληνικής σε άλλες γλώσσες. Έτσι για να δώσουμε ένα στίγμα στο Παγκόσμιο χωρίο.
 
 
 
 
 
 
 
Η ελληνική γλώσσα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ καθώς η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο υπάρχει στο έργο »Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές! Ο Αριστοφάνης εκμεταλλεύεται στο έπακρον την εκπληκτική ευχέρεια της Ελληνικής να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφοντας μέσα σε 172 γράμματα μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών! Η αριστοφανική λέξη βρίσκεται στους στίχους 1169-1175 και έχει καταγραφεί στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενο κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα νοπτερυγών…
Ο λεξιλογικός αυτός «σιδηρόδρομος» είναι δύσκολο να διαβαστεί απνευστί, ενώ με μια μικρή προσπάθεια μπορούμε να μεταφράσουμε:
-πάστοπεταλίδο-γαλεοσάλαχο-τούρσοπιπεράτο-μυαλοκόμματα- -μελοπερεχύτο-μυτζηθρότυρο-τρύγονοκοτσύφο-τσιχλοπίτσουνα – -ψήτοσουσουράδο-κοτοκέφαλα-άγριοπεριστέρο-λαγοκούνελα – -στράγαλοπετμέζο-φτερουγόδιπλες.







Από του διάφορες συνταγές για τη συγγραφή διαλέξαμε αυτή. Δεν είναι κανονιστική αλλά κατευθυντήρια:
Andrés Neuman, 10 Μικροσημειώσεις πάνω στη Μικροαφήγηση 1. Δεν είναι το ίδιο το σύντομο και το κοφτό, το σύντομο σωπαίνει έγκαιρα, το κοφτό, πριν την ώρα του. 2. Η κλήση κάθε μικροδιήγησης είναι να δημιουργείς χωρίς να φαίνεσαι. 3 Το χαρακτηριστικό του μικροδιηγήματος δεν είναι το ελάχιστο μέγεθός του, αλλά η ριζική δομή του. 4. Τόνισέ το με νυστέρι. 5. Το μικροδιήγημα αρχίζει με εισαγωγικά και τελειώνει με αποσιωπητικά. 6. Τα ρήματα πετούν, τα ουσιαστικά τρέχουν, τα επίθετα βαραίνουν. 7. Η τάση προς το αστείο είναι ο τερμίτης του μικροδιηγήματος. 8. Τα πρόσωπα του μικροδιηγήματος βαδίζουν προφίλ. 9. Το μικροδιήγημα θέλει αναγνώστες γενναίους, σαν να λέμε, που να αντέχουν το ημιτελές. 10. Όσο πιο σύντομο φαίνεται, τόσο πιο αργά διαβάζεται.

Όσοι λοιπόν επιθυμούν ας στείλουν τις συμμετοχές τους. Η νέα τεχνολογία μας απαλλάσσει από τις δουλείες της στενότητας του χώρου που υπήρξε η πρόφαση μιας ορισμένης μίζερης δημοσιότητας. Μόνο κριτήριο η ποιότητα των κειμένων και η απόλαυση ελευθερίας προς γραφήν. Περιμένουμε.
 
 
στείλτε μας τα κειμενα σας στο bibliotheque.open@gmail.com

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

notationes/// NOEMBΡΙΟΣ 2013














                                                                              
 



ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ////ΔΥΟ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 



ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ /////ΠΟΙΗΜΑΤΑ 



ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΑΔΗΣ//////Η αυτοκτονική καταστροφή της οσίας Στεργιάνας 



ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΟΥΒΕΛΑΣ ////ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 



ARCHIBALD COCHRANE////ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 



ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ///Η ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ///ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΦΕΛΗ 


  ΣΤΗΛΗ THE ARTMANIACS////ΒΙΚΤΩΡ ΤΣΙΛΩΝΗΣ


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ ''ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ'',ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΑΝΗ ΚΟΥΜΑΣΙΔΗ 



ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΡΝΑΡΟΥ////ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ////ΔΙΗΓΗΜΑ 



 ΧΑΡΑ ΝΑΟΥΜ////ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 



ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ-ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ///ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ  



ΚΑΙΤΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ///Ο Αλμπέρ του face book///ΔΙΗΓΗΜΑ














Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

notationes////ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013////ΚΑΙΤΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ///Ο Αλμπέρ του face book///ΔΙΗΓΗΜΑ






Ο Αλμπέρ μού έκανε αίτημα φιλίας στο face book πριν μερικά χρόνια. Οι πληροφορίες που είχε στο προφίλ του έλεγαν ότι ήταν σαράντα χρονών, κάτοικος Παρισιού, παντρεμένος, είχε τρία παιδιά και αγαπούσε την Ελλάδα. Τα ελληνικά τα καταλάβαινε, αλλά δυσκολευόταν να τα μιλήσει. Είχαμε μια κοινή φίλη, τη Λίλα.

Δεν είχα κανένα λόγο να μην κάνω φίλο μου τον Αλμπέρ.



Για αρκετό καιρό ανταλλάσσαμε σχόλια στα γαλλικά. Του άρεσαν αυτά που έγραφα κι εμένα μου άρεσαν αυτά που έγραφε. Διότι ο Αλμπέρ ήταν αυτό που λέμε διανοούμενος και ήξερε πολλά για τη γαλλική κουλτούρα. Φωτογραφία πάντως που να δείχνει πώς ήταν, δεν είχε. Αντ’ αυτής έβλεπα στο προφίλ του ένα ωραίο τοπίο.

Η διαδικτυακή φιλία μου με τον Αλμπέρ κράτησε μερικούς μήνες, ώσπου η φίλη μου η Λίλα, κανονική φίλη αυτή από τον κόσμο των τριών διαστάσεων, μου αποκάλυψε μια μέρα με όλη της απλότητα, καθώς πίναμε καφέ στην Αθήνα, ότι ο Αλμπέρ ήταν το καμάρι της, η πιο καλή δημιουργία της από όσες είχε φτιάξει ως τότε.

Καθώς την κοίταζα εμβρόντητη, η Λίλα με το φυσικότερο ύφος του κόσμου συνέχισε να μου μιλά για τον αγαπημένο της Αλμπέρ, για τη γυναίκα του Μπεατρίς και τα τρία χαριτωμένα παιδάκια του, Ανιές, Πολ και Κατρίν, για τις οικονομικές δυσκολίες που περνούσε τελευταία και για μια κρίση κατάθλιψης που τον τυραννούσε, από τότε που έχασε την αγαπημένη του αδελφή Σοφί.

Η Λίλα ήταν ένα ελαφρά νευρωτικό άτομο και είχε και μια αστάθεια χαρακτήρος, αυτά τα ήξερα, αλλά σε γενικές γραμμές μπορούσε κανείς να έχει μια καλή επικοινωνία μαζί της και να ανταλλάξει ιδέες. Αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι έφτιαχνε περσόνες στο face book.

- Καταλαβαίνεις βέβαια ότι αυτή τη στιγμή αισθάνομαι εντελώς ηλίθια, είπα.

-Γιατί; Έχεις παράπονο από τον Αλμπέρ; Είναι ένας από τους θερμότερους αναγνώστες σου.

-Μόνο που είναι ψεύτικος.

Ακολούθησε ένας μάλλον ασυνάρτητος διάλογος και τελικά η Λίλα παραδέχτηκε ότι έχει μια τάση να ανεβάζει περσόνες στο face book που είναι παραλλαγές της προσωπικότητάς της.




-Γιατί δεν γράφεις ένα μυθιστόρημα να το γεμίσεις με χαρακτήρες και να το ευχαριστηθείς; τη ρώτησα στο τέλος, όταν ο θυμός μου είχε περάσει.

-Δεν είναι το ίδιο, απάντησε η Λίλα πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ της. Οι αναγνώστες ενός μυθιστορήματος ξέρουν πως διαβάζουν μυθοπλασία.  Ο Αλμπέρ μου όμως είναι για τον κόσμο αληθινός, υπάρχει ανάμεσά μας, μπαίνει στο παιχνίδι της δράσης και της αντίδρασης.

Δυνάμωσε λίγο τη φωνή της:

-Αλλάζει τη ροή του κόσμου, φιλενάδα! Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Κάποιοι στο face book επηρεάζονται με όσα λέει, αναπτύσσουν συναισθήματα, προχωρούν σε πράξεις. Εμπιστεύονται τον Αλμπέρ, επειδή είναι γλυκός, ήπιος και μορφωμένος.

-Μάλιστα, το ίδιο ακριβώς έπαθα κι εγώ.

-Δεν ένιωσες όμορφα με τα σχόλιά του;

-Αυτό έχει σημασία τώρα;

Η Λίλα με κοίταξε για λίγο αμίλητη και μετά πήρε ένα στενοχωρημένο ύφος:

-Όμως δυστυχώς ο Αλμπέρ είναι βαριά άρρωστος.

-Τι έχει; ρώτησα με ανησυχία.

-Τον έχει φάει αυτή η κατάθλιψη. Τελευταία αρνείται να βγει από το σπίτι, κάθεται μέσα όλη μέρα και η καημένη η Μπεατρίς δεν ξέρει τι να κάνει. Το πρόβλημα είναι σοβαρό.

-Πες της να τον πάει σε κανένα γιατρό. Η κατάθλιψη θεραπεύεται σήμερα.

-Δεν βγαίνει σου λέω από το σπίτι. Και κάνει και αυτοκτονικές σκέψεις. Εσύ μπορεί να τον βλέπεις ψύχραιμο στο face book, αλλά στην πραγματικότητα είναι χάλια ψυχολογικά.

-Χμ...

-Το’ χει ρίξει και στο πιοτό. Πίνει συνέχεια.

-Αξιοθρήνητος πράγματι.

Μείναμε για λίγο σιωπηλές. Μετά η Λίλα είπε ξαφνικά:

-Θέλω να σε προετοιμάσω, φιλενάδα. Ο Αλμπέρ είναι στα τελευταία του. Πρέπει να δεχτείς την απώλειά του με ψυχραιμία.

Άναψα ένα τσιγάρο και είπα:

-Θα τον χάσουμε δηλαδή τον Αλμπέρ;

Η Λίλα κούνησε μελαγχολικά το κεφάλι.

-Δεν του μένει δυστυχώς πολλή ζωή ακόμη.

Για λίγη ώρα καμιά μας δεν μίλησε.

-Και γιατί αποφάσισες να τον ξεπαστρέψεις; ρώτησα μετά.

Η Λίλα κούνησε τους ώμους:

-Νομίζω ότι αρκετά έζησε ανάμεσά μας.

-Φτωχέ μου Αλμπέρ, τι σε περιμένει και δεν το ξέρεις. Και πώς...δηλαδή με ποιο τρόπο σκοπεύεις...

-Θα δώσει βουτιά από τον τρίτο όροφο σε λίγες μέρες.

-Μερικοί σώζονται, όταν πέφτουν από τον τρίτο όροφο. Δεν τον ανεβάζεις καλύτερα στον πέμπτο;

-Ο Αλμπέρ δεν θα σωθεί δυστυχώς.

-Και η Μπεατρίς... και τα τρία ορφανά παιδάκια... δεν τα λυπάσαι καθόλου;

-Πώς δεν τα λυπάμαι... Αλλά έτσι είναι η ζωή, φιλενάδα, σήμερα υπάρχεις, αύριο δεν υπάρχεις. Δεν βλέπεις πόσοι χάνονται στο άνθος της ηλικίας τους κάθε μέρα;

-Φαντάζομαι πόση θλίψη θα σκορπίσει ο θάνατός του στους διαδικτυακούς του φίλους.

Η Λίλα χαμογέλασε αδιόρατα:

-Ναι, κι εγώ το φαντάζομαι. Εν πάση περιπτώσει να είσαι έτοιμη για το δυσάρεστο νέο. Εντός των προσεχών ημερών.



Ο Αλμπέρ έζησε ακόμα δέκα μέρες. Ένα πρωί που άνοιξα τον υπολογιστή μου, έμαθα το δυσάρεστο νέο από το χέρι της χήρας πλέον Μπεατρίς. Ακολούθησε πλήθος πένθιμων σχολίων και συλλυπητηρίων. Οι διαδικτυακοί του φίλοι με ειλικρινή θλίψη μιλούσαν για τον γλυκύτατο Αλμπέρ και προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τη Μπεατρίς, η οποία όμως δεν καταδέχτηκε να απαντήσει σε κανέναν.

Η Λίλα μού τηλεφώνησε εκνευρισμένη το απόγευμα:

-Εσύ δεν θα συλλυπηθείς τη χήρα; μου είπε απότομα.

-Μόλις ετοιμαζόμουν να το κάνω,  απάντησα.

Έγραψα δυο συλλυπητήριες γραμμές στον τοίχο του μακαρίτη Αλμπέρ.

Την άλλη μέρα το προφίλ του εξαφανίστηκε. Χάθηκαν και τα σχόλια που είχε κάνει στον τοίχο μου. Ο Αλμπέρ έγινε άφαντος, σαν να μην υπήρξε ποτέ.



Λίγες μέρες αργότερα κάποιος Τζιάκομο από το Μιλάνο, φίλος της Λίλας, μου έκανε αίτημα φιλίας. Τον ευχαρίστησα ευγενικά με τα λίγα ιταλικά που ήξερα και του εξήγησα ότι λυπάμαι, δεν θα τον κάνω φίλο μου, επειδή δεν αντέχω άλλες θανατηφόρες τραγωδίες του face book  στη ζωή μου.

(Αναδημοσίευση από το προσωπικό blog της Καιτης Βασιλάκου)

notationes///ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013//// ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ-ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ///ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ



                                                    










ΣΤΕΡΓΙΟΣ  ΤΣΑΚΙΡΗΣ




ΤΟ  ΧΡΟΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ


Τάχατες
τον τρέχοντα τούτο μήνα
θα εξέδιδε
το πρωτόλειό του
-επιτέλους-
ο νέος μας ποιητής Ευμένης
έπειτα από δεκαετή ερωτική περιπλάνηση
και χρονοβόρες αποφάσεις πολιτογραφήσεως.

Κι αναρωτιέται
-νυχτοήμερα_-
τον τελευταίο μήνα τούτου του έτους'
να τα δημοσιεύσω
άραγε
τα πρωτοτόκιά μου ή να επιστρέψω
στη συνηθισμένη μου εκκωφαντική
σιωπή;


 Πρώτη δημοσίευση του ποιήματος στο περιοδικό 
e-poema, http://www.e-poema.eu/afieromatext.php?id=185&pid=


***********



ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ



ΚΑΒΑΦΗΣ




                              στον  Βασίλη  Ρούβαλη                        



Πέταξαν τις στάχτες σου στη θάλασσα;
Η σάπισες κι εσύ μ ' όλους τους άλλους
Θα συνάντησες πολλούς σ εκείνο το μακρινό σου ταξίδι
που δε είχαν καν ακούσει το όνομά σου.
Θα συνάντησες κι άλλους που έπιναν νερό στ' όνομά σου.
Τι κι αν δεν πήρες Νομπελ.
Πήρες όμως αγάπη από τους ανθρώπους
Και που δεν μεταφράστηκες
Κι από ποιόν δεν διαβάστηκες.
Και σίγουρα θα κουραζόσουν από τις ατέρμονες αναλύσεις τους
τις ενδελεχείς αποτιμήσεις της Τέχνης σου
τις ευρηματικές διδακτορικές διατριβές όλων των ''ειδημόνων''.
Αποσυναρμολογούν και συναρμολογούν τους στίχους σου
οι κάθε λογής καβαφιστές και καβαφολόγοι.
Σε βάλαν χειρουργείο κανονικά καημένε μου Καβάφη.
Χωρίς περίσκεψη
Χωρίς αιδώ.
Χωρίς καν να έχουν νιώσει το άρωμα που η ποίησή σου αποπνέει.
Mε την κρυφή ελπίδα να ξεψυχήσεις στα δικά τους χέρια την ώρα της εγχείρισης
(για να χουν έπειτα να καυχιούνται πως γνώριζαν μόνοι αυτοί καλά τον ένδοξο νεκρό)
Και τώρα βρέθηκε και κάποιος να πει δημόσια πως δεν άξιζες.
Επιστρατεύοντας πλήθος επιχειρημάτων
Για να καταρρίψει τον μύθο
Για να αποδείξει περίτρανα πως ''η ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών''
είναι τελικά μια ουτοπία.
Πως όλα σχετικά με σένα ήταν πολύ κακό για το τίποτα.
Ξέρω πως αν τον είχες απέναντί σου,
θα τον κοιτούσες βαθιά μέσα στα μάτια.
Θα του έκλεινες έπειτα πονηρά το μάτι
χτυπώντας τον ελαφρά στον ώμο
και με γενναιόδωρη διάθεση θα του ψιθύριζες:
''Eίναι κι αυτή μια στάσις .Νιώθεται''.
Και θα το εννοούσες.