4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου του 21ου αιώνα

 

 

Το 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου του 21ου αιώνα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Λείας Βιτάλη, μετακομίζει στο θέατρο Έαρ Βικτώρια με νέες δράσεις και μεγάλο αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη.

 

 

Η Λεία Βιτάλη, εμπνεύστρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου του 21ου αιώνα το θέατρο «Έαρ Βικτώρια» και η Εταιρεία Θεάτρου «Ωκέα~Ίρις» με χαρά ανακοινώνουν τη συνεργασία τους για το 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου.

Ο θεσμός που στηρίζει εδώ και 4 χρόνια με μεράκι και αγάπη το σύγχρονο Ελληνικό έργο και αγκαλιάστηκε από τους συγγραφείς, το κοινό, τους καλλιτέχνες, τους κριτικούς και τους θεατρολόγους, για την ουσιαστική προσφορά του στα θεατρικά μας πράγματα, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του -μετά από 3 χρόνια συνεχούς συνεργασίας με το Αγγέλων Βήμα από όπου και ξεκίνησε- στο θέατρο Έαρ Βικτώρια, το οποίο αναλαμβάνει πλέον τη στέγαση και τη διοργάνωσή του και το οποίο από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του απέδειξε ότι στηρίζει το Ελληνικό έργο.

Ήδη μέχρι τώρα το Φεστιβάλ έχει παρουσιάσει 15 φρεσκογραμμένα Ελληνικά έργα από 15 νέους, αλλά και καταξιωμένους συγγραφείς και θα συνεχίσει να τολμά καινούργιους στόχους, διευρύνοντας τις δράσεις του για να γνωρίσει στο κοινό βαθύτερα την Ελληνική δραματουργία.

Οι νέες δράσεις που εγκαινιάζει το Φεστιβάλ στην καλλιτεχνική περίοδο 2017-2018 είναι το άνοιγμα με ειδικά αφιερώματα σε Έλληνες συγγραφείς που άφησαν δυνατό το στίγμα τους στη νεοελληνική δραματουργία και δεν είναι πλέον μαζί μας. Η έναρξη, φέτος, γίνεται με ένα μεγάλο αφιέρωμα στον πατέρα του νεοελληνικού θεάτρου, Ιάκωβο Καμπανέλλη, με ομιλίες σημαντικών πανεπιστημιακών και θεατρολόγων, σκηνοθετών, και με προβολές ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του, σε συνεργασία με το Θεατρικό μουσείο Ιάκωβου Καμπανέλλη της Νάξου, ενώ θα παρουσιαστεί στη σκηνή το σχεδόν άγνωστο έργο του «Ο Γορίλας και η Ορτανσία», το οποίο μας παραχώρησε ευγενικά η Κατερίνα Καμπανέλλη.

Συγχρόνως το Φεστιβάλ θα παρουσιάσει 4 ολόφρεσκα έργα νέων, αλλά και καταξιωμένων συγγραφέων του 21ου αιώνα για 12 παραστάσεις το καθένα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 09/10/17 μέχρι 29/5/18.

Αναλυτικά:

1. Φωτιά στις πιρόγες, το βραβευμένο έργο του νέου συγγραφέα Γιάννη Φίλια, μια σύγχρονη ομοερωτική ιστορία μεταξύ ενός διάσημου σκηνογράφου και ενός νέου τενόρου στους απόηχους της όπερας Αλιείς Μαργαριταριών σε σκηνοθεσία του συγγραφέα. (09/10/17 – 14/11/17).

2. Ο γορίλας και η ορτανσία, του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μια δική του διαδραστική εκδοχή με τρία φινάλε, που για πρώτη φορά ανεβαίνει στη σκηνή, παρακολουθούμε την ανατρεπτική εισβολή ενός γορίλα στη ζωή ενός επιστήμονα και της οικογένειάς του. Σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου. (20/11/17 – 26/12/17).

3. Ερυθρό, το πρόσφατο έργο του νέου συγγραφέα Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη, μια ιστορία για την κρυφή βία μέσα στη σύγχρονη οικογένεια, όπου όλα συμβαίνουν πίσω από κλειδωμένες πόρτες. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος τις αφήσει μια μέρα ανοιχτές; Σε σκηνοθεσία Στέλιου Καλαϊτζή. (01/01/18 – 13/02/18).

4. Η τέταρτη εποχή, το πρώτο θεατρικό έργο του γνωστού και καταξιωμένου συγγραφέα Μάνου Κοντολέων. Αν η Πρώτη Εποχή στη ζωή ενός σύγχρονου ζευγαριού ήταν η Εποχή του Έρωτα, η Δεύτερη της Οικογένειας, η Τρίτη της Κρίσης, πώς θα χαρακτηριστεί η Τέταρτη Εποχή του -της Διάλυσης ή του Συμβιβασμού ή μήπως υπάρχει και άλλη εκδοχή; Σε σκηνοθεσία Μενέλαου Καραντζά. (19/02/18 – 02/04/18).

5. Η αναζήτηση, το άπαιχτο έργο του γνωστού και καταξιωμένου συγγραφέα Παναγιώτη Μέντη. Μια μπουρλέσκ – Φελινική κωμωδία. Δυο πλάσματα ανθρώπινα, ανυποψίαστα, ένας άνδρας και μια γυναίκα χωρίς την παραμικρή ενοχή, ακολουθώντας τα ένστικτά τους θα τορπιλίσουν το «κανονικό». Αιμομίκτες ή επαναστάτες; Ποιος θα το κρίνει σ’ έναν αυτιστικό πολιτισμό που ονομάζει ζωή την πανωλεθρία του; Σε σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη. (09/04/18 – 29/05/18).

Παράλληλα με τις παραστάσεις, το Φεστιβάλ, στην προσπάθειά του να στηρίξει με νέες δράσεις την παραγωγή Ελληνικής δραματουργίας, εγκαινιάζει ένα Supporting Studio για τη συγγραφή νέων έργων από νέους, αλλά και δόκιμους συγγραφείς με ομαδική εργασία και ιδιαίτερη υποστήριξη στο rewriting των έργων τους με στόχο το ανέβασμα στα πλαίσια του φεστιβάλ.

Πιστεύοντας πάντα στη ρήση του μεγάλου θεατρανθρώπου Κάρολου Κουν, ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ελληνικό θέατρο χωρίς Ελληνικό έργο, παρ’ όλες τις αντιξοότητες της εποχής μπαίνουμε δυναμικά και με κέφι στη νέα καλλιτεχνική περίοδο με τον θεσμό του Φεστιβάλ μας, ελπίζοντας ότι και πάλι θα τα καταφέρουμε.

🎭

Φεστιβάλ Ελληνικού θεατρικού έργου του 21ου αιώνα

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Λεία Βιτάλη

Παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00, στη Β σκηνή του θεάτρου Έαρ Βικτώρια

Περισσότερες πληροφορίες και για εγγραφές στο Studio του Φεστιβάλ στο 6948888681

👉 Ακολουθήστε το Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου του 21ου αιώνα στο Facebook

👉 Ακολουθήστε το Θέατρο Έαρ Βικτώρια στο Facebook, στο Twitter, στο Instagram, στο You tube ή στο Mixcloud

👉 Το λογότυπο του Έαρ Βικτώρια είναι από έργο του ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου

👉 Το θέατρο «Έαρ Βικτώρια» λειτουργεί και πάλι ανακαινισμένο και με 2 σκηνές από το 2016 με την ονομασία «Έαρ Βικτώρια» από την Εταιρεία Θεάτρου «Ωκέα~Ίρις» με την αρχιτεκτονική ανάπλαση της αρχιτέκτονος και ηθοποιού Γεωργίας Ζώη υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Χριστοδούλου.

 

****

 

ΠΗΓΗ:koukidaki

ΣΤΗΛΗ ΤΗΕ ARTMANIACS/////ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Για αρχή, θα ήθελα μια σύντομη αναφορά, ένα σχόλιο, για κάθε ένα βιβλίο σου...

1985, «Άννα Χ.», ένα βιβλίο με θέμα μια νέα γυναίκα που ψάχνει την ταυτότητά της μέσα από τη ρευστή αλήθεια του έρωτα και την προσπάθεια της επιβίωσης  μετά από ένα επώδυνο διαζύγιο. Τότε που όλα έμοιαζαν απλούστερα και συγκεκριμένα.

1988, «Η Κοιλιά της Μεταφράστριας», ένα ψυχογράφημα με μορφή θρίλερ για μια υιοθεσία που παίρνει τη θέση της πραγματικής γέννας. Τότε που θυμώναμε με όλα γύρω μας.

1993, «Η Τρομοκρατία της Μνήμης», μια απόπειρα κατάθεσης των γεγονότων του Πολυτεχνείου από διαφορετική σκοπιά, όπου η μνήμη παίζει… τρομοκρατικά παιχνίδια. Τότε που όλα έμοιαζαν ότι μπορούσαν να αλλάξουν.

1995, «Η Μυρωδιά του Μαύρου», μια συλλογή διηγημάτων, με άξονα τις φαντασιώσεις ιδιαίτερων ανθρώπων. Τότε που άρχισε να μπαίνει στο παιχνίδι της γραφής μου το υπέρ-ρεαλιστικό.

1996, «Το Παραμύθι του Μεγάλου Φόβου». Μια ιστορία για έναν υπέροχο Βυζαντινό τρομοκράτη. Τότε που ανακάλυψα τις ρίζες του κακού στο βάθος της Ιστορίας.

1998, «Σκοτεινές Μητέρες», τέσσερα διηγήματα που αποκαλύπτουν την άλλη πλευρά της τρυφερότητας. Μητέρα ήδη ενός αγοριού ενός έτους ίσως ξόρκιζα τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου.

2000, «Ιερή Παγίδα», η ιστορία ενός 14χρονου αγοριού που τον ερωτεύτηκε ο Μωάμεθ ο Κατακτητής και πήρε για χάρη του την Κωνσταντινούπολή! Αληθινό; Ό,τι πιστεύει κάποιος είναι η αλήθεια. Το χαρακτήρισαν αιρετικό. Από τότε άρχισα να αποδέχομαι τη διαφορετική ματιά μου στα πράγματα χωρίς να νιώθω ενοχές…

 Θυμάμαι κάποια στιγμή ,πριν χρόνια, την συνεργασία σου με τον δάσκαλό μου, τον Τάσο τον Μπαντή...Ηταν το «Addio del passato», έτσι; Για πες λεπτομέρειες...

Ο Τάσος ήταν πολύ καλός μου φίλος. Μπορούσα να του μιλήσω για όλα. Το «Addio del passato» ήταν στην αρχή ένας μονόλογος μιας κόρης προς τη νεκρή μητέρα της. Όταν του τον διάβασα μείναμε μέχρι το πρωί να μιλάμε ώρες. Το κείμενο ήταν πολύ προσωπικό. Θέλησε να το ανεβάσει. Και τότε του έδωσα άλλες διαστάσεις. Ήταν η περίοδος της υπερ-ρεαλιστικής μου γραφής. Έβαλα πάνω στη σκηνή και τη νεκρή μητέρα να συμμετέχει. Καθώς και μια κοπέλα που έπαιζε βιολί. Ήταν μια μοναδική παράσταση με την Σμαράγδα Σμυρναίου και την Αναστασία Πανταζοπούλου, που πολλοί έκλαψαν, ακόμη κι εγώ που την έβλεπα συνέχεια. Δυστυχώς ήταν η τελευταία δουλειά του Τάσου.

 Άλλα θεατρικά σου έργα που ανέβηκαν στη σκηνή;

 Το «Γεύμα», ένα έργο για την αμείλικτη νέα τάξη στο σύγχρονο κόσμο, ήταν το πρώτο που ανέβηκε το 2000 και παιζόταν 2 χρόνια. Αργότερα ανέβηκε και στην Κύπρο. Το 2002 ανέβηκε το «Μεγάλο Παιχνίδι», μια ιστορία εκπόρνευσης όλων των αξιών για χάρη του χρήματος, σαν ένα ριάλιτι. Το «Ροστμπίφ» μου, μια σύγχρονη μεταφορά του μύθου της Κλυταιμήστρας σε μορφή μαύρης κωμωδίας, ανέβηκε στο Λονδίνο από αγγλικό θίασο στο Riverside studio. Πρόπερσι ανέβηκε και στην Κύπρο. Μεσολάβησε το «Addio del passato» το 2005 και πέρσι ανέβηκε στο ΚΘΒΕ το τελευταίο μου έργο, το «Rock Story», εμπνευσμένο από την προσωπικότητα του Παύλου Σιδηρόπουλου, ένα έργο ιδιαίτερο, κοινωνικό δράμα με στοιχεία μιούζικαλ, με τραγούδια δικά του, των Ρόλλινγκ Στόουνς και των Ντορς. Φέτος κλείνουν 10 χρόνια από το πρώτο μου έργο στο θέατρο και βγήκαν τα Θεατρικά μου Άπαντα σε βιβλίο. Σύντομα θα γίνει η παρουσίασή του με μορφή αναλογίου.

 Tι σημαίνει για σένα το να γράφεις....; Ποιά άλλα πράγματα σε ευχαριστούν ..πέρα από αυτό;

Τώρα πια δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να γράφω. Κι αυτό που με ευχαριστεί, πέρα από το γράψιμο, είναι να φτιάχνω τους ήρωές μου και να συνομιλώ μαζί τους. Νιώθω μαζί τους ασφαλής, αν και αρκετές φορές μου τη σκάνε.

 Ποιες οι λογοτεχνικές σου επιρροές;

Τρέχα γύρευε πια. Πάντως μπορώ να πω ότι με σφράγισε ο Ντοστογιέφσκι των εφηβικών μου χρόνων, η αστυνομική λογοτεχνία που καταβρόχθιζα ως παιδί και ο εφιαλτικός Κάφκα. Φυσικά δεν μπορώ να αγνοήσω τον αιρετικό Καζαντζάκη και τον ερωτικό Μπατάιγ. Αλλά είναι τόσες πολλές οι επιρροές στην πραγματικότητα. Ακόμη διαμορφώνω τη γραφή μου αλλά και διαμορφώνομαι σαν άνθρωπος. Και αυτή η ρευστότητα είναι ένα υπέροχο στοιχείο της φύσης του ανθρώπου. Εκεί στηρίζεται, πιστεύω, και το μεγαλείο της Τέχνης.

 Δεν ξέρω αν το ξέρεις… κάποιος έχει γράψει ένα ηλεκτρονικό μυθιστόρημα και το διαθέτει στον κόσμο μέσω Διαδικτύου... Πώς σου φαίνεται αυτό; Τι συμβαίνει... απειλείται το βιβλίο;

 Αυτή η απειλή αφορά τους εκδότες. Εμένα με ενδιαφέρει να υπάρχουν αναγνώστες. Είτε διαβάζουν βιβλία χάρτινα είτε ηλεκτρονικά, είτε τα πληρώνουν είτε όχι. Σκέπτομαι πολύ σοβαρά να διαθέτω κι εγώ τα βιβλία μου στο Διαδίκτυο και μάλιστα δωρεάν. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι συγγραφέας μπεστ σέλλερ για να τρέμω μήπως χάσω πωλήσεις.

Μελλοντικά σου σχέδια; Μάθαμε ότι ασχολείσαι με τη βιογραφία του Βενιζέλου σε μορφή σεναρίου για την τηλεόραση, αληθεύει;

 Εδώ και ένα χρόνο διαβάζω, συζητάω και μαζεύω στοιχεία για τη ζωή του αλλά με μια διαφορετική οπτική: την ανθρώπινη. Φυσικά δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς τη σημαντικότατη συμμετοχή του στην Ιστορία. Πιστεύω ότι θα βγει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ο Βενιζέλος ο ίδιος, σαν ήρωας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον σαν αντιφατική προσωπικότητα. Παράλληλα γράφω ένα μυθιστόρημα και ένα θεατρικό έργο. Με ξεκουράζει αυτή η εναλλαγή θεματολογίας και μορφής. Έτσι έκανα πάντα. 

Σάββατο, 06 Μαρτίου 2010