Μετάφραση από τα Ιταλικά: Θεοδόσης Κοντάκης
Τζιτζίκι
[Cicala]
Εποχή καμπίσια αποπνικτική,
καλοκαίρι:
δεν θέλει δάσος το τζιτζίκι,
πάνω στην πέτρα είν’ ο θρήνος για τον μακρύ
τον καύσωνα. Στη γη παραδίνομαι, που στο φως λουσμένη
εχθρική μένει μες στη σκιά,
κι η ματιά χάνει κιόλας τον ουρανό της:
είναι τ’ όνειρο πιο γλυκό από το νερό
μέσα στων λιβαδιών τις φλέβες.
Μη μου λέτε πως η θάλασσα είν’ εκεί
που εγώ βλέπω μια ναρκωμένη
έρημο, και σκάβω μες στην δίψα
μια σπηλιά - και τις βάρκες στην όχθη
τις σαλεύει μια θύμηση ανέμου.
Πλάνα δίχτυα παγιδεύουνε
τον ήλιο, στον ξερότοπο, και τον σπουργίτη
καθώς ξεφεύγει απ’ την παλάμη του παιδιού,
που τούτου του πρωινού μοιάζει.
***
Ετρουσκική κοιλάδα
[Valle Etrusca]
Μακριά απ’ τους λειμώνες των ζώντων
και πέρα από δυο θάλασσες, μιαν ασάλευτη
από στάρι και μια που διαγουμίζει τις ακτές,
η κοιλάδα είναι φουσκωμένη από σπηλιές
αρχαίες, κι υπάρχουν δώματα ωχρά
όπου οι νεκροί δειπνούν
σε πέτρινα ανάκλιντρα: του ύπνου
η σοδειά με θλίψη κυλά.
Σε μέτωπα αμνήμονα εδράζεται το έσχατο βασίλειο,
το χέρι που ξαναδίνει πνοή στην ηχώ,
στην ισχυρή φιλία του χρόνου.
Είναι γλυκό του θανάτου το κρασί
καθώς πίνεται γουλιά-γουλιά με τα χρόνια
και πάντα ξαναωριμάζει το στάρι
κάτω από άγνωστο κι αμυδρό ουρανό.
Πουλί δυσοίωνο,
ο ήλιος δεν έχει όνομα
στην αιώνια πατρίδα των νεκρών.
***
Αυτοβιογραφία
[Autobiografia]
Καράβι με πανιά είν’ η ζωή μου
που μου δόθηκε στα χέρια από παιδί
κι η άγκυρα χωμένη μες στη γη.
Για τούτο στ’ όνειρό μου
τα δέντρα πρασινίζουνε τον ουρανό
μα είναι σκοτεινοί οι σπόροι
του δικού μου του καλοκαιριού.
Σαν είμαι κουρασμένος πολύ για να ξυπνήσω,
κείνος ο πετεινός θα μ’ αρνηθεί ξανά;
Ας είχα από δέντρο βλαστήσει:
στο πλευρό μου θα ’χα κείνη που με γέννησε.
Άγνωστος στη χώρα μας και μάλλον ξεχασμένος σήμερα, ακόμη και στην πατρίδα του, ο Λίμπερο ντε Λίμπερο θεωρήθηκε σημαντικός ποιητής και πεζογράφος όσο ζούσε. Από νεαρή ηλικία ο ποιητής διαμόρφωσε την έκφρασή του, τόσο μέσα από τις εικόνες της υπαίθρου στην κεντρική Ιταλία, όσο και μέσα από τους στίχους των παλαιότερων ομοτέχνων που, όπως έλεγε, «τον μεθούσαν». Η ποίησή του, η οποία συνδέεται με τον ερμητισμό και χαρακτηρίζεται από εικόνες της φύσης που υποβάλλουν έντονα συναισθήματα, θα άξιζε σίγουρα να ανακαλυφθεί ξανά.
***
* Oι φωτογραφίες είναι παρμένες από το Pixabay
