Translate

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ // ΛΙΓΗ ΦΘΟΡΑ ΓΙΑ ΓΟΥΡΙ

«Λίγη φθορά για γούρι»,Ποίηση,Γαβριηλίδης 2017





ΛΕΞΕΙΣ


φωνή δεν έχουν

όμως φωνάζουν 
αν τις αγαπάς

Κι όταν τις σιωπάς θεριεύουν. 

Φτάνει μόνο πάνω στο σώμα τους να περπατάς.
Χωρίς αναπνοή να τις διανύεις.

Να εναποθέτεις σ’ αυτές τις ελπίδες σου.



***


ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ


          Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή

                     Μάτση Χατζηλαζάρου


Χάθηκε από καιρό η μουσική των λέξεων 

και τώρα πρέπει να διασχίσεις το τοπίο στη σιωπή. 
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. 
Αφέσου λοιπόν και απόλαυσε
το ασπρόμαυρο μιας νεκρής φύσης. 
Μόνο μην μπεις στον πειρασμό να φας το μήλο. 
Μόνο μην κάνεις το μαύρο ή το άσπρο τρόπο ζωής.
Απλά στάσου και κοίτα τον πίνακα 
μισοκλείνοντας τα μάτια. 
Εναρμονίσου –έστω για μια στιγμή– με το ανείπωτο. 
Και ετοιμάσου για το ποίημα που πλησιάζει
 – Ακούς τα βήματά του;


***

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ποτίζω τα αισθήματά μου καθημερινά. 
Τα κυκλοφορώ στους δρόμους μετά 
να τα θαυμάσουν όλοι – 
που είναι έτσι ανθισμένα. 
Να θέλουν να τα κόψουν, 
αλλά να διστάζουν. 
Κι εγώ να διασκεδάζω με τους δισταγμούς τους.
Και να κρυφογελώ. 
Κι έπειτα να κόβω ένα και να τους το δίνω δώρο. 
Μια χαρά,
Μια λύπη, 
ή μια τύψη – 
να φεύγει από πάνω μου.

Να ξαλαφρώνω



****


 ΦΟΒΟΣ

 Πεθαίνουν ποτέ τ' αστέρια;
 Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου
 Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου
 Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα. 
 Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου 
 Λίγη φθορά για γούρι. 
 Έτσι για να 'μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος, 
 αλλά δεν αφανίστηκα απ' αυτό, ωστόσο.
 «Ησύχασε...μια απλή γρίπη είναι μωρό μου », είπες.




 *********



Μπρος στο αρχικό ερέθισμα, κυτταρική μια μέθη, ονείρων γειωμένη νάρκη θα ξυπνά.«Πεθαίνουν ποτέ τ’ αστέρια; » Δεδηλωμένη ξενύχτης στην κάθε προσιτή ποτέ προσποιητή ποιητικήν αλήθεια της η Ασημίνα Ξηρογιάννη, ορκισμένη σκηνοθέτις τής του έρωτος των λέξεων περιπετείας, σφάζει φθόγγων σιωπές, σιάζοντας σφάλματα εγγενή, σαρκάζει κι όχι λιγότερο συχνά αυτοσαρκάζεται στο τούνελ που η ίδια χτίζει με υλικά τούβλα του σώματος, λάσπη ερώτων περιπλάνησης σε γόνιμα τοπία γλωσσικά · όπου συμπλέκονται, συμπλέοντας, η επι –βράδυνση στο αρχικό ερέθισμα ,η μέθη μιας ανά-γνωσης σεπτά κυτταρικής , κι όταν τα όνειρα διεκδικούν την ίδια τους ταυτότητα, τότες η έκρηξη όχι σαν «στείρα επανάληψη εννοιών, τρόπων, συνδυασμών » αποκαθαίρει ακόμα και την ποίηση, εγκαθιδρύοντας αέναον την επ- ανακάλυψή της.
Μια ποιητική της εσωστρέφειας, μια δύσκαμπτη του βάθους επιφάνεια ν΄ αφήνει φως στις φούχτες μας το χνούδι της, ν΄ ανοίγει στην ανάπλαση τη γνώση φθονερή: Λίγη φθορά για γούρι! 


Κ.Θ.Ριζάκης,ποιητής

***

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ //// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ









Περισσεύει ένα πλοίο



Γαβριηλίδης, 2016
52 σελ.


***

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Δεν μοιάζεις με την πόλη που έχω χάσει.

Σε κουβαλούσα τόσα χρόνια
αλώβητη, γενέθλια, ζωντανή,
μα τώρα η μυρωδιά σου μου είναι ξένη
κι ας έχεις το ίδιο όνομα
στους δρόμους και στις πινακίδες.

Πώς να σε αποκαλώ.
Αν δεν ξεκίνησα από εδώ
κι εδώ δεν καταλήγω
τι μου απομένει;
Κύματα,
η ελπίδα του τρελού.

***

 ΤΥΧΑΙΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ

Δοκιμάζω γλώσσες,αλλάζω πατρίδες
επιστρέφω σε άγνωστα κύματα.

Δεν ξέρω τι έγιναν οι γείτονές μου
ούτε τα δέντρα που είχαμε φυτέψει.

Με την παλιά μου αγάπη δεν ζυμώθηκα
δεν μεγαλώσαμε μαζί σ ' ένα άλλο σώμα.

Συναντώ ταξιδιώτες σε κύκλους.
Μου μιλούν με σπασμένη φωνή 
και μου λένε,σε οικεία σπεράντο:
«My guest status is infinite».


***

 ΣΚΑΡΙ

Το κορμί
πάντα μπαίνει
σε μανίκια στενά
σε φόδρες αλύγιστες
σε κουμπιά που κοντεύουν να σπάσουν.

Δεν χωρά 
στα δοσμένα  μεγέθη  να πάλλεται
και γυμνό δεν μπορεί να πηγαίνει.
Έτσι λέει η ιστορία του.

Τι να το έντυνα
ώστε όταν φυσάει 
να μην μένουν επάνω του
οι εποχές και τα κρίματα.

Κι όταν βρέχει να στέκεται
να θυμάται τη δίψα του
να επιστρέφει στον ήλιο
με ολάνθιστο δέρμα.

Δεν έχω παρά 
ένα σώμα φωνή
όλο αλάτι στην άρθρωση

Αν όμως είχα
ένα πανί.


 ***

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΖBIGNIEW HERBERT /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ





Τιμές στον μικρό θεό της ειρωνείας


Zbigniew Herbert
μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2017
181 σελ.


****

Ο κ.COGITO ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

η πρώτη σελίδα αναφέρει 
πως 120 στρατιώτες σκοτώθηκαν

ο πόλεμος κρατά χρόνια τώρα
συνηθίζει κανείς

              ακριβώς δίπλα στην είδηση αυτή
              ένα συνταρακτικό έγκλημα
              με τη φωτογραφία του δολοφόνου

              το βλέμμα του κ.Cogito
              περνάει αδιάφορα
              πάνω από την κατακόμβη των στρατιωτών
              για να βυθιστεί με μεγάλη απόλαυση
              στο καθημερινό αυτό μακάβριο γεγονός

              ένας τριαντάχρονος αγρότης
              σε κατάσταση μανιοκατάθλιψης
              δολοφόνησε τη γυναίκα του
              και τα δυο μικρά παιδιά του

              μαθαίνουμε τον ακριβή τρόπο
              που δολοφονήθηκαν
              τη στάση των σωμάτων
              και άλλες λεπτομέριες

              είναι μάταιο να προσπαθήσεις  να εντοπίσεις
              120 νεκρούς άντρες σ' έναν χάρη
              η απόσταση και μόνο
              τους κρύβει  σαν να βρίσκονται σε ζούγκλα 

              δεν μιλούν στη φαντασία
              είναι μεγάλος ο αριθμός

              το μηδανικό στο τέλος
              τους μετατρέπει σε μια αφαίρεση
    
              ένα ζήτημα για περαιτέρω εξέταση:
              η αριθμητική της συμπόνιας.


****



 Ο κ.CΟGITO ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ


δεν πρέπει να στείλει τον γιο Του

πολλοί έχουν δει 
τα τρύπια χέρια του γιού Του
το καθημερινό του δέρμα

ήταν γραφτό
να εξιλεωθεί για χάρη μας
μεσω της πιο φρικτής εξιλέωσης

πάρα πολλά ρουθούνια
εισέπνευσαν με ηδονή 
τη μυρωδιά του φόβου του

δεν πρέπει κανείς να κατεβαίνει
τόσο χαμηλά
να γίνεται φίλος με το αίμα

δεν θα έπρεπε να είχε στείλει τον γιο Του
θα ήταν προτιμότερο να βασίλευε
σ' ένα μπαρόκ παλάτι από μαρμάρινα σύννεφα
καθισμένος στο θρόνο του τρόμου
κρατώντας το σκήπτρο του θανάτου




****



ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ


σαν αδέξια μέλισσα ορμά
πάνω στο λουλούδι
λυγίζει τον απαλό στήμονα
ανοίγει δρόμο μέσα από τα πέταλα
όπως μέσα από σελίδες λεξικού
παλεύει να τρυπώσει
εκεί ππου βρίσκονται το άρωμα κι η γλύκα'
αν και συναχωμένος
χωρίς γεύση 
επιμένει
ωσότου πέσει επάνω 
σε κίτρινο ύπερο

εδώ όλα τελειώνουν
είναι απλώς αδύνατο
να φτάσει κανείς τη ρίζα
από το κεφάλι

πολύ περήφανη
η καλή μας μέλισσα
βγαίνει από το λουλούδι
βουίζοντας τρελά:
χώθηκα μέσα!

σε όσους
αμφιβάλλουν
δείχνει μια μύτη κίτρινη
από τη γύρη. 


****




   
              


            







notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΚΛΑΚΟΣ /// ΗΘΟΠΟΙΟΣ




Ημιυπόγειο


Γιώργος Μπακλάκος

Εκδόσεις Βακχικόν, 2017
74 σελ.


 ***

Σε ζηλεύω και σε θαυμάζω.
Να χωράς σε μια ζωή και άλλες χίλιες.
Να γίνεσαι άλλος κάθε έξι μήνες.
Γίνεσαι παιδί και μεγαλώνεις όπως αυτός.
Πονάς και χαίρεσαι όπως αυτός.
Ερωτεύεσαι και μισείς όπως αυτός.
Σκέφτεσαι και πεθαίνεις όπως αυτός .
Το ρεπερτόριό σου ατέλειωτο.
Το πρωί είναι εθελοντής στις διεθνείς ταξιαρχίες
έτοιμος να πεθάνεις κάθε στιγμή για τη λευτεριά
και το βράδυ είσαι ίδιος ο Φράνκο
ο πιο μεγάλος σου εχθρός, ένας αδίστακτος δικτάτορας
Κοιμάσαι χρηματίστρια στη Wall Street
ξυπνάς μια πόρνη επαναστάτρια στην κούβα του Μπατίστα.
Τα ταξίδια στο χρόνο,στα μέρη και στους ανθρώπους αναρίθμητα.
Όσο συνεχίζεις  τόσο χαράζεις το σανίδι.
κι όσο λεπταίνει, μαθαίνεις αναγκαστικά να ισορροπείς για να μην πέσεις .
Αναρωτιέμαι αν σε κατατρώγει η ανάγκη της φυγής
αν δεν αντέχεις τον εαυτό σου και αποδράς με όχημα το σώμα
ή αν σε δυναμώνει η δημιουργία του να είσαι υποκριτής.
Θα πρέπει να είσαι των υπολοίπων ανθρώπων πιο σοφός
τόσες ζωές που έζησες μέσα σε λίγα χρόνια
'Εμαθες πράγματα που άλλοι ποτέ τους δεν θα μάθουν.
Ακόμη και πιο δυνατός
κρύβεις τον εαυτό σου πίσω από κάποιον άλλον
Κανείς δεν σου επιτρέπει να εμφανιστείς δίχως προσωπείο στη σκηνή.
Αν θέλεις να χαρείς  ή ακόμα και να κλάψεις
θα πρέπει γέλιο και δάκρυα πίσω από τα φτιασίδια σου να κρύψεις
μ΄ αντάλλαγμα το τελευταίο-το αβέβαιο-της αυλαίας χειροκρότημα.

***

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΛΛΙΑ /// ΣΥΝΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ


 

Ψυχοδρόμιο

Ποιήματα

Χριστίνα Κόλλια

Ιωλκός,2017


****

ΣΥΝΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ 

Σ' αγαπώ
-γιατί
φοβάμαι.

Γιατί οι ώρες
κλέβουν τις μέρες.
Γιατί οι φίλοι 
βαδίζουν στην οδό της απωλείας
χαμένοι σε ηλιακές
ατασθαλίες
αψυχογράφητων  διαβάσεων.
Απωθημένων αναβάσεων,
Τετελεσμένων χρόνων.

Φοβάμαι.
Κι ας υποφέρω
τον απεχθή θυμό σου
-αυτόν που μας φωτογραφίζει
πίσω από σιδερόφρακτα δειλινά.
Σ' αγαπώ 
-γιατί 
μεγαλώνω.

Γιατί
φοβάσαι
- σ΄αγαπώ.


****

ΕΓΩΠΑΘΕΙΕΣ 

Είδωλα λατρευτικά
αιτούν διακαώς το απόλυτο.
Στρατεύονται στον Αρμαγεδώνα του δεν.
Λιποτακτούν στα εγερτήρια του όχι.


Αναπαύονται σε σχεδίες αμφιβόλως ελεγμένες.
Εγωπαθώς συντηρημένες.

Τοτέμ
που προσυπογράφουν θυμοσοφικές επισημάνσεις
καταγεγραμμένες στο μητρώο του ασυνειδήτου:
«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Τα μέσα επιβραβεύουν το σκοπό».

Παρ' όλα αυτά,
κάθε εμμονή παραχάραξης
της σημασίας
του εγώ
είναι πάντα
επί ματαίω. 

****
 

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ






    ΣΗΜΑΔΙ ΑΝΟΙΞΗΣ

     Μελαγχολικό περπάτημα
   κάτω από ένα τρύπιο ουρανό
 που στάζει σκοτωμένα χελιδόνια.
Λένε αυτοί που ερμηνεύουν τον καιρό
   πως είναι το σημάδι της άνοιξης
        που μας  προσπέρασε.

   Κι η θάλασσα άδεια πενθεί
κάτω από τα μαύρα πανιά αιώνων.


 ****

      ΝΑΥΑΓΙΑ

   Οι μύθοι αργοσβήνουν
     σε άστεγες ελπίδες
κι οι γοργόνες κολυμπάνε
    σε νεκρές θάλασσες.
  Δεν ρωτάνε πια αν ζεις
 αλλά πόσες φορές πεθαίνεις.
Αν τις συναντήσεις μη φοβηθείς
   και μην αλλάξεις δρόμο.
Δεν βουλιάζουν ναυαγισμένα καράβια. 


 ***


     ΤΥΦΩΝΕΣ

   Οι τυφώνες στην εποχή τους
     ξεριζώνουν δέντρα
     αρπάζουν στέγες
 πλημμυρίζουν τις ακτές
σηκώνουν κύματα βουνά
 βουλιάζουν καράβια

Οι τυφώνες στην εποχή μας
      ξεριζώνουν θεμέλια
       αρπάζουν το αύριο
πλημμυρίζουν τα χέρια με αίμα
 σηκώνουν συρματοπλέγματα
    βουλιάζουν αθώες ψυχές.


                                           ****








notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ /// ΤΕΙΧΗ ΒΟΥΝΟ




ΡΥΤΙΔΕΣ

Οι ρυτίδες είναι μια βιολογική σονάτα, το μελωδικό αφήγημα μιας ολόκληρης ζωής, η μουσική μετουσίωση ενός ολάκερου βίου, σκέφτηκα παρατηρώντας το πεντάγραμμο στο μέτωπο της γιαγιάς.

*
ΣΤΙΧΑΚΙΑ

Στιχάκια οι άνθρωποι. Στιχάκια οι άνθρωποι που ανεξαιρέτως ομοιοκαταληκτούν. Που ομοιοκαταληκτούν στο χώμα.

*

 ΔΙΔΑΓΜΑ

Σε κάθε πτήση πάντα θα καραδοκεί ο κίνδυνος
της πτώσης' ωστόσο σε κάθε πτώση το μόνο που
μπορείς να απολαύσεις είναι η πτήση.


*

ΣΤΟ ΚΕΝΟ

Τι συμβαίνει στο κενό;Πτήση ή πτώση;Kι αν 
είναι πτώση,είναι αρκούντως αιτιατική; 

 *

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Οφείλετε να λαμβάνετε προφυλάξεις καθώς ακό-
μα και  η ζωή είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενη. 

****



[Από τη συλλογή Τείχη βουνό, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2017.]






notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΑΝΤΩΝΙΝΗ ΣΜΥΡΙΛΛΗ //// ΒΛΕΠΩ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΚΑ



***


Βλέπω ακόμα παιδικά


Αντωνίνη Σμυρίλλη

Θράκα, 2017
30 σελ.



*****


Εξαντλήθηκε

Βραδιάζει κι αδειάζω
Όπως αδειάζει
Ένα ταψί από σπιτίσιο μουσακά
Η μπαταρία στα κινητά
Τα λεφτά απ’ τον κουμπαρά
Όπως αδειάζει
Το πετρέλαιο τον χειμώνα
Τα σοκολατάκια τα ελβετικά
Το κουτί με τα αντικαταθλιπτικά


 ***

 Υπερφαγία

Ψάχνω το νόημα
Αλλά το έφαγε η γάτα μου 

***

Παιδική χαρά


- Θέλεις να παίξουμε;

- Έχω παρέα
Τις λέξεις μου

Δεν είναι αρκετές για να φτιάξουν
Μια ολόκληρη παιδική χαρά;  


***


[Από τη συλλογή Βλέπω ακόμα παιδικά, Θράκα, Λάρισα 2017.]

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΔΩΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΔΗ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 
ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Πέτρα
Ψαλίδι
Χαρτί
Θρύψαλα τα μυωπικά γυαλιά σου
Κομμάτια τ΄άγουρα φτερά σου
Κάτσε τώρα να γράψεις τα τραυματά σου

****

ΠΙΣΤΕΥΩ  

Πιστεύω εις χρόνο αμείλικτο και πανδαμάτωρ
Εις ζωή βίαιη ,αβέβαιη κα θαυματοφόρα
Και εις άνθρωπο συνάμα θελκτικό και αποκρουστικό
Και πιστεύω και σε μένα
καθώς άλλον πιότερο δικό μου δεν έχω
να συλλαμβάνει τα όνειρά μου
και να τα ντύνει με σάρκα και οστά.

****

POESIA

Μην είναι πόρτα
που με κόπο ξεκλειδώνεις και τρέχεις μακριά;
Mήν είναι δρόμος
που σε διώχνει από τους άλλους και σ' οδηγεί σε σένα;
Mήπως νερό
που ξεπλένει τις στρώσεις του βρωμερού άλγους
που' χει βουτηχτεί το κορμί σου;
Σιωπή ιερή στους βουερούς ναούς του πλήθους ;
'H κραυγή αυτιστικού παιδιού
αποσυρμένου άπ' 'ολα τα προσποιητά;
Pολό ι που τις ώρες ρυθμίζει όπως τους πρέπει,
ναυαγοσώστης στιγμών που βουλιάζουν
και μιας ζωής που κατακλύζεται;
Eίναι ίσως θαύμα,
παρακαταθήκη,ιστορία,φυλακή,
λέξεις στοιχισμένες,
γέννημα ματαιόδοξης ζήσης,
ξερατά άρρωστης φύσης,
άνθη σε θαλασσινό παρτέρι
ή χρυσάφι σ΄ένα χέρι,
πληγή ή γιατρικό,σφαίρα,
ξυράφι ,σχοινί
ή αντικαταθλιπτικό;

****

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΝΙΚΟΣ Α.ΠΟΥΛΙΝΑΚΗΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ







Τράπεζα φιλάσθενης νοσταλγίας



Νίκος Α. Πουλινάκης

ΑΩ Εκδόσεις, 2017
40 σελ.


***

 ΚΑΙΡΟΙ

Σαν τους κουρσάρους αρμενίζουν
στην καρδιά μας οι καιροί.
Χειμώνες-καλοκαίρια,τα λάφυρά τους.

***

 ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Εμείς οι μαντρωμένοι σ΄ένα σπιρτόκουτο,
     οι δήθεν μικροί,
το σούρουπο μ΄έναν λυγμό θα πυροδοτήσουμε
στην άκρη της ίσκας το ανείπωτο. 

***

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  

 Αφού  αποκαλύφθηκε ότι δεν πλήρωνε τις μηνιαίες δόσεις του δανείου των ονείρων  του,του κατέσχεσαν υπό άκρα μυστικότητα την έπαρση των βλεμμάτων του. 

*** 

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ





Λέξεις απόκρημνες



Διώνη Δημητριάδου
μετάφραση: Robert Crist, Δέσποινα Λαλά - Crist

Μικρές εκδόσεις, 2017
112 σελ.


**** 

Πώς γράφονται 

'Οσο βαθαίνει η απόγνωση
τόσο τα μέγιστα η ποίηση επινοεί.
Ψάχνει και ανασύρει
τις πιο κρυφές πτυχές απελπισίας,
εκεί που σταματάει ο νους
και παραλύει η υπομονή.
Οδυνηρή η παραίτηση.
Μα ο στίχος επιμένει
και σαν το βρει το νήμα
αιχμαλωτίζει τη στιγμή
αφήνοντας να λιώσει στο χαρτί
κάθε υποψία δραπέτευσης.
Αρχή δημιουργίας. 

*** 

Ποιητική

Να μην τις στρίβουμε τις λέξεις
μην τις γυρνάμε τα μέσα έξω.
Καλύτερα ο αέρας να περνάει
να αναπνέει ο στίχος
να απλώνεται στον χώρο του 
ελεύθερος και πλήρης.
Γιατί με τόσο στρίμωγμα
με τόση μασκαράτα
ασφυκτιά το ποίημα.
Πνίγεται. 

***

H  Θεωρία του Παιγνίου

Η παρτίδα είναι στημένη
και οι παίκτες ανυποψίαστοι.
Ακόμα κι αυτοί οι λίγοι που
-από τη φύση τους ανήσυχοι-
κάτι ψυχανεμίζονται
μπαίνουν στο παιγνίδι σαν ανίδεοι τάχα.
Στην υπηρεσία των προφάσεων
καθένας άριστος στον ρόλο του.
Το θέμα είναι να σωθεί ο θίασος.
Όσο για τους θεατές
αυτοί έτσι κι αλλιώς κλινήρεις επαναστατούν. 

***


 








notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΑΝΤΩΝΗΣ Θ.ΣΚΙΑΘΑΣ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ





Ευγενία



Αντώνης Δ. Σκιάθας

Πικραμένος Γιάννης, 2016
120 σελ.


****


Η  Μοναξιά του Νικολάου Καρούζου

Ο Νίκος Καρούζος µιλούσε συχνά για τη ζωή όπως άκουγαν τα που-
λιά τους ανέµους.
Ο Εντγκάρ Ντεγκά µιλούσε πολύ καλά για το σώµα και σίγουρα
για τη ψυχή των χορευτριών του στη λίµνη των κύκνων.
Αφύλαχτη είναι η ψυχή όταν τη βρίσκει ο βοριάς της µοναξιάς
έγραφε κάπου σε ένα µάρµαρο ο Γιαννούλης Χαλεπάς.
Όσο υπάρχει Ιόνιο, Αιγαίο, Άθως, δεν πρόκειται να χαθούµε ανέ-
φερε ο παππούς Οδυσσέας Ανδρούτσος και επανέλαβε µε τον τρόπο
των βυζαντινών Ελλήνων ο Νικόλαος Καρούζος: Ήξερα για το πώς
και το γιατί των ύµνων για τους αγέρηδες των πελάγων των Ελλήνων.
Με αυτούς, είπε ο Γιάννης Τσαρούχης, ας κεντήσουµε και πάλι τις
σηµαίες των ερώτων µας.


 ***

Σελίδες Ημερολογίου
για το κάλλος των συγγενών


Στις άταιρες οδοιπορίες της κερδοσκόπου ψυχής µας,
κατράµι Θιακό, το τώρα που άγουρο θα γίνει µέλλοντας,
άλλοτε νεκρός και άλλοτε στρατοδίκης, µε σηκωµένο το δάχτυλο,
για την Ελλάδα που πιστέψαµε,
και
ας είναι και αυτή στην τάβλα καρφωµένη.

Φριχτά σύµβολα στα κόκκαλα των λόφων,
οι κρεµασµένες ήττες µας,
στα λιόδενδρα,
φριχτές και οι µέρες των δοσίλογων ερώτων µας.

Μικροµάγαζα µε στρατοδίκες λοιπόν έκτοτε οι µέρες µας,
εκεί στην Αλεξάνδρεια των Θερµοπυλών,
εκεί που γράφτηκαν τα µανιφέστα του ήλιου.

Στην τάβλα της ζωής αυτού του τόπου
µε γάντζο καρφωµένη η ψυχή µας.


****

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ///ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ








Μάρερμα


Ο έρωτας

Ο έρωτας
Μικρό κοχύλι ψημένο από την άρμη
Κλεψύδρα  που της κλέψανε τον χρόνο
Κόκκοι που καθρεφτίζουν την οικουμένη
Ηχώ που λησμονάει τον εαυτό της

Ο έρωτας
Λιοπύρι από παρθενικά τζιτζίκια
Τραγούδι από μήτρα ξεχασμένη
Πορφύρα από ξυπνημένο αίμα
Φλέβες σχηματισμένες στις ρίζες της γης.

****

 'Ενωση

'Ο,τι αντέχει στη σιωπή κρατάει αιώνια
'Ο,τι φοβάται τη ζωή μαραίνεται σαν φύλλο

Ό,τι ανοίγει σαν φτερό κερδίζει ουρανούς
Ό,τι τη γη αγαπάει σαν δέντρο μεγαλώνει

Ανοίγεις τη ζωή σου διάπλατα
άμμος αμέτρητη στα δάχτυλα η αγάπη

Αρχίζει ο χρόνος στην παλάμη σου να τρέχει
σαν δυο σταγόνες που ενώθηκαν σε μία.


****

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 //// ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ //// ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΑΡΧΟΜΕΝΟ



Αλτσχάιμερ αρχόμενο




****



ΜΙΑ ΠΟΛΗ

α'

Μια πόλη φιλική
με ποτάμι και γέφυρες,
λεύκες πλατιές,
πυκνές ομίχλες,
μεγάλα καφενεία
μικρά τσιπουράδικα,
οτέλ με αυτοκρατορικά κρεβάτια
για τα παράνομα ζευγάρια,
δρόμους,δρόμους να τρέχουν
οι διαδηλωτές και οι κουκουλοφόροι.
Φωνάζουν αλλά δεν τους ακούω,
δεν τους ακούτε,
δεν τους ακούνε στις Βρυξέλλες.
Περνάνε οι διαδηλωτές
με τα ταμπούρλα,
τις σημαίες
βουβό πλάνο του Αγγελόπουλου,
σε μια κωφάλαλη πόλη.

β΄

Περίεργο τι θυμάται κανείς.
Μια σκηνή με πούλμαν στο Μόναχο:
o ξεναγός μάς λέει πως  γεννήθηκε 
η πόλη το 1200.«Η δικιά μου
πόλη χτίστηκε τον 7ο
αιώνα π.χ. » λέω,κι όλοι υπομειδιούν
-ακριβώς σαν κι εμένα σήμερα.

γ'

Αν κάποιος ερωτευθεί στην επαρχία
είναι ικανός να κάνει τα πάντα:
ακόμη και να κρύψει την ευτυχία του 
πίσω από δυσάρεστα στιχάκια. 

δ'

Περνάω σπίτι τα περισσότερα
βράδια.Η αφραγκία μάς έκανε διάφανους:
κανείς δεν μας χαιρετάει,
δεν αντιχαιρετάμε κανέναν.
Οι φίλοι δεν είναι πια φίλοι μας.

ε'

Ζω αθορύβως
αποκλειστικά με την καλλιέργειαν
του προσωπικού μου κήπου
χωρίς να προκαλώ,
όπως έζησα στις πόλεις
της αρχαιότητάς μου:στη Ρώμη,
στην Αθήνα,στο Σαν Φρανσίσκο.

στ' 

Βυθισμένος στα χρυσά
μου γεράματα
παίρνω το φάρμακο
πάντα την ίδια ώρα,
ως ενεργός πολίτης
αφοδεύω κανονικώς
καθ' εκάστην.

ζ'

Έπρεπε να αποδεχθείς
την εξορία σου,Σωκράτη.
Θα είχα κι εγώ παρε ί τσα,
θα σκάγαμε στα γέλια
με τα καμώματα των Αθηναίων,
θα φτιάχναμε μια νέα πολιτεία
την τρυφηλή πλανεύτρα Λάρισα.

***