notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΖBIGNIEW HERBERT /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τιμές στον μικρό θεό της ειρωνείας


Zbigniew Herbert
μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2017
181 σελ.

****

Ο κ.COGITO ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

η πρώτη σελίδα αναφέρει 
πως 120 στρατιώτες σκοτώθηκαν

ο πόλεμος κρατά χρόνια τώρα
συνηθίζει κανείς

              ακριβώς δίπλα στην είδηση αυτή

              ένα συνταρακτικό έγκλημα

              με τη φωτογραφία του δολοφόνου

              το βλέμμα του κ.Cogito

              περνάει αδιάφορα

              πάνω από την κατακόμβη των στρατιωτών

              για να βυθιστεί με μεγάλη απόλαυση

              στο καθημερινό αυτό μακάβριο γεγονός

              ένας τριαντάχρονος αγρότης

              σε κατάσταση μανιοκατάθλιψης

              δολοφόνησε τη γυναίκα του

              και τα δυο μικρά παιδιά του

              μαθαίνουμε τον ακριβή τρόπο

              που δολοφονήθηκαν

              τη στάση των σωμάτων

              και άλλες λεπτομέριες

              είναι μάταιο να προσπαθήσεις  να εντοπίσεις

              120 νεκρούς άντρες σ' έναν χάρη

              η απόσταση και μόνο

              τους κρύβει  σαν να βρίσκονται σε ζούγκλα 

              δεν μιλούν στη φαντασία

              είναι μεγάλος ο αριθμός

              το μηδανικό στο τέλος

              τους μετατρέπει σε μια αφαίρεση

    

              ένα ζήτημα για περαιτέρω εξέταση:

              η αριθμητική της συμπόνιας.

****



 Ο κ.CΟGITO ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ


δεν πρέπει να στείλει τον γιο Του

πολλοί έχουν δει 
τα τρύπια χέρια του γιού Του
το καθημερινό του δέρμα

ήταν γραφτό
να εξιλεωθεί για χάρη μας
μεσω της πιο φρικτής εξιλέωσης

πάρα πολλά ρουθούνια
εισέπνευσαν με ηδονή 
τη μυρωδιά του φόβου του

δεν πρέπει κανείς να κατεβαίνει
τόσο χαμηλά
να γίνεται φίλος με το αίμα

δεν θα έπρεπε να είχε στείλει τον γιο Του
θα ήταν προτιμότερο να βασίλευε
σ' ένα μπαρόκ παλάτι από μαρμάρινα σύννεφα
καθισμένος στο θρόνο του τρόμου
κρατώντας το σκήπτρο του θανάτου




****



ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ


σαν αδέξια μέλισσα ορμά
πάνω στο λουλούδι
λυγίζει τον απαλό στήμονα
ανοίγει δρόμο μέσα από τα πέταλα
όπως μέσα από σελίδες λεξικού
παλεύει να τρυπώσει
εκεί ππου βρίσκονται το άρωμα κι η γλύκα'
αν και συναχωμένος
χωρίς γεύση 
επιμένει
ωσότου πέσει επάνω 
σε κίτρινο ύπερο

εδώ όλα τελειώνουν
είναι απλώς αδύνατο
να φτάσει κανείς τη ρίζα
από το κεφάλι

πολύ περήφανη
η καλή μας μέλισσα
βγαίνει από το λουλούδι
βουίζοντας τρελά:
χώθηκα μέσα!

σε όσους
αμφιβάλλουν
δείχνει μια μύτη κίτρινη
από τη γύρη. 


****