Ευγενία
Αντώνης Δ. Σκιάθας
Πικραμένος Γιάννης, 2016
120 σελ.
****
Η Μοναξιά του Νικολάου Καρούζου
Ο Νίκος Καρούζος µιλούσε συχνά για τη ζωή όπως άκουγαν τα που-
λιά τους ανέµους.
Ο Εντγκάρ Ντεγκά µιλούσε πολύ καλά για το σώµα και σίγουρα
για τη ψυχή των χορευτριών του στη λίµνη των κύκνων.
Αφύλαχτη είναι η ψυχή όταν τη βρίσκει ο βοριάς της µοναξιάς
έγραφε κάπου σε ένα µάρµαρο ο Γιαννούλης Χαλεπάς.
Όσο υπάρχει Ιόνιο, Αιγαίο, Άθως, δεν πρόκειται να χαθούµε ανέ-
φερε ο παππούς Οδυσσέας Ανδρούτσος και επανέλαβε µε τον τρόπο
των βυζαντινών Ελλήνων ο Νικόλαος Καρούζος: Ήξερα για το πώς
και το γιατί των ύµνων για τους αγέρηδες των πελάγων των Ελλήνων.
Με αυτούς, είπε ο Γιάννης Τσαρούχης, ας κεντήσουµε και πάλι τις
σηµαίες των ερώτων µας.
***
Σελίδες Ημερολογίου
για το κάλλος των συγγενών
Στις άταιρες οδοιπορίες της κερδοσκόπου ψυχής µας,
κατράµι Θιακό, το τώρα που άγουρο θα γίνει µέλλοντας,
άλλοτε νεκρός και άλλοτε στρατοδίκης, µε σηκωµένο το δάχτυλο,
για την Ελλάδα που πιστέψαµε,
και
ας είναι και αυτή στην τάβλα καρφωµένη.
Φριχτά σύµβολα στα κόκκαλα των λόφων,
οι κρεµασµένες ήττες µας,
στα λιόδενδρα,
φριχτές και οι µέρες των δοσίλογων ερώτων µας.
Μικροµάγαζα µε στρατοδίκες λοιπόν έκτοτε οι µέρες µας,
εκεί στην Αλεξάνδρεια των Θερµοπυλών,
εκεί που γράφτηκαν τα µανιφέστα του ήλιου.
Στην τάβλα της ζωής αυτού του τόπου
µε γάντζο καρφωµένη η ψυχή µας.
****
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου