Αφόρετα θαύματα
Λουκίδου Ευτυχία - Αλεξάνδρα
Κέδρος, 2017
112 σελ.
****
ΛΑΓΩΝΙΚΟ
ή
Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ
Εμφανιζόταν κι έφευγε
και σάλπιζε υποχώρηση
όμως την ύστατη στιγμή
θριαμβικά επέστρεφε
κρατώντας μες στα δόντια της
- θήραμα άχρηστο,ακριβό-
το ρίγος ενός βλέμματος
ή το κλειδί που ξεκλειδώνει τους καθρέφτες
κουρέλια αποκριάτικων στολών
γεμάτα μούχλα και υγρασία
κι ίσως μιαν επιφύλαξη
όπως,ας πούμε ,ότι
λέω σημαίνει κάποτε κι αποσιωπώ
όμως ποιος δίνει τώρα σημασία
τώρα που όσο ποτέ
ανθίστανται τα πράγματα
και ούτε μιαν ανάμνηση
δεν είναι δυνατό ν' ανακαλέσεις
τώρα που τα βερίκοκα
δεν τρώγονται μονάχα καλοκαίρι
κι οι λέξεις
ελάχιστη σχέση έχουν τελικά
μ΄εκείνο που σημαίνουν.
***
ΕΞΙΤΗΡΙΟ
Θα φύγω!
Να φύγω,μου είπαν.
Μ΄αφήνουν τελικά να φύγω.
Μετά το πρωινό,ελεύθερος ,μου είπαν.
Το φαντάζεστε;
Tερμα πια οι αναμονές
τα θα δούμε και τα βλέπουμε
και πια δεν θα΄μαι απαρηγόρητος
μόνο λιγάκι αφηρημένος
όπως σκιά που ερωτεύεται ηχώ
μα θα τα καταφέρω.
****
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου