notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ,

Από τις εκδόσεις Momentum κυκλοφορεί το βιβλίο Το θέατρο στην ποίηση, 55 σύγχρονοι ποιητές σε ανθολόγηση-εισαγωγή Ασημίνας Ξηρογιάννη.

Η ποιήτρια και θεατρολόγος Ασημίνα Ξηρογιάννη ανθολογεί 55 σύγχρονους  ποιητές και ποιήτριες σε έναν τόμο όπου συνομιλούν διαφορετικές γενιές Ελλήνων δημιουργών. Είναι η πρώτη φορά που μια ανάλογη ανθολογία εκδίδεται στην Ελλάδα και αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για κάθε ποιητή, για κάθε άνθρωπο του θεάτρου, για κάθε φιλόλογο και για όσους αγαπούν την ποίηση και το θέατρο.
«Πώς ανιχνεύεται οτιδήποτε θεατρικό μέσα σε αυτά τα ποιήματα; Ποιες συνδέσεις με έργα, δημιουργούς και διαδικασίες; Μπορούν το θέατρο και η ιστορία του να χωρέσουν στην ποίηση; Πώς συνδιαλέγονται οι δύο τέχνες;»
(Από το εισαγωγικό σημείωμα της ανθολόγου)

 _____________________________________________________

Επιμέλεια: Ασημίνα Ξηρογιάννη, Αγγέλα Γαβρίλη

Εξώφυλλο: Κυριάκος Γουνελάς

Στην ανθολογία συμμετέχουν με ποιήματά τους:

 Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Αντιόπη Αθανασιάδου, Βαγγέλης Αλεξόπουλος, Βασίλης Αμανατίδης, Νάσος Βαγενάς, Νάνος Βαλαωρίτης, Καίτη Βασιλάκου, Γιώργος Βέης, Ιωσήφ Βεντούρας, Χάρης Βλαβιανός, Στέλλα Βοσκαρίδου, Σπύρος Λ. Βρεττός, Αγγέλα Γαβρίλη, Γιώργος Γκανέλης, Εσμεράλδα Γκέκα, Ελένη Γκίκα, Άννα Γρίβα, Γιώργος Γώτης, Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου, Νίκος Ερηνάκης, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Μαρία Κουλούρη, Θανάσης Κριτσινιώτης, Φροσούλα Κολοσιάτου, Χάρις Κοντού, Κατερίνα Κούσουλα, Χλόη Κουτσουμπέλη, Στάθης Κουτσούνης, Ελευθερία Κυρίτση, Γιάννης Β. Κωβαίος, Νίκος Λάζαρης, Γιώργος Λίλλης, Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Αλέξιος Μάινας, Χάρης Μελιτάς, Νεκταρία Μενδρινού, Γιώργος Μοράρης, Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Άγης Μπράτσος, Χαρίλαος Νικολαΐδης, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Έκτωρ Πανταζής, Όλγα Παπακώστα, Ειρήνη Παραδεισανού, Τίτος Πατρίκιος, Γιολάντα Πέγκλη, Σταμάτης Πολενάκης, Κώστας Θ. Ριζάκης, Νίκος Σκούφος, Αλέξης Σταυράτης, Γιάννης Στίγκας, Γιώργος Τζιας, Θωμάς Τσαλαπάτης

---

-Με το τελευταίο σου έργο που μόλις εκδόθηκε συνδυάζεις αρμονικά και τις δύο αυτές μεγάλες σου αγάπες, την ποίηση και το θέατρο, μίλησέ μας λίγο περισσότερο γι’ αυτή τη δουλειά.
Ναι, η ιστορία ξεκινάει από τότε που ήμουν φοιτήτρια στη δραματική σχολή. Μπαίνοντας στη διαδικασία να δραματοποιήσω κάποια ποιήματα για τις ανάγκες του μαθήματος της υποκριτικής, μού γεννήθηκε η επιθυμία να διερευνήσω τη σχέση ανάμεσα στις δύο τέχνες, το θέατρο και την ποίηση. Έτσι μετά από λίγα χρόνια από την αποφοίτησή μου, ξεκίνησα να συλλέγω ποιήματα Ελλήνων και ξένων ποιητών, ζώντων και τεθνεώτων. Άλλα ποιήματα είχαν άμεση αναφορά στην τέχνη του θεάτρου και τα στοιχεία του. Άλλα πάλι δεν είχαν άμεση ή έμμεση αναφορά στην τέχνη του θεάτρου, όμως αποτελούσαν τα ίδια εξαίσιους μονολόγους ή διαλόγους ,έτοιμους να παρασταταθούν στη σκηνή και να αποτελέσουν το αντικείμενο κάποιας θεατρικής παράστασης. Το υλικό τεράστιο, και η αγωνία μεγάλη πώς κάποτε αυτό θα μπορέσει να εκδοθεί. Φίλοι με θυμούνται να αναρωτιέμαι και να αγωνιώ. Ώσπου τελικά το project μου αγκαλιάστηκε από τις εκδόσεις Μomentum μετά την επαφή μου με την ομότεχνή μου Αγγέλα Γαβρίλη, στην οποία πήγα το υλικό που είχα συλλέξει, της μίλησα για το όνειρό μου να εκδώσω μια ανθολογία με θέμα το θέατρο. Εκείνη ενθουσιάστηκε με την πρότασή μου και με στήριξε! Μάλιστα συνεργαστήκαμε για την επιμέλεια του βιβλίου! Όμως, πρόκειται εδώ για την έκδοση του Α’ τόμου που αφορά τους σύγχρονους Έλληνες ποιητές και τα ποιήματά τους για το θέατρο. Η υπόλοιπη εργασία μου για τους τεθνεώτες έλληνες και ξένους ποιητές δεν ξέρω πότε θα εκδοθεί και από ποιον εκδοτικό. Οπότε κυκλοφορεί προς το παρόν η Ανθολογία με τίτλο «Το θέατρο στην ποίηση» και υπότιτλο «Ανθολογία 55 σύγχρονων νέων ποιητών». Διαφορετικές γενιές, διαφορετικές οπτικές, σχολές και τάσεις και αυτό έχει τεράστιο ενδιαφέρον! Το εξώφυλλο του βιβλίου φιλοτέχνησε με αγάπη ο σκιτσογράφος -εικονογράφος Κυριάκος Γουνελάς και ταιριάζει με το πνεύμα της ανθολογίας. 


-Γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο για την Ανθολογία;
Γιατί είναι ευρύς και ανοιχτός και περιλαμβάνει όλον τον σχετικό προβληματισμό μου, αλλά και γιατί με αυτόν τον τίτλο είχα προαναγγείλει την ανθολογία στο varelaki το 2013. Αρχικά είχα σκεφτεί να την κάνω διαδικτυακή, δεν σου κρύβω, γι΄αυτό και τροφοδοτούσα με υλικό το varelaki, αλλά μετά άλλαξα γνώμη, επειδή θεώρησα ότι θα άξιζε να γίνει έντυπη μια τέτοια ανθολογία που θα αφορά πολύ κόσμο: φιλολόγους, ποιητές, θεατρολόγους, σκηνοθέτες και κάθε μελετητή της λογοτεχνίας γενικότερα.

Aπόσπασμα από τη συνέντευξη στο http://fractalart.gr/asimina-xirogianni-interview/

****

-Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε στη δημιουργία αυτού του βιβλίου;

Α.Ξ.: Πάντοτε με ενδιέφερε πώς οι τέχνες συνδέονται μεταξύ τους, πώς επικοινωνούν και πώς ανταλλάσσουν ιδέες και πρακτικές! Όταν λοιπόν ήμουν στην δραματική σχολή και έμπαινα στην διαδικασία να δραματοποιήσω, για τις ανάγκες μιας εργασίας ένα ποίημα, τότε σκεφτόμουν διάφορα και κάπως έτσι αποφάσισα μέσα μου να συλλέξω ποιήματα με θέμα το θέατρο. Έκανα έρευνα, βρήκα ποιήματα που έχουν άμεση ή έμμεση αναφορά στο θέατρο και τα στοιχεία του ή ποιήματα που αποτελούν από μόνα τους σκηνικούς μονολόγους ή διαλόγους. Στόχος μου δεν ήταν να συμπεριλάβω τους πάντες, αλλά να δημιουργήσω μια ανθολογία με θέμα το θέατρο που λείπει μέχρι στιγμής από την ελληνική βιβλιογραφία τουλάχιστον. Κινητήριος δύναμη η αγάπη μου για το θέατρο και τη λογοτεχνία, αλλά και η βεβαιότητα ότι τέτοιου είδους ποιήματα έχουν πολλά να πουν!

-Σε ποιους αναγνώστες απευθύνεται;

Α.Ξ.: Απευθύνεται σε κάθε λάτρη της λογοτεχνίας γενικά, και πιο ειδικά της ποίησης και του θεάτρου, σε κάθε φιλόλογο, μελετητή, αλλά και σε κάθε σκηνοθέτη που θα μπορούσε να εμπνευστεί από μια τέτοια ανθολογία και να κάνει μια παράσταση με αφορμή αυτήν.

-Πώς ή πού ταιριάζουν, συγχέονται, συσχετίζονται οι δύο τέχνες;

Α.Ξ.: Όμορφη ερώτηση και ουσιαστική. Το θέμα είναι τεράστιο. Θα κάνω εδώ ένα μικρό σχόλιο μόνο! Ποίηση και θέατρο συνομιλούν μέσα στους αιώνες ποικιλοτρόπως!

Από τα αρχαία χρόνια, οι προγόνοί μας πήγαιναν τακτικά στο Θέατρο, για να παρακολουθήσουν να «παίζονται» επί σκηνής οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, οι τραγωδίες του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και του Αισχύλου σε παραστάσεις που τις ονόμαζαν Διδασκαλίες. Στην ουσία παρακολουθούσαν δρώσα ποίηση. Διότι στο δράμα (από το ρήμα δράω-ω) γίνεται και αναπαράσταση επί σκηνής των πράξεων που περιγράφονται.

Ακόμα, συχνά, ποιητές όπως ο Καβάφης φορούν μάσκες-προσωπεία και υποδύονται ποικίλους ρόλους μέσα στα ποιήματά τους. Δεν είναι λίγοι οι ποιητές που σκηνοθετούν τα ποιήματά τους δημιουργώντας την αίσθηση μέσα σε αυτά ενός σκηνικού χώρου ή μιας υποβλητικής σκηνοθεσίας. Αντίστροφα, δεν είναι λίγοι οι θεατρικοί συγγραφείς και σκηνοθέτες που υιοθετούν και επιβάλλουν μια ποιητική ατμόσφαιρα μέσα στο έργο ή την παράστασή τους. Εδώ θυμόμαστε τον Λόρκα με το ποιητικό του θέατρο ή τον Σαίξπηρ ή τον Τσέχωφ.

Να σημειωθεί επίσης ότι ποιητές και οι θεατρικοί συγγραφείς καταθέτουν γραπτά κείμενα. Όμως, και οι μεν και οι δε τα κοινωνούν τα ποιήματα και τα θεατρικά τους έργα στον κόσμο δια του προφορικού λόγου. Οι ποιητές μπορεί να απαγγείλουν οι ίδιοι τα ποιήματά τους μπροστά σε ακροατήριο στα πλαίσια κάποιας ποιητικής βραδιάς, ενώ οι θεατρικοί συγγραφείς δίνουν σάρκα και οστά στα έργα τους μέσω του ανεβάσματος μιας θεατρικής παράστασης. Πάντως το σίγουρο είναι πως και οι δύο τέχνες έχουν κοινωνικό πρόσωπο και επιβάλλεται να έχουν κάποια απεύθυνση, δηλαδή οφείλουν να στοχεύουν κάπου και επίσης οφείλουν να έχουν κάτι να πουν.

Απόσπασμα από τη συνέντευξη στη Τζένη Κουκίδου και το : https://koukidaki.blogspot.gr/2017/06/i-asimina-ksirogianni-kai-to-theatro-stin-poiisi.html

****