Translate

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ-Συνέντευξη στην Μίνα Ξηρογιάννη

....Στα πλαίσια της στήλης THE ARTMANIACS και εν οψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης ,21 Μαρτίου 2011,το varelaki φιλοξενεί τον Γιάννη Λειβαδά!!!


Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Τι σε οδήγησε στην Ποίηση;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Η αναπάντεχη επιβεβαίωση του περάσματος στον θάνατο. Κάποια ορμητική αίσθηση της θνητότητας, υποθέτω, καθώς και η ίδια η συγκίνηση της ζωής. Υπό δύο, τουλάχιστον, έννοιες πάντοτε: της εισόδου και της εξόδου, οι οποίες ανασυσταίνονται διαρκώς. Είναι αστείο. Ποτέ δεν οδηγήθηκα στην ποίηση.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Έχεις ασχοληθεί ποτέ με την Πολιτική; Έχει ποτέ αυτή επηρεάσει την γραφή σου;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Με την πολιτική όχι, δεν υπήρξε τέτοια ανάγκη. Εξάλλου δεν υφίσταται, αυτό που ονομάζουμε πολιτική είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένο με τις ιδεολογίες.
Κάποιες αβάσταχτες έγνοιες που είχα σχετικά για την ανθρωπότητα σε πολύ νεαρή ηλικία με είχαν προσανατολίσει ιδεολογικά, δηλαδή εντελώς λανθασμένα, μα τώρα πια δεν με αφορά. Επέλεξα την ηθική του ανθρωπισμού στην οποία δεν χωρά καμία πολιτική θέση. Ο ανθρωπισμός είναι κάτι. Λίγο, αλλά είναι. Όπως και η ποίηση.
Τώρα, στα σαράντα δύο μου πλέον, ζω και εργάζομαι υπό την σκέπη μιας ιερής αδιαφορίας.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Έχεις ελληνικές ποιητικές επιρροές;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Σε τι ακριβώς; Είμαι Έλληνας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μου παρέδωσαν την ελληνική γλώσσα, όπως συνέβη με τους εκφραστές της αστειότητας, την κέρδισα, την κατέκτησα. Ζώντας την ολοκληρωτικά.
Από μία άλλη πλευρά, επιρροή αποτελεί και η απόρριψη, ειδικά η αμετάκλητη, συνεπώς με έχουν επηρεάσει κάποιοι προγενέστεροι. Υπάρχουν πράγματα τα οποία ούτε έγραψα μα ούτε και θα γράψω ποτέ, κι αυτό είναι μία συνειδητή επιλογή. Μια επιλογή ζωτική γιατί δεν είμαι υπέρ του ανθρώπου, είμαι με τον άνθρωπο.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Πιστεύεις σε κάποιον θεό;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Ασφαλώς. Θεός είναι το Ιερό. Και τα ποιήματα είναι οι γραφές του. Είμαστε χαμένοι από χέρι κι αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη μίας δέσμευσης σε κάτι που αδυνατούμε να ελέγξουμε. Για κάποιον αυτό αποτελεί συμφορά. Για τον ποιητή αποτελεί ύψιστη τιμή και εκστατική δύναμη.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ζούμε σε εποχή θάμβους, αντιφάσεων και παραλογισμών. Ποιά η θέση της ποίησης και των ποιητών μέσα σε αυτήν την εποχή;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Οι εποχές είναι όλες σχεδόν ίδιες. Διαφέρουν μεταξύ τους ελάχιστα. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να τανύζονται στις λεπτομέρειες. Το πρόβλημα είναι το πώς εισέρχεται ή εξέρχεται κανείς, το ανέφερα και παραπάνω, ή το αν ανήκει κανείς σε ορισμένη εποχή. Ο ποιητής δεν ανήκει σε καμιά. Η θέση της ποίησης είναι ανέκαθεν μία. Η φυσική της θέση, η μόνιμη παρουσία μιας άλλης ικανοποίησης που αφορά τη ζωή. Η
ποίηση υπάρχει μόνο για να προσφέρει, ο άνθρωπος είναι που χρειάζεται να προστρέξει σ’ αυτήν. Όπως χρειάζεται έναν καλό λογιστή, έναν καλό γιατρό, χρειάζεται κι έναν καλό ποιητή. Χρειάζεται μια καταστροφή ολική την οποία από μόνος του δεν μπορεί να κατορθώσει. Χρειάζεται έναν χαλαστή.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Δώσε μου έναν ορισμό για την ποίηση.

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Δεν υπάρχουν ορισμοί. Έχω αναφέρει διαφόρους ανά καιρούς, προς χάρη μιας κουβέντας ή μίας συνέντευξης. Υπάρχει η δυνατότητα να καταθέσεις ένα φαινομενικά ισχυρό ευφυολόγημα, μα κατ’ ουσία πρόκειται για αποτυχία. Ο μοναδικός ορισμός της είναι η ίδια της η έκφραση. Όπως ο ορισμός αυτής της συνέντευξης είναι η ίδια η συνέντευξη. Δεν γλιτώνει κανείς. (Γέλιο).

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά άλλη μορφή τέχνης αγαπάς;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Όλες οι λεγόμενες καλές μα και οι κακές τέχνες μού ταιριάζουν μια χαρά. Η ζωή όμως βρίσκεται υπεράνω όλων, γιατί η ποίηση την καθιστά πιο σημαντική από τον εαυτό της. Το έχω γράψει και σ’ ένα ποίημα. Όπως και κάθε ποίημα είναι μία μορφή τέχνης.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Mίλησέ μου για τα ποιήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα…

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Είναι μία συγκεντρωτική έκδοση των σκόρπιων ποιημάτων τα οποία γράφτηκαν από το 2001 έως το 2009. Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος. Εκεί πρωτοστατεί και το ποίημα «Άτη» απ’ όπου προήλθε και ο τίτλος της συλλογής. Οτιδήποτε έγραψα και δεν ανήκε σε κάποια ποιητική σύνθεση, όπως λόγου χάρη το «Άπτερος Νίκη/Μπίζνες/Σφιγξ» (Ηριδανός 2008). Είναι δείγματα των μεταστροφών που υπέστη η ποίηση.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ένα μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που πλησιάζει...;

Γ.ΛΕΙΒΑΔΑΣ:Ζήτω η παγκόσμια ημέρα ποίησης που πάντα θα πλησιάζει.

Μ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Eυχαριστώ θερμά!

http://livadaspoetry.blogspot.com

ΣΕΦΕΡΗΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ /// ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ












                                      





ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ


Ο Γιώργος Σεφέρης αναπτύσσει μια ανθρώπινη ,πνευματική και καλλιτεχνική σχέση με την ιστορία ,τον πολιτισμό,το χώρο και τον κόσμο της Κύπρου.Χαρακτηριστική είναι η αλληλογραφία του με τον κύπριο ζωγράφο Διαμαντή ,στον οποίο και αφιερώνει το ποίημά του<Λεπτομέρειες στην Κύπρο> που περιλαμβάνεται στη συλλογή του<Ημερολόγιο Καταστρώματος γ΄>.Αυτή τυπώνεται το 1955,ενώ έχει αρχίσει ο απελευθερωτικός αγώνας στην Κύπρο και αρχικά φέρει τον τίτλο<Κύπρον,ου μ΄εθέσπισεν...>.Εδώ ο ποιητής αποδίδει με την προσωπική ποιητική του μέθοδο τη μοίρα του αγωνιζόμενου νησιού.Σύμφωνα με τους μελετητές,στη βιβλιοθήκη του ποιητή συναντά κανείς βιβλία και ποικίλα άλλα έντυπα που αφορούν στην Κύπρο και στα οποία απαντούν πλήθος σημειώσεων,και διάφορα σημάδια και προσεκτικές αναγνώσεις του ποιητή.'Αλλα έμμεσα ίχνη της κυπριακής εμπειρίας του Σεφέρη είναι:
Πολλές εγγραφές του προσωπικού του ημερολογίου,καθώς και αντίστοιχες εγγραφές του λεγόμενου πολιτικού του ημερολογιου.
Πολυάριθμες φωτογραφίες που τράβηξε ειτε συνέλεξε ο ίδιος κατά την διάρκεια των επισκέψεών του στην Κύπρο.
Επιστολές προς φίλους στην Ελλάδα,στην Κύπρο και στην Αγγλία.
Λίγοι αθυρόστομοι στίχοι του.
Τα σχεδιάσματα του μυθιστορήματος<Βαρνάβας Καλοστέφανος>
Κατα τη χρονική περίοδο 1952-1960 η σχέση του με την Κύπρο και το Κυπριακό βρισκόταν σε έξαρση.Ο ποιητής επισκέφθηκε τρεις φορές απανωτά το νησί το 1953,1954 και 1955.Εκτός από τον ζωγράφο Διαμαντή αλληλογράφησε άπαξ με τον Κύπριο Χρυσάνθη,τον Παντελή Μηχανικό και το περιοδικό Κυπριακά Χρονικά.
Επίσης,έχει δημοσιευθεί μια επιστολή κι ένα τηλεγράφημα του Μακαρίου προς τον Σεφέρη,ένα προσχέδιο επιστολής και ένα αντίγραφο τηλεγραφήματος του Σεφέρη προς τον Μακάριο.Και κατα την τελευταία δεκαετία της ζωής του η Κύπρος παρέμεινε η κύρια έγνοια της σκέψης του Σεφέρη,μια <πεισματική αγάπη>,καθώς λέει κάπου για τα <Κυπριώτικα> σε μια επιστολή του προς τον Διαμαντή.
Μέσα στα ποιήματά του ,αναφέρεται στις περιπέτειες της <θαλασσοφίλητης> Κύπρου.Διάχυτος ένας υπέρμετρος λυρισμός,συνδυασμένος με αλληγορίες,πολιτικούς υπαινιγμούς και πολλά συμβολιστικά στοιχεία,
<Η ΜΝΗΜΗ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΠΟΝΕΙ...>

Α.Ξ.