ΛΕΞΕΙΣ
Κι όπως αργά η σκέψη σου βυθίζεται
στο μεστωμένο νόημα
ξεχύνονται στο χώρο οι λέξεις
σαν πεταλούδες βουερές
σε ήχο γυάλινο που σε τρελαίνει.
Κι ύστερα στριμωγμένες πάνω από τον κρόταφο
στέκουν προκλητικά στο ύψος σου.
Σε βασανίζουν πώς κι εσύ να τις κρατήσεις
στο δικό τους ύψος.
****
ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ, ΑΤΑΚΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Ολόλευκο σεντόνι σου απλώνεται
η πρόθεση κάθε βραδιά
σαν έρχομαι διακριτικά κοντά σου.
Να μη φοβάσαι έρημο μες στο σκοτάδι.
Κι εσύ
σαν το μικρό παιδί κοιτάς να παίξεις
με την αγωνία μου
τραβώντας τα σκεπάσματα
να με εκθέσεις
σαν το μικρό παιδί ,
άτακτο ποίημα.
****
Μέρες του νόστου,Εκδόσεις Ηριδανός, 2008
***
