Translate

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

ΑΤΙΤΛΟ





Κάλεσέ με
Η ηχώ σου ν΄ακουστεί
Πέρα στα βράχια
Μέχρι το παλιό ναυπηγείο
Με τα λευκά σπίτια τριγύρω
Που θα φιλοξενήσουν τα αγγίγματα
Τις ευωδιές από τα ευλογημένα σώματα
Και τα στόματα
Σαν σμίγουν την ανατολή.

Θα σε ακουμπήσω...
Γιατί παλιά δεν ήξερα
Που να βάλω τα χέρια τα μάτια την ανάσα
Μην κι ασυλλόγιστα ακυρώσω
Βεβιωμένα απόλυτα δικά σου και δικά μου

Οικονομία δεν θα έχει πια στα αισθήματα
Στα φιλήματα στα παιχνίδια.
Θα γίνει ύβρις ο έρωτας
Που δεν ενστερνίζεται την ισορροπία της φύσης
θεωρώντας την αρμονία της θάλασσας με τον ουρανό
-την ώρα που σουρουπώνει-σύμβαση.
Μα θα του δώσει συγχωροχάρτι ο επερχόμενος θάνατος.

Τα μυστικά σοκάκια στο νησί που έχει το όνομά σου
Μαζί θα τα περάσουμε
Εσύ και εγώ
Οταν οι σκιές δεν θα μας κυνηγούν πια.
Τα ονόματα θα αποκαλυφθούν
στις ασημοβαμμένες γλάστρες το δείλι
Που δεν θα΄ναι τότε θλιμμένο,
αφού σύμμαχός μας θα΄ναι ο καιρός.

Στα νερά της θάλασσας θα πλυθούμε
Με κατάνυξη θα μας ατενίζει το ανεμοδαρμένο ξωκλήσι
Κι εγώ...
...σεμνή πια μεσα στην ελευθερία του έρωτα
Θα περνώ από την αγορά ενάρετων ανθρώπων
Επειδή απαρνηθήκαμε τις προφητείες των φαντασμέτων
Κάποια βροχερή χειμωνιάτικη νύχτα.

ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ////AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ




[ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ,
ΤΟ ΦΩΣ,ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ...
ΤΟ ΔΕΙΛΙ...]

Προσπάθησα πολύ να σε κάνω να δεις τα χρώματα
Μακριά στον ορίζοντα
Το πέλαγος απ΄τ΄ανοιγμένο παράθυρο,
τον γλάρο που τον πάει ο άνεμος...
Και εξετέθην ξανά και ξανά στα μάτια του φεγγαριού
και στο πρόσωπο του ήλιου.
Για να μάθεις εσύ να μιλάς με τα σύννεφα,
να σέβεσαι τη ζωή και το χλωμό χορτάρι.
Μετρώ τις ώρες που ξοδεύτηκα
σε σκέψεις ειλικρινείς και αγνά αισθήματα,
Τίς νύχτες που πάλεψα με χίμαιρες...

Μήπως πετύχω την ένωση των αλλοπρόσαλλων βημάτων σου
με τα δικά μου σταθερά πατήματα.

Ετσι γενναιόδωρα χάρισα το βλέμμα μου στα χέρια σου
μήπως και αγγίξω την καρδιά ή μέρος της μονάχα.
Μήπως αντιληφθείς το άρωμα το νοσταλγικό του γιασεμιού
που με νανουρίζει.

Μα δεν αντιλήφθηκες τους μυστικούς κραδασμούς,
Τα υπομονετικά περάσματα από τις σκοτεινές στοές
και τις ροές της σκέψης,
Ούτε τις αγωνιώδεις αναπνοές και τα σκιρτήματα τα μαγικά
του αίματος που κοχλάζει.
Το ηχηρό τραγούδι,
Τα σφυρίγματα του πλοίου που ξανοίχτηκε γι΄αλλού.
Δεν αντιλήφθηκες τα κρυφά μου κλάματα,
Τα τάματα,τα πνιγηρά γυρίσματα,τη μουσική του ηφαιστείου.
Κι ας ταλαιπωρήθηκε τόσο η ψυχούλα μου στο δρόμο