Ο εκδότης και διευθυντής του Λογοτεχνικού Περιοδικού <Ο ΣΙΣΥΦΟΣ> -τεύχος 2-Γρηγόρης Τεχλεμετζής γράφει για την νουβέλα <Το Σώμα του έγινε Σκιά> της Ασημινας Ξηρογιάννη,εκδ.Ανατολικός 2010.
< Ένα ζευγάρι,ο ΄Αγγελος και η Έλσα,καλλιτεχνικής φύσης, ο ένας χορευτής και η άλλη ποιήτρια,γράφουν παράλληλα τα ημερολόγιά τους με τον ξεχωριστό ποιητικό τους τόνο.Η υπόθεση και η εξέλιξη του μύθου απαρτίζεται από σκηνές και στιγμιότυπα της ζωής τους,που σχηματίζονται και διαλύονται,συχνά αστραπιαία ή τουλάχιστον με μικρή διάρκεια,στις σύντομες αφηγήσεις των κεφαλαίων της,προσεγγίζοντας έτσι με οικειότητα τους ήρωές της.Πολύ συχνά όμως αυτό πετυχαίνεται με απευθείας ενδοσκοπήσεις αυτών και με διαρκείς αυτοαναλύσεις τους ή αυτοπροσεγγίσεις τους σε καθαρά νοητικό επίπεδο.'Ετσι,βρίσκονται σε διαρκή θέαση του εαυτού τους,της ζωής τους,με αυτοκριτική διάθεση αυτογνωσίας.Το ύφος τους εξομολογητικό και με υψηλή συναίσθηση της ιδιωτικής τους πραγματικότητας και της ψυχολογίας τους.
Ο άνδρας ,όπως και ο ίδιος μαρτυρεί(σ.22),έχει ναρκισσιστικές τάσεις,ενώ η γυναίκα έχει επίγνωση της μετριότητας του ταλέντου της και αυτοκατηγορείται.Ο ΄Αγγέλος σταδιακά μαστίζεται από υπαρξιακή κρίση,διχάζεται μεταξύ τέχνης και ζωής,ανθρώπινου και καλλιτεχνικού έρωτα και,τελικά,η απογοήτευση της φθοράς και της απώλειας της καλλιτεχνικής του καριέρας και δυνατότητας τον καταβάλλει.
Η ΄Ελσα προσπαθεί μάταια να τιν βοηθήσει,αλλά η αγάπη τους παραμένει ανεξίτηλη και ιδανική,δοσμένη με έντονη συναισθηματική ένταση και πάθος.
Η τέχνη παρουσιάζεται ιδεαλιστικά εξιδανικευμένη,κυρίως από την πλευρά του Άγγελου,και με αυτόν τον τρόπο η ψυχική του κατάπτωση αποτελεί αβίαστο επακόλουθο και στηρίζεται άψογα.(π.χ.<Τίποτα δε ζει αιώνια.΄Ισως μόνο η Ιδέα της Τέχνης>,σ.14,από το Ημερολόγιο του Άγγελου).
Το έργο είναι γραμμένο με κοφτές κυρίως προτάσεις,γλώσσα απλή και άμεση,παθιασμένο λόγο,ένταση ,ποιητικές εικόνες και γλαφυρότητα.Και οι δύο αφηγητές χειρίζονται άριστα τον λόγο,παρόλο που ο Άγγελος διατείνεται το αντίθετο(σ.22).
Παρατηρώ,επίσης,ότι πρωταρχικό ρόλο στην αφήγηση παίζει η ψυχική ένταση και όχι τα ίδια τα γεγονότα,τα οποία παρουσιάζονται ως φυσικά επακόλουθα.Δηλαδή <μιλά> με την ψυχολογική φόρτιση ,παρά με τα συμβάντα.
Έχοντας διαβάσει και τα μέχρι τώρα ποιήματα της Ασημίνας Ξηρογιάννη,καταλήγω στο συμπερασμα ότι ο έντονος αυτός συναισθηματισμός στη γραφή αποτελεί υφολογικό χαρακτηριστικό της,μια και η λογοτέχνιδα είναι ακόμη νέα και η ηλικία αυτή προσφέρεται σε τέτοιου είδους θεωρήσεις.>
Γρηγόρης Τεχλεμετζής
Ο Σισυφος 2,σελ:148-149
