 |
| «Λίγη φθορά για γούρι»,Ποίηση,Γαβριηλίδης 2017 |
ΛΕΞΕΙΣ
φωνή δεν έχουν
όμως φωνάζουν
αν τις αγαπάς
Κι όταν τις σιωπάς θεριεύουν.
Φτάνει μόνο πάνω στο σώμα τους να περπατάς.
Χωρίς αναπνοή να τις διανύεις.
Να εναποθέτεις σ’ αυτές τις ελπίδες σου.
***
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή
Μάτση Χατζηλαζάρου
Χάθηκε από καιρό η μουσική των λέξεων
και τώρα πρέπει να διασχίσεις το τοπίο στη σιωπή.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Αφέσου λοιπόν και απόλαυσε
το ασπρόμαυρο μιας νεκρής φύσης.
Μόνο μην μπεις στον πειρασμό να φας το μήλο.
Μόνο μην κάνεις το μαύρο ή το άσπρο τρόπο ζωής.
Απλά στάσου και κοίτα τον πίνακα
μισοκλείνοντας τα μάτια.
Εναρμονίσου –έστω για μια στιγμή– με το ανείπωτο.
Και ετοιμάσου για το ποίημα που πλησιάζει
– Ακούς τα βήματά του;
***
ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Ποτίζω τα αισθήματά μου καθημερινά.
Τα κυκλοφορώ στους δρόμους μετά
να τα θαυμάσουν όλοι –
που είναι έτσι ανθισμένα.
Να θέλουν να τα κόψουν,
αλλά να διστάζουν.
Κι εγώ να διασκεδάζω με τους δισταγμούς τους.
Και να κρυφογελώ.
Κι έπειτα να κόβω ένα και να τους το δίνω δώρο.
Μια χαρά,
Μια λύπη,
ή μια τύψη –
να φεύγει από πάνω μου.
Να ξαλαφρώνω
****
ΦΟΒΟΣ
Πεθαίνουν ποτέ τ' αστέρια;
Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου
Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου
Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα.
Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου
Λίγη φθορά για γούρι.
Έτσι για να 'μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος,
αλλά δεν αφανίστηκα απ' αυτό, ωστόσο.
«Ησύχασε...μια απλή γρίπη είναι μωρό μου », είπες.
*********
Μπρος στο αρχικό ερέθισμα, κυτταρική μια μέθη, ονείρων γειωμένη νάρκη θα ξυπνά.«Πεθαίνουν ποτέ τ’ αστέρια; » Δεδηλωμένη ξενύχτης στην κάθε προσιτή ποτέ προσποιητή ποιητικήν αλήθεια της η Ασημίνα Ξηρογιάννη, ορκισμένη σκηνοθέτις τής του έρωτος των λέξεων περιπετείας, σφάζει φθόγγων σιωπές, σιάζοντας σφάλματα εγγενή, σαρκάζει κι όχι λιγότερο συχνά αυτοσαρκάζεται στο τούνελ που η ίδια χτίζει με υλικά τούβλα του σώματος, λάσπη ερώτων περιπλάνησης σε γόνιμα τοπία γλωσσικά · όπου συμπλέκονται, συμπλέοντας, η επι –βράδυνση στο αρχικό ερέθισμα ,η μέθη μιας ανά-γνωσης σεπτά κυτταρικής , κι όταν τα όνειρα διεκδικούν την ίδια τους ταυτότητα, τότες η έκρηξη όχι σαν «στείρα επανάληψη εννοιών, τρόπων, συνδυασμών » αποκαθαίρει ακόμα και την ποίηση, εγκαθιδρύοντας αέναον την επ- ανακάλυψή της.
Μια ποιητική της εσωστρέφειας, μια δύσκαμπτη του βάθους επιφάνεια ν΄ αφήνει φως στις φούχτες μας το χνούδι της, ν΄ ανοίγει στην ανάπλαση τη γνώση φθονερή: Λίγη φθορά για γούρι!
Κ.Θ.Ριζάκης,ποιητής
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου