Ω πούτσε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που σαν κομμάτι τράβο ξεφυτρώνεις,
παρπάλι, που τσι τρύπες του μουνιώνε
ξεσκλάς και με τον κώλο τσ' ανταμώνεις,
Σώπρεπε στο ρουθούνι όντες θυμώνης,
για προφυλαχτικό του γυναικώνε,
ένα από κειά τα σίδερα να χώνης
που βάνουνε στη μούρη του σκυλιώνε.
Κι όντες σώρχεται η λύσσα να γαμήσης,
νά 'χει εκειός που σ' έχει ασκιά σπασμένα,
να τρίβεσαι εκεί μέσα ώς ν' αποχύσης.
Γιατί και ποιό μουνί κάνει για σένα
πούτσαρδε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που ημπορείς νά 'σαι αργούντουλας καϊκιώνε;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου