ΠΡΟΒΑ ΣΤΙΧΟΥ
Αμείλικτο είναι το φως επάνω
στη γραμμή της σκόνης.
'Η
αμείλικτο το φως
όταν διαγράφει τη σκόνη.
Ή
αμείλικτο το φως
στη σκόνη.
******
ΔΩΡΙΕΙΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟΚΟΠΟΙ
Το δάσος που περνάμε είναι σιωπηλό.
Αλλόκοτη είναι αυτή η διαδρομή.
Κανείς δεν μιλάει.
Τα χέρια μας,αν και ελεύθερα,
κρεμασμένα είναι
σε κορμούς γυμνούς.
Περνάμε ανάμεσα από Αχαιούς νεκρούς
που έχασαν τη γλώσσα δίχως μάχη.
Βουλιάζει δίπλα τους ένα ποτάμι
από λασπόνερα και σαπισμένα προσωπεία.
Αυτό περίμεναν.
Τον σκοτεινό Αχέροντα οι Δωριείς.
Αυτό το κέρμα υποταγής για να νικήσουν.
Και κανένας Μέννιπος πια ν' αντισταθεί.
Τι Τυρταίος,τί Αρχίλοχος,
δεν είμαστε για Ελεγείες και Θούρια.
Μετά από κάθε παρακμή,
έρχονται οι ξυλοκόποι.
Άξεστα αρπάζουν,άξεστα μιλούν.
Τα δέντρα γίνονται κάρνουνο
και παύει το μυστήριο για κάθε ψυχή.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται τώρα μια Αντιγόνη
που να συγχωρεί έναν προδότη αδελφό
ή μια Μαρία Νεφέλη να επαναστατεί.
Δεν ξέρω καν αν μες σε τούτο το κενό
μπορείς με λέξεις να ελπίζεις.
******
ΟΥΡΑΝΕ
'Ελα ,ουρανέ,
ρίξε το ταίρι σου.
Η προσμονή έχει δροσιά.
Η πλήξη τακ του ρολογιού.
Και τικ και τακ και τικ και τακ,
ώσπου Αδράνεια
και η Αδράνεια,
ξέρα.
******
Σ'ΈΝΑΝ ΝΑΡΚΙΣΣΟ ΗΓΕΤΗ
'Οταν μιλάς,σαν να καλπάζεις μόνος,
να σκέφτεσαι και μένα
που υπάρχω εδώ
τα ί ζοντας πουλιά,
χαράζοντας ονόματα
σ' αυτήν την ομίχλη.
Ακίνητη σ' αυτό το καθεστώς
με τα χέρια ανοιχτά.
Περιμένοντας αυταπάτες
και προπαντός απουσίες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΩΡΑ
Η κοπέλα στην απέναντι αφίσα
διαφημίζει με σθένος το παρόν.
Μπλου τζιν,σανδάλια,πίσω παραλίες,
ομπρέλες ελληνικές,ήλιος καυτός.
Αλλά εσύ που την κοιτάς επίμονα,
το ξέρεις.
Στο βάθος του βλέμματός της
κόσμος αόριστος.
Απορία του μέλλοντος.
Ανάπηρο χθες.
Το σκισμένο πουκάμισο,
το γυμνό στήθος να προκαλεί
κάθε φιλί-μαντήλι- που μεταναστεύει,
ένα τρένο καπνός,
στο βάθος κόσμος που χαιρετάει
σε στάσεις ποιήματος,
αμνός
που σφάζεται με άλλοθι
''διαφημίσεις τώρα''
στα μάτια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου