notationes ΙΟΥΛΙΟΣ -ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 /// ΘΑΝΟΣ ΓΩΓΟΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                 

    ΙΙΙ


Και είναι η έκφραση αυτή που μας χωρίζει
το εύρος
που φυγόκεντρα
κλωτσά
στη δομή
της συνέχειας:


                                Πάψε
                  αυτήν

          που αναδύεται.



IV

Tα ερωτικά μου ποιήματα
κολλημένα
σχιζότυπα
πάνω μου
Αντικαθιστούν την αφή
Μένουν πάντα εκτός συλλογής
Και δεν στρέφουν το βλέμμα στο μέλλον.




V


(άμετροι φίλοι)

Υπάρχουν πια
οι λίγες στιγμές
για την τέχνη


Να πυρπολήσουμε τα κτήρια της Σταδίου
Να διακομιστούμε ερωτευμένοι στα ψυχιατρεία
Nα υποσχεθούμε πως οι άνθρωποι
θα μασουλάνε
υπέροχα.




Χ


(S.P.)


'Oταν κλείδωσες ποιητικά το σολ
Από το μανίκι σου κρέμασες το γαληνό άδειο
της θάλασσας
Δέσμες υγραερίου ποιητικού χαμένου φωτός
Για τα μικρά σου αστέρια
Και για όλους τους ήλιους που έπεσαν
Κόκκινα μπλε πράσινα-Αυτοκτονικά
Εσύ ανακάλυψες το ίδιο χρώμα-
Το μάτι σου είναι το μάτι της κουζίνας
Η θεραπεία που έσβησε
'Αρωμα
Αρωγός
Πνεύμα
Και εφαλτήριο
για το μεγάλο μηδέν
Στη σαγηνευτική λήξη των πραγμάτων
Σύλβια
Υπάρχει ουρανός από μέλισσες;
'H μήπως στην αυτοκτονική ποίηση με λέξεις
πεθαίνουν οι κηφήνες;



ΧΙV


Σαν παιδί
δοκίμαζε τον ουρανό
πετώντας τις προσευχές του
έξω  άπ 'τον κόσμο


Τώρα πια
χωρίς τετραγωνικές ρίζες
για το κεφάλι του
θέλει να ζήσει
σε κάθε σώμα.


Μεταιχμιακή Χαρά,Φαρφουλάς,2013