notationes /// ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 /// ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ /// Η θανάσιμη λευκότητα της ροδακινιάς του Vincent van Gogh

                                




                                 



                                          



                                      

 
 O Vincent van Gogh ζωγράφισε δεκατέσσερις πίνακες με ανθισμένα περιβόλια που σφύζουν από ζωή, όταν εγκαταστάθηκε στην Αρλ επιστρέφοντας από το Παρίσι. Αυτό το έκανε με πάθος, να τα προλάβει, όσο διαρκεί η εποχή της ανθοφορίας. [Τόσο φευγαλέα…] 
Έγραφε στον αδελφό του για την σημασία του δέντρου στη ζωή του ανθρώπου, το θαύμα που ανθίζει «ακόμα και στη μαύρη ξαγκαθιά», τον κράταιγο, την ξεραμένη μηλιά [που ωστόσο κάποτε ανθίζει], για τη νέα νεότητα που αποδίδει άνθη μιας σπάνιας ομορφιάς, «τα πιο ευαίσθητα και παρθενικά που υπάρχουν κάτω από τον ήλιο». Αυτό είναι το προϊόν μια σκληρής, δύσκολης ζωής ενός ανθρώπου έγραφε. 


Τον φαντάζομαι στην αιωνιότητα, να παρατηρεί τους πίνακές του να αποχρωματίζονται, μια και τα χρώματα που είχε χρησιμοποιήσει στους πίνακές του δεν άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου. Αλλοιώσεις, αλλαγές των αποχρώσεων. Μια ζωντανή μεταβολή των πινάκων, που αμφισβητούν τον δημιουργό τους και επιλέγουν να δίνουν άλλα ερεθίσματα κατά το δοκούν. Η βιολετιά πόρτα να γίνεται γαλάζια στο υπνοδωμάτιο. Το άλικο σκέπασμα του κρεβατιού φτηνό κόκκινο… Εκείνος, εκεί, ατάραχος, εύχεται να επιστρέψουν στην αρχική ιδεατή μορφή του σχεδίου, όπου τα χρώματα είναι λέξεις, είναι σύμβολα. Αυτή η επίγνωση είναι το δώρο του θανάτου. Η αιωνιότητα του σχήματος και του συμβόλου απέναντι στη φευγαλέα ομορφιά του χρώματος. 


Συνομιλεί με την λευκή ροδακινιά του… 
Oι νεκροί ζωγράφοι μπορούν και βλέπουν


 Τι είναι ο θάνατος; Ένας αποχρωματισμός 
 Με μετασχηματίζει 
 μέχρι να φτάσω
 Στις απαρχές των χρωμάτων
 Στο μηδέν 
 Το Πριν 


Στο σχέδιο που είχα, στην ελπίδα για μια    αναγέννηση 
Το άνθος
Ο βλαστός 
Η έκρηξη της ανθοφορίας
Ακολουθεί ένα περίγραμμα 
Που δεν διακρίνεται
Η γέννηση του σχήματος 
Πριν το σχήμα
Ο βλαστός με όλες τις δυνατότητες
Που κρύβει
Σε προτάσεις, σε αραδιασμένα σύμβολα 
Πρό – γραμμα 
'Ενα πρόγραμμα 
Κρυμμένο στην κυτταρική καρδιά του δέντρου 


Το βλέπω να λευκαίνεται 


Το χιόνι στο πρόσωπό σου 


Ανθός του θανάτου 
Δεν μαραίνεται 

Τα αίμα φεύγει από τα πέταλα
Σαν το χρώμα από τα μάγουλα μιας κόρης 
Η παρθενικότητα του άνθους 
Το έχω γράψει, αν θυμάμαι καλά
Στην επιστολή στον Τεό 
Μόλις την είχα ζωγραφίσει
Ρόδινη 


'Ενα κορίτσι τώρα 
'Ασπρο σαν το χιόνι
 Ρόδινο σαν το αίμα 
 Το παραμύθι