Κραυγές ζώσες
Ποιητικοί μονόλογοι
Χριστίνα Κόλλια
Ιωλκός, 2013
79 σελ.
(απόσπασμα)
[...]
Συλλαμβάνω αλήθειες
σε κλεμμένα κατάστιχα.
Λέξεις υπόδικες
στο κελί της φωτιάς.
Με πόσες
νομιμοποιείται το ψέμα;
Tόσο ανυποψίαστη
στις φυλετικές πλάνες.
*
Οι φίλοι
τ α ί ζουν τις πληγές μου.
Αγαπούν
να με χορτάσουν.
*
Οι εχθροί
καραδοκούν το λυκαυγές μου.
Ανυπομονούν
να με δοξάσουν.
*
Τ΄ αδέλφια μου
ασελγούν στο μέλλον μου.
Τρέμουν
μη διαρρήξω τον κύκλο.
*
Εγώ
είμαι πέτρα
που μπλέκεται
ξεδιάντροπα
στα πόδια τους
*
Είμαι φως.
Κυοφορώ το σκοτάδι.
*
Είμαι σκοτάδι.
Τίκτω τι φως.
*
Είμαι δρόμος
που κορο ι δεύει
αναίσχυντα
το χάρτη.
*
Είμαι κορμί..
Λαγήνι από χώμα.
Διψασμένο.
*
Είμαι ψυχή.
'Ανεμος σε τυφώνα .
Κλειδωμένος.
*
Σε εμπόλεμη ψυχή ζω.
Από τότε που γεννήθηκα.
'Οχι
δε γεννήθηκα στη Σπάρτη.
Σε μια γειτονιά της Αθήνας
γεννήθηκα.
[...]
*****
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου