'Εσχατα ποιήματα
Czeslaw Milosz
μετάφραση: Πάβεου Κρούπκα, Γιώργος Πετρόπουλος
Momentum, 2013
148 σελ.
*******
ΔΙΧΩΣ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ
Ω Δαιμόνιον,εδώ και δύο βδομάδες δεν με επισκέπτεσαι
Και γίνομαι όποιος θα ήμουν πάντα δίχως τη συμπαράστασή σου.
Κοιτώ μες στον καθρέφτη και βρίσκω άχαρο το πρόσωπό μου,
Η μνήμη ανοίγει κι εκεί φόβος μέγας είναι.
Ταραγμένος και δυστυχισμένος άνθρωπος είμαι.
Εντελώς αλλιώτικος θα μείνω στα ποιήματά μου.
Θα ήθελα να προειδοποιήσω τους αναγνώστες,να τους ζητήσω συγγνώμη.
Μα ούτε ξέρω να φτιάξω τούτο το παράπονο.
*
TA ΓΕΡΑΜΑΤΑ
Τελείωσαν τα πρωινά ξυπνήματα
με το όρθιο μαστίγιο
που οδηγεί και δείχνει το δρόμο.
Φανερώνει το Εγώ και είναι
Μια άβυσσος εντελώς μαύρη.
Δεν υπάρχει βυθός του χειρότερου.
Είναι ώρα για ευσεβή λογοτεχνία.
Ν΄ αρπάξω κανένα άγιο πρόσωπο,
παραδείγματος χ'αρη την ευλογημένη Κουνεγώντα
και να κρεμιέται σαν τρίμμα πάνω άπ΄την άβυσσο.
Εκείνη,εν τω μεταξύ,κρατιέται από την εσθήτα του Αγίου Φραγκίσκου
και έτσι,ενωμένοι σε μία γιρλάντα,μετεωριζόμαστε.
Αύγουστος 2003
*
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑ
Πώς μπορούσα
πώς μπορούσα
να κάνω τέτοια πράγματα
ζώντας σ΄αυτόν τον κόσμο τον φρικτό
υποταγμένος στις αρχές του
παίζοντας με τις αρχές του.
Χρειάζομαι έναν Θεό,να με συγχωρήσει
χρειάζομαι έναν θεό ελεήμονα.
****
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου