Δήμος Χλωπτσιούδης, Ακατάλληλο, Ποίηση, εκδ. «Μανδραγόρας», Αθήνα 2016, σελ. 64, (Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση),
***
ακατάλληλο
Ακατάλληλο
μου έλεγαν
όταν ήμουν παιδί
και λάθρα κοιτούσα
τη σάρκα την ερωτική…
Ακατάλληλο μου λεν
τ’ όνειρο για ενήλικο
και κρυμμένος
πίσω από σάρκες
ονειροπολώ…
Σε κασελάκι ξύλινο
κλείδωσα
ονείρατα παιδικά,
πλούσιος σαν ήμουν,
***
ποίηση ναυαγός
πρόσφυγες λέξεις
ναυαγούν
σε πελαγίσιες σελίδες
με κουφάρια ποιητικών σχημάτων,
φυλακισμένες σε χάρτινα
κέντρα υποδοχής
αποζητούν ελπίδα
εξόδου
προς τον ανθρώπινο πόνο.
Τόσα πτώματα δακρύων
λερώνουν το χαρτί
κι εμείς ακόμα αναζητούμε
έμπνευση.
***
Λβ964
βαγόνια πόνου
σε τρένο μίσους,
μουσείο σφαγής
ενθύμηση της λήθης
σε νέα αποστολή...
πρώτα δολοφονείται
η ανθρωπιά
***
μνήμη Κ Γώγου
ξεχασμένες μολότοφ
γραμμή φωτιάς
αφήνουν να σκίζουν
το σκοτάδι της αυταπάτης.
Στον καθρέφτη
στολίζει το γυμνό κορμί της
πριν αντιμετωπίσει
το μίσος με το πυρωμένο
στήθος της,
χαραγμένη ιστορία
καταστολής
στο δέρμα της
και μάτια μονίμως
δακρυσμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου