notationes /// 'ANOIΞΗ 2016 /// ΣΠΥΡΟΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Άνθρωποι που βλέπουν τη θάλασσα

Σπύρος Γεωργίου

Αρμός, 2015
64 σελ.                                                               


*****


ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ

Στην άκρη του δρόμου
έπεσε η ματιά μου -κι είδα:

Πέτρες από μια μάντρα πρόχειρη
σοφά  η μία πάνω στην άλλη.
Ούτε να στέκονται για πάντα εκεί
ούτε και να πέφτουν τη στιγμή που τις κοιτάς.

Αν το ποίημα,σκέφτηκα,μοιάζει με κάτι
είναι μ 'αυτό.

Μια κατασκευή από άνθρωπο και χρόνο
που κάνουν να στέκεται όρθια
πάνω στο βουλιαγμένο χώμα
η κουβαλημένη πέτρα.


*****


 'AΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ


Οι άνθρωποι που ζωγράφιζε
ποτέ μεταξύ τους δεν κοιτάζονταν.
Προτιμούσαν ένα επίσημο έγγραφο
για να εστιάσουν το σκεπτικό τους βλέμμα.
Ή την αδιάφορη επιφάνεια της θάλασσας:
'Aντρας και γυναίκα με την πλάτη στον τοίχο
καθισμένοι σ' έναν πάγκο, βρεγμένοι ακόμη,
τέλεια μεταξύ τους χωρισμένοι.Όπως χωρίζουμε 
σιαμαίο κεράσι,χωρίς να χαλάει σε τίποτα
η αυτοτέλεια του φρούτου.Λίγο το σχήμα.

Όμως ξέχασα να πω ότι στον τοίχο
διαγράφονταν οι σκιές τους.
Χωρίς ν 'αποδίδει κανείς σ' αυτές πρόθεση
έμοιαζαν να βιώνουν το χωρισμό άκρως επώδυνα.