notationes XEIMΩΝΑΣ 2015 -2016, /// ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΒΟΛΚΩΦ /// SEXUS /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                                     

Sexus

Θεοδόσης Βολκώφ

Γαβριηλίδης, 2015
60 σελ.

*******

                                                      

H ΜΠΑΛΑΝΤΑ 

ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ

Πρέπει λοιπόν κι εδώ κάποιος να εγκύψει

και αυτό να εγγραφεί και να ειπωθεί,

του αρσενικού η πλέον μύχια θλίψη

και η πνιγμένη του άντρα οιμωγή.

Στη Γλώσσα πρέπει να ‘ρθει όλη η Γη,

να εντυπωθεί στον Λόγο μ’ έναν γρόθο

και στον Ρυθμό με βία να χαραχθεί.

Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

Δεν είναι ο Θεός που έχει εκλείψει,

και ο Θάνατος που σας διεκδικεί,

δεν είναι η Ιστορία που έχει ενσκήψει

και που εκατόμβες πάλι απαιτεί,

μα Εκείνη και η Άλλη και Αυτή,

μορφές και σώματα από χθόνιο δνόφο,

της λάσπης κορυφώσεις εν ζωή.

Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

Και λέω την πάσα αλήθεια δίχως τύψη,

– η Σάρκα είναι αυτό που στιχουργεί –

οι θηλυκές – αυτό σας έχει λείψει

και πάντα θα σας τρώει, αρσενικοί,

εκείνο που κανένας δεν μπορεί

μα που ο καθένας θέλει μες στον ζόφο –

όλες τις θηλυκές να κοιμηθεί.

Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

Η Σάρκα τον εαυτό της ιστορεί –

πώς δέρνεστε και γδέρνεστε απ’ τον πόθο

και πώς το ατσάλι λιώνει απ’ το κερί.

Αρσενικά θλιμμένα μου, σας νιώθω.

*******

ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ

Σας έχω όλες με τον τρόπο μου αγαπήσει,

σκιές της σάρκας που για μια στιγμή ειδωθήκατε,

κι έχω στις νύχτες μου τις λάμψεις σας κρατήσει

αγέραστες σαν τότε που δεν μου δοθήκατε.

Σας έχω όλες με τον τρόπο μου αγγίξει

καθώς αέρας πύρινος-κι ας μη με νιώσατε-

και λυγμικά έχω τριγύρω σας βουίξει

κι έχω πενθήσει εγώ εμένα που σκοτώσατε.

Σας έχω όλες με τον τρόπο μου φυλάξει,

στη Γλώσσα μου τα σώματά σας αποθέτοντας

ευλαβικά-κι αυτό η ύπατή μου Πράξη-,

στο Ιδίωμά μου Ιστορία καταθέτοντας.

Σας έχω όλες με τον τρόπο μου γνωρίσει,

κι ας μη με μάθατε ποτέ.Τραχιά ενθυμήματα,

από ένα τίποτα με έχετε ευλογήσει

χαρίζοντάς μου εν αγνοία σας ποιήματα.

*******

TO ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΚΕΛΗΤΟΣ

Θα γίνω Στίχος για να σου μιλήσω,

Ρυθμός για να μπορέσω να σε βρω,

στις ταπεινές μου ρίμες θα ελπίσω,

στα μέτρα αυτά που πάλι κατοικώ.

Με σχήματα του λόγου θα σε ντύσω,

αφού δεν έχω πλάι μου γυμνό

το σώμα σου ξανά για να φιλήσω,

στη Γλώσσα μου θα σε ονειρευτώ.

Ως Λέξη νέα πάντα θ 'ανατέλλεις

κι ας έχεις δύσει μέσα στη ζωή,

στην Ποίηση σου ανήκω κι ας μη θέλεις

-αυτό για πάντα μου έχει χαριστεί-

και  τρέχω πορφυρός και μαύρος κέλης

τον Θάνατο που  πήρε για ιππαστή.