Δεν εννοώ τίποτε περισσότερο
Απ' τ' ό,τι ο ήλιος είναι ο ήλιος.
Αλλά πώς να εννοήσεις κάτι
ακριβέστερα
'Οταν ακόμα κι ο ήλιος λάμπει με τόση ασάφεια;
Τι αδέξιος κόσμος!
Πόσο εχθρικά πραγματώνεται
η λογική!
Ίσως να μην υπάρχει τίποτε
Που να πλησιάζει τη γνώση.
Κι έτσι πιστεύω ότι ο κόσμος κι εγώ
Πρέπει να ζήσουμε μαζί σαν ξένοι
κι έτσι να πεθάνουμε.
Μια ξινή αγάπη, καθένας μας
αβέβαιος
Αν υπήρξε ποτέ κάτι
να αγαπήσουμε στον άλλον.
Όχι, καλύτερα και για τους δυο να
είμαστε σχεδόν σίγουροι
Καθένας για τον εαυτό του
Ακριβώς πού
Ακριβώς εγώ – και ακριβώς ο κόσμος
Αποτύχαμε να συναντηθούμε για μια στιγμή,
Σε μια λέξη.
Απ' τ' ό,τι ο ήλιος είναι ο ήλιος.
Αλλά πώς να εννοήσεις κάτι
ακριβέστερα
'Οταν ακόμα κι ο ήλιος λάμπει με τόση ασάφεια;
Τι αδέξιος κόσμος!
Πόσο εχθρικά πραγματώνεται
η λογική!
Ίσως να μην υπάρχει τίποτε
Που να πλησιάζει τη γνώση.
Κι έτσι πιστεύω ότι ο κόσμος κι εγώ
Πρέπει να ζήσουμε μαζί σαν ξένοι
κι έτσι να πεθάνουμε.
Μια ξινή αγάπη, καθένας μας
αβέβαιος
Αν υπήρξε ποτέ κάτι
να αγαπήσουμε στον άλλον.
Όχι, καλύτερα και για τους δυο να
είμαστε σχεδόν σίγουροι
Καθένας για τον εαυτό του
Ακριβώς πού
Ακριβώς εγώ – και ακριβώς ο κόσμος
Αποτύχαμε να συναντηθούμε για μια στιγμή,
Σε μια λέξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου