Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
[Αναδημοσίευση από το Φράκταλ]
Λύντια Τρίχα «Το σκυλάκι σας θέλει ψυχίατρο» Επτά σκύλοι αυτοβιογραφούμενοι, εκδ. Πόλις
Ο ι ιστορίες σκύλων μπορεί να έχουν ομοιότητες με τις ιστορίες των ανθρώπων.
Ένα πολύ ανθρώπινο βιβλίο μας χαρίζει η Λύντια Τρίχα. Ένα βιβλίο που μιλά για σκύλους που αυτοβιογραφούνται και αφηγούνται χαριτωμένα τις ιστορίες τους που επικοινωνούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. «Το σκυλάκι σας θέλει ψυχίατρο» λοιπόν, Επτά σκύλοι αυτοβιογραφούμενοι από τις εκδόσεις Πόλις.
Μιλούν σε πρώτο πρόσωπο, αναφέρονται στα αφεντικά τους χρησιμοποιώντας με νόημα τις λέξεις Εκείνη και Εκείνος. Η αφήγησή τους απολαυστική, χειμαρρώδης, εκφραστική. Η Τρίχα τα παρουσιάζει να έχουν ανθρώπινες ιδιότητες και συναισθήματα, αλλά και ενσυναίσθηση μοναδική. Ο ένας είναι βιβλιοφάγος και κάνει όλο σκανταλιές. Ο άλλος είναι έξυπνος και αψηφά τον κίνδυνο. Η σνομπ Βlackie, η κομψή Λώρα, ο καλόκαρδος και αρχοντικός Λέων, η σιωπηλή Φαίδρα, η λαίμαργη Φοίβη, η νεαρή και ζωηρή Άλεξ, που προσπαθεί να διασκεδάσει τη θλίψη της αποδεικνύοντας πως και τα ζώα θλίβονται και έχουν ψυχή. Επίσης είναι εκείνη που ανακαλύπτει τα κρυμμένα χειρόγραφα που δίνει στη δημοσιότητα.
Μυστήριο, χιούμορ, εξιστορήσεις περιστατικών από τα τετράποδα, αλλά και οξυδερκείς παρατηρήσεις που σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσο έξυπνα ζώα είναι. Και πως όταν έχεις σκύλο δεν μπορείς να τον αφήνεις στην μοίρα του ή να το παραμελείς. Το σκυλί νιώθει, αισθάνεται και καταλαβαίνει σαν άνθρωπος. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον θρυλικό Αργο του Οδυσσέα που λάτρευε τον αφέντη του. Αλλά και η Λάσσυ και ο αστυνόμος Ρεξ είναι σκύλοι με παρελθόν. Διακειμενικά σκεπτόμενη δεν μπορεί να μην μου έρθει στο μυαλό «Η Αθανασία των σκύλων» του Κώστα Μαυρουδή (εκδ. Πόλις).
Στη σελίδα 40 του βιβλίου που στα χέρια μου κρατώ γίνεται εκτενής αναφορά από τον Σογκούν στα κόκερ διασήμων. Τον Σάνον του Κέννεντυ, τον Τσέκερ του Νίξον και τον Φέλερ του Χάρι Τρούμαν, τον Κλόουν της Μπριτζίτ Μπαρντό και τη Μπλανς και τον Μπίλυ του Γκορ Βιντάλ. Ο Σογκούν ονειρεύεται τη δημιουργία ενός λευκώματος με κόκερ διασήμων και μάλιστα πιστεύει ότι όλοι θα έδειχναν ενδιαφέρον να αγοράσουν ένα τέτοιο λεύκωμα. Η Blackie που αρχικά την είχαν στο γραφείο και έπειτα έγινε μόνιμος κάτοικος σπιτιού, μνημονεύει το σκυλάκι που ενέπνευσε τον Τ.Σ.Έλιοτ [Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γέρο-Πόσουμ, μτφσ: Παυλίνα Παμπούδη, Γιάννης Ζέρβας, εκδ,Άγρα-2005] να γράψει τους παρακάτω στίχους: «Ο Σκύλος πάντως ο κοινός, ο τρέχων, ο συνήθης,/ είναι χαζοχαρούμενος και ελαφρώς ευήθης. / Τον κάνεις από ηδονή κι από χαρά να λιώνει, / αν τον χαϊδέψεις μοναχά κάτω απ’ το σαγόνι. / Κι αν τον χτυπήσεις φιλικά στην πλάτη θα τον ρίξεις, /το ίδιο και την μπροστινή πατούσα αν του σφίξεις, / θα κυλιστεί στα πόδια σου, χαλί να τον πατήσεις. / Αν είν΄ο σκύλος αφελής, κάνει ό,τι θελήσεις.»
Μέσα στο βιβλίο της Τρίχα υπάρχουν αναφορές επίσης σε άλλα βιβλία που περιέχουν ιστορίες με σκύλους όπως, τον Μυστηριώδη Ξένο του Μάρκ Τουαίην, την Καρδιά του Σκύλου του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, τις Έρευνες ενός Σκύλου του Κάφκα.
Ευτυχής στιγμή είναι όταν η συγγραφέας παραθέτει ολόκληρο το ποίημα του Λόρδου Βύρωνα για τον αγαπημένο του σκύλο Μπόουσεν [λοστρόμος σήμαινε το όνομά του] που αρρώστησε από λύσσα και τον περιποιήθηκε ο ίδιος χωρίς να φοβάται μήπως κολλήσει. Ήταν ένα πεντάχρονο σκυλί που δεν μπόρεσε να γίνει καλά και πέθανε. (σελ141) Τότε έγραψε ένα ποίημα προς τιμήν του, ένα εξαιρετικό ποίημα, όπως έγραψε και ο Κίπλινγκ για τον Φορ -Φιτ:
Κοντά σε αυτό το σημείο
κείτονται τα λείψανα κάποιου
που είχε ομορφιά χωρίς ματαιοδοξία,
δύναμη χωρίς θράσος,
τόλμη χωρίς σκληρότητα
και όλες τις αρετές του ανθρώπου χωρίς
Τα ελαττώματά του.
Ο έπαινος αυτός, που θα μπορούσε να είναι
μια ανούσια κολακεία
αν αναγραφόταν πάνω από ανθρώπινες στάχτες,
Δεν είναι παρά ένας δίκαιος φόρος τιμής
στη μνήμη του Μπόουσεν, ενός σκύλου,
που γεννήθηκε στη Νέα Γη τον Μάιο, 1803[…]
Επίσης, ένας άλλος σκύλος που έγινε πολλαπλώς διάσημος, καθώς και άγαλμα μαζί με το αφεντικό του (σελ.142) και που επίσης πέθανε σε μικρή ηλικία ήταν ο σκύλος του Τόμας Μαν ο Μπάουσαν, που μάλιστα αναγκάστηκε να του κάνει ευθανασία.
Ένα βιβλίο φωτεινό, ενδιαφέρον, καλογραμμένο, ευθύβολο, που μαρτυρά ότι η Τρίχα είναι γνώστης του θέματος που πραγματεύεται, που ξέρει να αγγίζει τρυφερές ευαίσθητες χορδές αλλά και να διασκεδάζει τον κάθε απαιτητικό αναγνώστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου