ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ
ΧΧ
Είσαι συ που στέκεσαι ανάμεσα στα λιόδεντρα
Πέρα απ’ την αυλή ; Εσύ στη λιακάδα γνέφοντάς μου
Να ’ρθω πιο κοντά με το ένα χέρι ενώ το άλλο
Προφυλάσσει τα μάτια σου απ’ τη λαμπρότητα που κάνει
Όλα όσα δεν είσαι εσύ απόλυτα λευκά ; Είσαι συ
Γύρω απ’ την οποία τα φύλλα σκορπίζουν σαν αφρός ;
Εσύ στην ψιθυριστή νύχτα που είν’ αρωματισμένη
Με μέντα και φωτισμένη απ’ τη μακρινή απεραντοσύνη
Των άστρων ; Είσαι συ ; Είσαι στ’ αλήθεια εσύ
Που αναδεύεσαι απ’ τη γραφή των κυμάτων, το μήκος
Του κορμιού σου ρίχνοντας μια ξαφνική σκιά επάνω
Απ’ το χέρι μου έτσι που να νιώσω πόσο κρύο είναι
Καθώς κινείται πάνω στη σελίδα ; Που σκύβεις και βάζεις
Το στόμα σου πάνω στο δικό μου έτσι που να μάθω
Ότι ένα φιλί είναι μόνο η αρχή
Αυτού που μέχρι τώρα μπορούσαμε μόνο να φανταστούμε ;
Είσαι συ ή ο μεγάλος συμπονετικός άνεμος
Που ψιθυρίζει στο αυτί μου: Αλίμονο, αλίμονο ;
***
(Από τη συλλογή Dark Harbor ,1993)
***
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου