Δύο ποιήματα από την Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ
Αιδεσιμότατος Έιμπνερ Πητ
Δεν είχα την παραμικρή αντίρρηση
Να βγάλουν τα υπάρχοντά μου στο σφυρί
Μες στην πλατεία του χωριού.
'Ετσι το αγαπημένο μου ποίμνιο είχε την ευκαιρία
Να αποκτήσει κάτι που ήτανε δικό μου
Για να με θυμάται.
Μα εκείνο το μπαούλο που το πήρε
Ο Μπέρτσαρντ, ο κάπελας!
Εκεί μέσα είχα ,ξέρετε,τα χειρόγραφα
Των κηρυγμάτων μιας ολόκληρης ζωής.
Κι εκείνος τα΄καψε σαν να' τανε παλιόχαρτα.
Φράνσις Τέρνερ
Δεν μπορούσα να τρέξω ή να παίξω
Όταν ήμουν παιδί.
Κι ως άντρας δεν ρουφούσα παρά πολύ μικρές γουλιές,
Δεν μπορούσα να πιω-
Η οστρακιά είχε βλάψει μια για πάντα την καρδιά μου.
Κι όμως κείτομαι εδώ
'Ησυχος χάρη σε ένα μυστικό που μόνο η Μαίρη το γνωρίζει:
Yπάρχει ένας κήπος με ακακίες,
Κατάλπες,και κληματαριές με γλυκά σταφύλια-
Εκεί εκείνο τ' απόγευμα του Ιουνίου
Με τη Μαίρη κολλημένη πάνω μου-
Τη φίλησα με την ψυχή στα χείλη μου
Και ξαφνικά ξεκόλλησα από το έδαφος.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου