Διόδια
Τζένη Μαστοράκη
Κέδρος, 1990
58 σελ.
Δραπετεύω μέσ ' άπ ´ τις λέξεις
που δεν είπα.
Εγκαταλείπομαι
στις ώρες που πιο πολύ αγάπησα.
Αυτή η σιγή δεν έχει τέλος.
Τρομάζω να περιμένω
αυτό που δε θα' ρθει.
Τρομάζω στη σκέψη
αυτών που δεν έγραψα.
Αυτή η σιγή
απόλυτα δική μου
με κατακερματίζει.
****
Ετούτο το σκληρό τοπίο
αρπάζει τον αγρότη από τους ώμους
και τον τραντάζει.
Οι πόρτες σταύρωσαν τα χέρια τους
στο στήθος
κι ακούνε πέρα μακριά.
Οι πόθοι μας μπορούν να περάσουν.
Πληρώσαμε διόδια φορτηγών.
****
Βουλιάζουμε ολοένα και πιο βαθιά
μέσα μας.
Αποκρυπτογραφούμε τους ήχους της απόλυτης σιγαλιάς
και οι κραυγές των χρωμάτων
μας πληγώνουν.
Το φεγγάρι ορμάει από τις χαραμάδες
και λεηλατεί τις κάμαρες,
Τώρα και πάντα
ο ποιητής
στις σκαλωσιές και στα γιαπιά
στερεώνει με καρφιά και δόντια
την ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου