ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Η Ποίηση,πάντα θλιμμένη ερωμένη
θα μας αποχαιρετά
βιαστικά κουνώντας το καπέλο της
μέσα από σμήνη αποδημητικών πουλιών
κι άπ' τον ουρανό λέξεις θα πέφτουν διάσπαρτες.
Και μετά ο ήλιος θα παγώνει κάτω άπ ' τα πλατάνια
τα σύννεφα θα στέλνουν μιαν ακόμη βροχή
λασπωμένη και κίτρινη
κι η άνοιξη θα διαμελίζεται στα στενά.
η Ποίηση,το πρώτο μας τσιγάρο
η τελευταία μας ελπίδα κι η διάψευσή της.
---------------------------------------------------------------
ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΟΙ
Μέσα σε μια πλασματική ζωή γερνάμε
εναποθέτοντας στο αύριο τις καλύτερες μέρες
μιλάμε με τις σκιές στο φως του μεσημεριού
λύνουμε γρίφους κοιτάζοντας το φεγγάρι.
Και το πρωί ρίχνουμε τις ευαισθησίες μας
στις ρόδες του απορριματοφόρου.
'Ετσι απρόσωπα γερνάμε
ζώντας σε περιβάλλον μη αναστρέψιμο.
*ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΙΔΕΩΝ,ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ,ΑΘΗΝΑ 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου