notationes////IOYΛΙΟΣ 2013///ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ///ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

 [γυμνό του
ΑΜΕΝΤΕΟ ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ( Amedeo Clemente Modigliani,)]

 

Έρχεσαι και ξανάρχεσαι σ’ αυτή την αίθουσα
τόσο γυμνή που σε κοιτάζουν όλοι
Βασανίζεις τα καθίσματα
σα να βασανίζεις τον ένοχο
Σου λέω να πνίξεις μέσα σου αυτά τα άγρια πουλιά
μα εσύ τα λευτερώνεις.
Γίνεσαι μαύρη από τη λύπη σου
κι έρχεσαι εδώ.
Από καιρό έρχεσαι και ξανάρχεσαι.
Τα γόνατά σου αστράφτουν μέσα στην αίθουσα.
Σου πλένω με τα δάκρυά μου
τα χέρια και τις μασχάλες.
Σου πλένω τα πόδια ως τα βουνά.
Σου χαρίζω την πιο ζεστή μου φωνή για να ντυθείς.
Μα εσύ φεύγεις
όπως ήρθες
γυμνή
για να υπάρχει πάντα ένα Ποίημα
να λέει για σένα.

( από τη συλλογή Αντίστιξη)