notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017

Χαίρετε,χαίρετε,

στο νέο μας τεύχος θα συναντήσετε:


ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ:

 ΖBIGNIEW HERBERT(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ)

 ΑΝΤΩΝΗ Θ.ΣΚΙΑΘΑ


ΔΩΡΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΔΗ

 ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΥ

ΛΕΝΑΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗ

ΣΤΕΛΛΑΣ ΔΟΥΜΟΥ

 ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΑΚΛΑΚΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΒΒΑΡΗ

ΕΥΤΥΧΙΑΣ -ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΛΟΥΚΙΔΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΗ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ

 ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΠΑΣΤΑΚΑ

XΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΛΛΙΑ (Ι)

ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΛΛΙΑ (ΙΙ)

ΑΝΤΩΝΙΝΗΣ ΣΜΥΡΙΛΛΗ

ΔΙΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ

 ΝΙΚΟΥ Α.ΠΟΥΛΙΝΑΚΗ

ΞΑΝΘΙΠΠΗΣ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ

 ΕΙΡΗΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

 ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΗΣ:

EΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Π. ΤΣΙΤΣΑ

 ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ:

MAΡΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

ΔΥΟ ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ:

 ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ // ΛΙΓΗ ΦΘΟΡΑ ΓΙΑ ΓΟΥΡΙ 

  ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ


 ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΣΤΟ VARELAKI


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ « ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ»[ΣΤΟ ΜΟΝΚ,15 Ιουνίου 2017]

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ 

 ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ /// ΣΧΕΔΟΝ ΔΙΑΣΗΜΟΣ

 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ //// ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ /// ΑΠΟΚΡΗΜΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ 

notationes /// KAΛΟΚΑΙΡΙ- ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2016 /// ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''ΝΟΤΑΤΙΟΝΕS''//////AΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ 

ΔOKIMAZONTAΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ //// ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΛΕΗΚ /// OI ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ 

«Τζον Λένον & Γιόκο Όνο: Η τελευταία συνέντευξη»

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ /// ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ///ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ 

Για τήν «Κρυφή πόρτα» του Αλέξη Πανσέληνου – γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ  


****Τα προηγούμενα τεύχη μπορείτε να τα διαβάσετε  ΕΔΩ!!!

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΛΛΙΑ /// Ψυχοδρόμιο

 

 

 

Ψυχοδρόμιο

Ποιήματα

Χριστίνα Κόλλια

Ιωλκός, 2017
54 σελ

 Γ΄

 Ο ασύνειδος εαυτός, ως ανιδιοτελής, συγκρούεται με τις «ανομίες» του. Μετανοεί κι επικαλείται το υπεράνω του κόσμου. Αποζητά εναγωνίως την κάθαρση, την άφεση. Την αποποίηση των υποθηκευμένων «κριμάτων» του. Προσφεύγει σε αναθήματα και γονυκλισίες. Ακολουθεί και προσφέρεται σ’ ένα σκοπό υπέρτατο. Ιδεολογικά ακέραιο. Αφοσιώνεται κι αφομοιώνεται.

ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ

*στους Δασκάλους μου

Έσκυψες 
πάνω στις ρωγμές σου.

Ναρκωμένος.
Κυκλωμένος από συλλαβές φυλλοβόλες
από πιεστικές                                                                                          

άπορες νουθεσίες.
«Πρόσεχε!»
«Θα πέσεις!»
«Πέφτεις!»
«Έπεσες!»

Κανείς δεν πρόσεξε τις εξόδους
έτσι όπως ήταν
αφτιασίδωτες.
Ούτε κι εσύ.
Ήταν νωρίς;

Κανείς δεν ξέρει τη σωστή στιγμή

εκτός από την ίδια.

Πάντως είχε κρύο.
Και μια συννεφιά ασήκωτη.
Αλλόκοτο χρώμα το γκρίζο.
Κακοφορμίζει τον ορίζοντα.

«Εδώ! 
Οι παρθένες υδάτινες μήτρες. 
Στις πιο βαθιές σου ρωγμές.
Κοίτα!
Τα έγκατα των ψυχών
τολμούν να ελευθερώσουν
αναδυόμενους ήλιους.

Περπάτα, μαζί τους!
Πέτα!»

Ίσως  να ήταν ο Φρόυντ.

Ίσως ο Γιούνγκ.

Ίσως ο Φουκς.

Μπορεί κι ο Γλάρος Ιωνάθαν.

Ξύπνησες.
Τόλμησες.

Είσαι εσύ.

ΣΤ΄

Ο συνειδητός εαυτός,  ως θριαμβευτικά αρτιμελής, αποτάσσεται τους φόβους του. Αυτοσυγχωρείται και συγχωρεί. Ειρηνεύει με τη  φύση του, ως αναπόσπαστο μέρος του όλου και ως όλο του κόσμου. Αποδέχεται τη μαθητεία του, την αυτοπραγμάτωσή του. Επιλέγει, δικαιωματικά, την επίγνωση. Ο συνειδητός εαυτός ελευθερώνεται κι ελευθερώνει.

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

  

Είπες
σταθερά

κι

αμετάκλητα:

 «Θέλω».

Τι κραταιός αντίλαλος.
Σεισμός 
απρόβλεπτων κλυδωνισμών.

Μορφές

άλλοτε προσφιλείς

τώρα αμείλικτες

σε κατατρέχουν.
Διεκδικώντας 
την πεπερασμένη
εξουσία τους
στα ασθενή σου
«συναινώ».

Στα επίκτητα

«πρέπει» σου.

Κατακλυσμοί.

Αστραπομαχίες.

Κατολισθήσεις πεποιθήσεων.

Όμως, εσύ,
τώρα ξέρεις.

Κι αποζητάς

την ωφελιμότητα της βροχής.
Κι εμπιστεύεσαι

την απειρότητα της φωτοσύνθεσης

την ευεργεσία της ανασύνθεσης.

Κι ότι το θαύμα

είναι στο τραύμα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ « ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ»[ΣΤΟ ΜΟΝΚ,15 Ιουνίου 2017]

Μια όμορφη πρώτη παρουσίαση,παρέα με τους :Nϊκο Λάζαρη,Τίτο Πατρίκιο,Στάθη Κουτσούνη,Ασημίνα Ξηρογιάννη,Γιώργο Τζια,Αλέξη Σταυράτη,Βαγγέλη Αλεξόπουλο,Γιάννη Κωβαίο,Γιώργο Θεοχάρη,Εσμεραλδα Γκέκα,Νίκο Ερηνάκη,Γιώργο Γκανέλη,Αγγέλα Γαβρίλη,Φροσούλα Κολοσιάτου,Ελευθερία Κυρίτση,Καίτη Βασιλάκου,Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου,Κωνσταντίνο Μπούρα,Γιώργο Μοράρη,Χάρη Μελιτά,Στέλλα Βοσκαρίδου Οικονόμου,Νεκταρία Μενδρινού,την Κατερινα Θεοδωράτου, και πολλούς πολλούς άλλους φίλους που ήταν παρόντες!

Eυτυχία -Αλεξάνδρα Λουκίδου,Ασημίνα Ξηρογιάννη,φωτό Κα ι τατζή Χουλιούμη Δέσποινα

Τίτος Πατρίκιος,Γιάννης Κωβαίος,Στάθης Κουτσούνης,Γιώργος Χ.Θεοχάρης,Ασημίνα Ξηρογιάννη,φωτό:Eιρήνη Βεργοπούλου

Τίτος Πατρίκιος ,Βασίλης Χατζηιακώβου,Γιάννης Κωβαίος,Στάθης Κουτσούνης,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Τίτος Πατρίκιος,Ασημίνα Ξηρογιάννη,Κατερίνα Θεοδωράτου,Αγγέλα Γαβρίλη,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Ε.Κυρίτση,Α.Ξηρογιάννη,Κ.Θεοδωράτου.φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

(Από αριστερά προς δεξιά ) Καίτη Βασιλάκου,Βασίλης Κατσικονούρης,Γιώργος,Μοράρης,Τίτος Πατρίκιος,Βασίλης Χατζηιακώβου,Γιάννης Κωβαίος,Στάθης Κουτσούνης,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Α.Σταυράτης,Α.Ξηρογιάννη,Κ.Θεοδωράτου,φωτό Ει.Βεργοπούλου

Χάρης Μελιτάς,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Νίκος Λάζαρης,Ασημίνα Ξηρογιάννη,Κατερίνα Θεοδωράτου,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Ο Νίκος Ερηνάκης διαβάζει το δικό του ποίημα,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Καλοτάξιδο!!!

Κωνσταντίνος Μπούρας,Ασημίνα Ξηρογιάννη,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Γιώργος Μοράρης,Ασημίνα Ξηρογιάννη,Κατερίνα Θεοδωράτου,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Σ. Βοσκαρίδου,Α.Ξηρογιάννη,Κ.Θεοδωράτου,Α.Γαβρίλη,φωτό Ειρήνη Βεργοπούλου

Φωτό Λίλα Τσαλιγοπούλου

Φωτό Λίλα Τσαλιγοπούλου

φωτό Στέφανος Ξένος

Η Νεκρή και άλλες Ιστορίες //// Guy De Maupassant

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 42

10678, ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ. 2111835524 www.arsnocturna.gr 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Η Νεκρή και άλλες Ιστορίες

Guy De Maupassant 

Μετάφραση: Αγγέλα Γαβρίλη Ars Nocturna, 2017, 80 σελ. ISBN 978-618-5032-25-8 Τιμή: €5 


*****

Έξι ιστορίες για τις γυναίκες, το θάνατο και το Υπερφυσικό από έναν κορυφαίο διηγηματογράφο του 19ου αιώνα. Στην παρούσα συλλογή επιλέχθηκαν από τις εκδόσεις Ars Nocturna έξι χαρακτηριστικά διηγήματα του Μωπασσάν με κοινή θεματική τη νεκρή γυναίκα: τη γυναίκα στο κατώφλι του θανάτου, αλλά και τη γυναίκα πέρα από αυτό το κατώφλι, όταν η παρουσία της επανέρχεται με διάφορες μορφές ή υπό διαφορετικές συνθήκες, στον κόσμο των ζωντανών…

                                                                      *******




                                                               Ο φόβος του Αόρατου 

Ο Henri René Albert Guy de Maupassant (1850-1893) είναι ο συγγραφέας στο «πρωτεϊκό» ταλέντο του οποίου συναντώνται οι δύο κυρίαρχες τάσεις των γαλλικών γραμμάτων στα τέλη του 19ου αιώνα: ο ρεαλισμός και ο νατουραλισμός με κορυφαίους τους Ζολά και Φλωμπέρ (ο οποίος υπήρξε μέντορας του Μωπασσάν) και μια έντονη τάση προς το παράδοξο και το υπερφυσικό που την εκπροσωπούν χαρακτηριστικά οι Μπωντλέρ και Μαλλαρμέ, αντλώντας από τo κίνημα του Ρομαντισμού αλλά και από το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Άλλαν Πόου από το οποίο επηρεάζονται.
Μέσα σε μια δεκαετία από το 1880 έως το 1891 –πριν το μυαλό του βυθιστεί στην ψυχική ασθένεια που τον οδήγησε σε απόπειρες αυτοκτονίας και τελικά στον εγκλεισμό στο ψυχιατρείο όπου και πέθανε–, ο Μωπασσάν διέγραψε μια εντυπωσιακή λογοτεχνική πορεία: μυθιστορήματα, ταξιδιωτικά βιβλία, ποίηση και τριακόσια διηγήματα που αρχικά δημοσιεύονταν με μεγάλη επιτυχία σε εφημερίδες και άλλα έντυπα της εποχής κι έπειτα συγκεντρωμένα σε συλλογές.
Στην παρούσα συλλογή επιλέχθηκαν από τις εκδόσεις Ars Nocturna έξι χαρακτηριστικές ιστορίες του με κοινή θεματική τη νεκρή γυναίκα: τη γυναίκα στο κατώφλι του θανάτου αλλά και τη γυναίκα πέρα από αυτό το κατώφλι, όταν η παρουσία της επανέρχεται με διάφορες μορφές ή υπό διαφορετικές συνθήκες, στον κόσμο των ζώντων.
Αξίζει εδώ να σημειωθούν δύο βιογραφικά στοιχεία για το συγγραφέα, καθώς ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει στις ιστορίες της συλλογής τα ίχνη και τα μοτίβα τους: ο Μωπασσάν διατηρούσε μια πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του, η οποία υπήρξε εξαιρετικά μορφωμένη και καλλιέργησε και στη δική του ψυχή την αγάπη για την τέχνη του λόγου. Ταυτόχρονα όμως ήταν νευρασθενής, δεν άντεχε το φως και επιχείρησε πολλές φορές να αυτοκτονήσει, κάποτε μάλιστα σφίγγοντας γύρω από το λαιμό της τις μακριές πλεξίδες της. Η δε τελευταία περίοδος της ζωής του πριν τον καταρρακώσει η ψυχική ασθένεια, κυριαρχείται από έντονο φόβο για μια μυστηριώδη γυναίκα, τη διαβόητη «Κυρία με τα γκρίζα» της οποίας η ταυτότητα δεν μαθεύτηκε ποτέ μέχρι σήμερα.
Ο Μωπασσάν είναι ακριβής και λεπτολόγος στον τρόπο που χειρίζεται τη γραφή και τις λέξεις, πραγματιστής στην οπτική του και εξοικειωμένος με την επιστήμη της
ψυχιατρικής: στα διηγήματά του το φανταστικό, το παράδοξο, το αλλόκοτο, δεν εδράζεται σε μια διάσταση «πέραν του κόσμου τούτου». Το Αόρατο υπάρχει αλλά η έδρα του βρίσκεται στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, εξ ου και το τέλος μένει ανοιχτό σε δύο ερμηνείες: την υπερφυσική και την εξηγούμενη με τη λογική. Το μυστηριώδες εδράζεται επίσης στη Φύση. Ο Μωπασσάν την αγαπά όπως φαίνεται στις λυρικές περιγραφές του, τη σέβεται και τη φοβάται, με τον τρόπο των πρώτων ανθρώπων: από εδώ πηγάζει ο λεγόμενος πρωτογονισμός στη γραφή του, η κυριαρχία του ενστίκτου αλλά και ένα δέσιμο με τη νορμανδική γη, από την οποία καταγόταν, πολύ κοντινό με εκείνο του αγρότη και σε αντίθεση με την αριστοκρατική καταγωγή του.
Κλείνοντας, δύο λόγια για τις ιστορίες που θα διαβάσετε στις σελίδες που ακολουθούν:
«Το τικ» είναι η πιο συγγενική ιστορία του Μωπασσάν με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόου˙ σε μια ήσυχη λουτρόπολη ο αφηγητής συναντά δύο παράξενους παραθεριστές: έναν πατέρα με μια περίεργη σπασμωδική κίνηση στο χέρι του και την ασθενική κόρη του, δύο «θύματα της μοίρας» που κρύβουν μια αλλόκοτη και τραγική ιστορία στο παρελθόν τους.
«Η οπτασία» είναι μια χαρακτηριστική ιστορία τρόμου όπου όλα παραπέμπουν σε μια υπερφυσική παρουσία, μία γυναίκα ντυμένη στα λευκά, αλλά ταυτόχρονα όλα θα μπορούσαν να έχουν μια λογική εξήγηση, αφού ο συγγραφέας μάς δίνει ένα σχετικό «κλειδί» στην πρώτη κιόλας πρόταση του διηγήματος.
«Στο νερό», έχουμε την αφήγηση μια περίεργης περιπέτειας ενός φανατικού κωπηλάτη που ζει σχεδόν μέσα στα νερά του Σηκουάνα: η αλλόκοτη ομορφιά και το μυστηριώδες τοπίο μιας φεγγαρόλουστης νύχτας του υποβάλλουν ψυχολογικά μία σχεδόν υπερφυσική εμπειρία˙ η ιστορία κλείνει όμως με μια απρόσμενη ανατροπή.
«Η κόμη» είναι η εντυπωσιακή καταγραφή ενός μακάβριου ερωτικού πάθους, μια εμμονής ερωτικής με τη μορφή φετιχισμού για κάτι απαγορευμένο, μυστηριώδες και νοσηρό, τα μαλλιά μιας γυναίκας νεκρής…
«Ο Διάβολος» είναι μια ιστορία με έντονο το κοινωνικό και ρεαλιστικό στοιχείο που φτάνει έως τη σάτιρα: ο επικείμενος θάνατος μιας ηλικιωμένης χωρικής γίνεται αντικείμενο ενός οικονομικού παζαριού που ξεπερνά κάθε ηθικό όριο. Ο Μωπασσάν εδώ ξεκάθαρα εκφράζει τις εχθρικές αντιλήψεις τους προς την εκκλησία και την υποκρισία των «θεοσεβούμενων». Και ναι υπάρχει σε αυτήν την ιστορία ο Διάβολος, και ονοματίζεται στην τελευταία παράγραφο…
Τέλος στην ιστορία που δίνει τον γενικό τίτλο της συλλογής, «Η νεκρή», ο Μωπασσάν χτίζει μια σκοτεινή αφήγηση με μακάβριο χιούμορ: ο αφηγητής υποφέρει τόσο από το θάνατο της αγαπημένης του ώστε αποφασίζει να περάσει μια νύχτα κοντά της στο νεκροταφείο. Τα όσα συγκλονιστικά και αποκαλυπτικά θα βιώσει θα τον μετατρέψουν από τραγικό ήρωα σε γελωτοποιό της Μοίρας…
Τα διηγήματα φαντασίας του Μωπασσάν είναι πληθωρικά και εντυπωσιακά όπως μια μοιραία γυναίκα, οριακά και δισυπόστατα ανάμεσα στο λογικό και το παρά το λογικό, προσεγμένα μέχρι την τελευταία λέξη και αριστοτεχνικά χτισμένα ώστε να δημιουργούν μια ψυχολογική υποβολή στον αναγνώστη, και έπειτα με ένα πονηρό χαμόγελο να την ανατρέπουν. Όμως ο φόβος για το Αόρατο παραμένει ζωντανός, ριζωμένος πολύ βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή, και θα τη μαγνητίζει πάντα… 


                                                        Αγγέλα Γαβρίλη



**** 

10 χρόνια Diavasame.gr

Πέρασαν 10 χρόνια από τότε που το Diavasame.gr «βγήκε» στον αέρα. Ένα χρόνο νωρίτερα, τα πρώτα μέλη της συντακτικής ομάδας είχαν αποφοιτήσει από το σεμινάριο κριτικής βιβλίου του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ): οι περισσότεροι εκείνης της «τάξης» συμφώνησαν στην πρόταση του Γιώργου Πιπερόπουλου να ξεκινήσουν το νέο εγχείρημα και τον Μάιο του 2007 το Diavasame, το πρώτο ελληνικό ηλεκτρονικό περιοδικό με κριτικές βιβλίων, ήταν γεγονός. Μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια, πάνω από 2.000 βιβλία διαβάστηκαν από τους συντάκτες του, με βασική αρχή ότι αξιολογούν και προτείνουν πάντοτε βιβλία που έχουν αναγνώσει, με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά και με προσωπικά στοιχεία. Και προπαντός, αφήνοντας ελεύθερη τη βούληση τού κάθε συντάκτη να επιλέξει ο ίδιος τα βιβλία για τα οποία θα ετοιμάσει κριτική. Επιπλέον, εκατοντάδες άρθρα για το βιβλίο και τον πολιτισμό, καθώς και σημαντικές συνεντεύξεις με Έλληνες και ξένους συγγραφείς, ανέβηκαν στο Diavasame. Σ’ αυτήν τη δεκαετή πορεία «έφυγαν» και σημαντικοί για την ομάδα άνθρωποι, όπως ο Γιώργος Πιπερόπουλος στον οποίο οφείλεται η γέννηση και η υλοποίηση του Diavasame, και κατά κάποιο τρόπο ζει μέσα από το δημιούργημά του, και η συγγραφέας Βούλα Μάστορη, που παρουσίαζε κριτικές παιδικών βιβλίων.
Η συντακτική ομάδα του Diavasame.gr, με σταθερά μέλη αλλά και νέες συνεργασίες, συνεχίζει με κίνητρο πάντα την αγάπη για το βιβλίο, και με ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη στήριξή τους στην Ελένη Γκίκα, στους ανθρώπους που εργάζονται στον τομέα του βιβλίου από διάφορες θέσεις και βεβαίως, στους Έλληνες συγγραφείς.
Το πιο μεγάλο ευχαριστώ όμως, ανήκει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό που όλα αυτά τα χρόνια ενημερώνεται σταθερά μέσω του Diavasame.gr για το χώρο του βιβλίου και επικοινωνεί με τους συντάκτες του, με απόψεις, ερωτήσεις, και ενθαρρυντικά λόγια για τη δουλειά τους.
Δέκα χρόνια λοιπόν, και είναι μόνον η αρχή! 

                                     *******

Η συντακτική ομάδα του Diavasame.gr είναι οι: Δημήτρης Αργασταράς, Αγγέλα Γαβρίλη, Αφροδίτη Δημοπούλου, Ευμορφία Ζήση, Λαμπρινή Καραθανάση, Ελένη Κίτσου, Κωνσταντίνος Μπούρας , Διονύσης Μαρίνος, Διονύσης Μουσμούτης, Πασχαλία Τραυλού, Στέφανος Ξένος, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Βασιλική Χρίστη. 

http://www.diavasame.gr/ https://www.facebook.com/diavasame/ 

*****

TO VARELAKI ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ :Το 2ο τεύχος του περιοδικού diP generation 2017!

Σε λίγες μέρες θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία το 2ο τεύχος του περιοδικού diP generation 2017. Εκδόσεις Μανδραγόρας.

 ΔΕΙΤΕ :

 Το βίντεο του παιχνιδιού:

 https://www.youtube.com/watch?v=yUXyeW1SC2I&feature=share

https://www.youtube.com/watch?v=yUXyeW1SC2I

Το βίντεο του περιοδικού:

https://www.youtube.com/watch?v=Yy_ro8raleI

καθώς και  την  σχετική ιστοσελίδα :

https://dipanthologia.wordpress.com/


******* 

di Παίγνιον 2017
Δείγματα γραφής/από τις 102 συμμετοχές

 ΣΤΟ ΙΚΡΙΩΜΑ στεκόταν μια κολυμπήθρα Το έγκλημά της:να πνίγει στο μυστήριο.Η γκιλοτίνα έπεσε και πια χυνόταν σαν χιόνι το καρφί,άφθονο για τη στερέωση της λογικής.ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΡΟΥΤΣΟΣ

***
ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ,όταν τον βάφτια στην κολυμπήθρα,ότι χρόνια μετά θα εκατατομείτο στην γκιλοτίνα σε μια πλατεία γεμάτη χιόνι.'Ενα καρφί τον είχε καταδώσει από αντιζηλία.
ΚΑΙΤΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ

***

ΜY DEAR,

το κεφάλι μού πήρε η γκιλοτίνα,
μα η ψυχή παγωμένη άπ΄το χιόνι,
άπ΄το καρφί της προδοσίας ματώνει.
Βαπτίζομαι
στην κολυμπήθρα 
της μοναξιάς.

ΜΑΚΒΕΘ

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ



 

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ // ΛΙΓΗ ΦΘΟΡΑ ΓΙΑ ΓΟΥΡΙ

«Λίγη φθορά για γούρι»,Ποίηση,Γαβριηλίδης 2017

ΛΕΞΕΙΣ


φωνή δεν έχουν
όμως φωνάζουν 
αν τις αγαπάς

Κι όταν τις σιωπάς θεριεύουν. 
Φτάνει μόνο πάνω στο σώμα τους να περπατάς.
Χωρίς αναπνοή να τις διανύεις.

Να εναποθέτεις σ’ αυτές τις ελπίδες σου.


***


ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

          Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή
                     Μάτση Χατζηλαζάρου


Χάθηκε από καιρό η μουσική των λέξεων 
και τώρα πρέπει να διασχίσεις το τοπίο στη σιωπή. 
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. 
Αφέσου λοιπόν και απόλαυσε
το ασπρόμαυρο μιας νεκρής φύσης. 
Μόνο μην μπεις στον πειρασμό να φας το μήλο. 
Μόνο μην κάνεις το μαύρο ή το άσπρο τρόπο ζωής.
Απλά στάσου και κοίτα τον πίνακα 
μισοκλείνοντας τα μάτια. 
Εναρμονίσου –έστω για μια στιγμή– με το ανείπωτο. 
Και ετοιμάσου για το ποίημα που πλησιάζει
 – Ακούς τα βήματά του;


***

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ποτίζω τα αισθήματά μου καθημερινά. 
Τα κυκλοφορώ στους δρόμους μετά 
να τα θαυμάσουν όλοι – 
που είναι έτσι ανθισμένα. 
Να θέλουν να τα κόψουν, 
αλλά να διστάζουν. 
Κι εγώ να διασκεδάζω με τους δισταγμούς τους.
Και να κρυφογελώ. 
Κι έπειτα να κόβω ένα και να τους το δίνω δώρο. 
Μια χαρά,
Μια λύπη, 
ή μια τύψη – 
να φεύγει από πάνω μου.

Να ξαλαφρώνω


****


 ΦΟΒΟΣ

 Πεθαίνουν ποτέ τ' αστέρια;
 Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου
 Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου
 Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα. 
 Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου 
 Λίγη φθορά για γούρι. 
 Έτσι για να 'μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος, 
 αλλά δεν αφανίστηκα απ' αυτό, ωστόσο.
 «Ησύχασε...μια απλή γρίπη είναι μωρό μου », είπες.




 *********



Μπρος στο αρχικό ερέθισμα, κυτταρική μια μέθη, ονείρων γειωμένη νάρκη θα ξυπνά.«Πεθαίνουν ποτέ τ’ αστέρια; » Δεδηλωμένη ξενύχτης στην κάθε προσιτή ποτέ προσποιητή ποιητικήν αλήθεια της η Ασημίνα Ξηρογιάννη, ορκισμένη σκηνοθέτις τής του έρωτος των λέξεων περιπετείας, σφάζει φθόγγων σιωπές, σιάζοντας σφάλματα εγγενή, σαρκάζει κι όχι λιγότερο συχνά αυτοσαρκάζεται στο τούνελ που η ίδια χτίζει με υλικά τούβλα του σώματος, λάσπη ερώτων περιπλάνησης σε γόνιμα τοπία γλωσσικά · όπου συμπλέκονται, συμπλέοντας, η επι –βράδυνση στο αρχικό ερέθισμα ,η μέθη μιας ανά-γνωσης σεπτά κυτταρικής , κι όταν τα όνειρα διεκδικούν την ίδια τους ταυτότητα, τότες η έκρηξη όχι σαν «στείρα επανάληψη εννοιών, τρόπων, συνδυασμών » αποκαθαίρει ακόμα και την ποίηση, εγκαθιδρύοντας αέναον την επ- ανακάλυψή της.
Μια ποιητική της εσωστρέφειας, μια δύσκαμπτη του βάθους επιφάνεια ν΄ αφήνει φως στις φούχτες μας το χνούδι της, ν΄ ανοίγει στην ανάπλαση τη γνώση φθονερή: Λίγη φθορά για γούρι! 


Κ.Θ.Ριζάκης,ποιητής

***

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ //// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Περισσεύει ένα πλοίο

Λένα Καλλέργη

Γαβριηλίδης, 2016
52 σελ.

***

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Δεν μοιάζεις με την πόλη που έχω χάσει.

Σε κουβαλούσα τόσα χρόνια
αλώβητη, γενέθλια, ζωντανή,
μα τώρα η μυρωδιά σου μου είναι ξένη
κι ας έχεις το ίδιο όνομα
στους δρόμους και στις πινακίδες.

Πώς να σε αποκαλώ.
Αν δεν ξεκίνησα από εδώ
κι εδώ δεν καταλήγω
τι μου απομένει;
Κύματα,
η ελπίδα του τρελού.

***

 ΤΥΧΑΙΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ

Δοκιμάζω γλώσσες,αλλάζω πατρίδες
επιστρέφω σε άγνωστα κύματα.

Δεν ξέρω τι έγιναν οι γείτονές μου
ούτε τα δέντρα που είχαμε φυτέψει.

Με την παλιά μου αγάπη δεν ζυμώθηκα
δεν μεγαλώσαμε μαζί σ ' ένα άλλο σώμα.

Συναντώ ταξιδιώτες σε κύκλους.
Μου μιλούν με σπασμένη φωνή 
και μου λένε,σε οικεία σπεράντο:
«My guest status is infinite».


***

 ΣΚΑΡΙ

Το κορμί
πάντα μπαίνει
σε μανίκια στενά
σε φόδρες αλύγιστες
σε κουμπιά που κοντεύουν να σπάσουν.

Δεν χωρά 
στα δοσμένα  μεγέθη  να πάλλεται
και γυμνό δεν μπορεί να πηγαίνει.
Έτσι λέει η ιστορία του.

Τι να το έντυνα
ώστε όταν φυσάει 
να μην μένουν επάνω του
οι εποχές και τα κρίματα.

Κι όταν βρέχει να στέκεται
να θυμάται τη δίψα του
να επιστρέφει στον ήλιο
με ολάνθιστο δέρμα.

Δεν έχω παρά 
ένα σώμα φωνή
όλο αλάτι στην άρθρωση

Αν όμως είχα
ένα πανί.


 ***

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 /// ΖBIGNIEW HERBERT /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τιμές στον μικρό θεό της ειρωνείας


Zbigniew Herbert
μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2017
181 σελ.

****

Ο κ.COGITO ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

η πρώτη σελίδα αναφέρει 
πως 120 στρατιώτες σκοτώθηκαν

ο πόλεμος κρατά χρόνια τώρα
συνηθίζει κανείς

              ακριβώς δίπλα στην είδηση αυτή

              ένα συνταρακτικό έγκλημα

              με τη φωτογραφία του δολοφόνου

              το βλέμμα του κ.Cogito

              περνάει αδιάφορα

              πάνω από την κατακόμβη των στρατιωτών

              για να βυθιστεί με μεγάλη απόλαυση

              στο καθημερινό αυτό μακάβριο γεγονός

              ένας τριαντάχρονος αγρότης

              σε κατάσταση μανιοκατάθλιψης

              δολοφόνησε τη γυναίκα του

              και τα δυο μικρά παιδιά του

              μαθαίνουμε τον ακριβή τρόπο

              που δολοφονήθηκαν

              τη στάση των σωμάτων

              και άλλες λεπτομέριες

              είναι μάταιο να προσπαθήσεις  να εντοπίσεις

              120 νεκρούς άντρες σ' έναν χάρη

              η απόσταση και μόνο

              τους κρύβει  σαν να βρίσκονται σε ζούγκλα 

              δεν μιλούν στη φαντασία

              είναι μεγάλος ο αριθμός

              το μηδανικό στο τέλος

              τους μετατρέπει σε μια αφαίρεση

    

              ένα ζήτημα για περαιτέρω εξέταση:

              η αριθμητική της συμπόνιας.

****



 Ο κ.CΟGITO ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ


δεν πρέπει να στείλει τον γιο Του

πολλοί έχουν δει 
τα τρύπια χέρια του γιού Του
το καθημερινό του δέρμα

ήταν γραφτό
να εξιλεωθεί για χάρη μας
μεσω της πιο φρικτής εξιλέωσης

πάρα πολλά ρουθούνια
εισέπνευσαν με ηδονή 
τη μυρωδιά του φόβου του

δεν πρέπει κανείς να κατεβαίνει
τόσο χαμηλά
να γίνεται φίλος με το αίμα

δεν θα έπρεπε να είχε στείλει τον γιο Του
θα ήταν προτιμότερο να βασίλευε
σ' ένα μπαρόκ παλάτι από μαρμάρινα σύννεφα
καθισμένος στο θρόνο του τρόμου
κρατώντας το σκήπτρο του θανάτου




****



ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ


σαν αδέξια μέλισσα ορμά
πάνω στο λουλούδι
λυγίζει τον απαλό στήμονα
ανοίγει δρόμο μέσα από τα πέταλα
όπως μέσα από σελίδες λεξικού
παλεύει να τρυπώσει
εκεί ππου βρίσκονται το άρωμα κι η γλύκα'
αν και συναχωμένος
χωρίς γεύση 
επιμένει
ωσότου πέσει επάνω 
σε κίτρινο ύπερο

εδώ όλα τελειώνουν
είναι απλώς αδύνατο
να φτάσει κανείς τη ρίζα
από το κεφάλι

πολύ περήφανη
η καλή μας μέλισσα
βγαίνει από το λουλούδι
βουίζοντας τρελά:
χώθηκα μέσα!

σε όσους
αμφιβάλλουν
δείχνει μια μύτη κίτρινη
από τη γύρη. 


****




   
              


            

notationes /// ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017/// ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΚΛΑΚΟΣ /// ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Ημιυπόγειο


Γιώργος Μπακλάκος

Εκδόσεις Βακχικόν, 2017
74 σελ.

 ***

Σε ζηλεύω και σε θαυμάζω.
Να χωράς σε μια ζωή και άλλες χίλιες.
Να γίνεσαι άλλος κάθε έξι μήνες.
Γίνεσαι παιδί και μεγαλώνεις όπως αυτός.
Πονάς και χαίρεσαι όπως αυτός.
Ερωτεύεσαι και μισείς όπως αυτός.
Σκέφτεσαι και πεθαίνεις όπως αυτός .
Το ρεπερτόριό σου ατέλειωτο.
Το πρωί είναι εθελοντής στις διεθνείς ταξιαρχίες
έτοιμος να πεθάνεις κάθε στιγμή για τη λευτεριά
και το βράδυ είσαι ίδιος ο Φράνκο
ο πιο μεγάλος σου εχθρός, ένας αδίστακτος δικτάτορας
Κοιμάσαι χρηματίστρια στη Wall Street
ξυπνάς μια πόρνη επαναστάτρια στην κούβα του Μπατίστα.
Τα ταξίδια στο χρόνο,στα μέρη και στους ανθρώπους αναρίθμητα.
Όσο συνεχίζεις  τόσο χαράζεις το σανίδι.
κι όσο λεπταίνει, μαθαίνεις αναγκαστικά να ισορροπείς για να μην πέσεις .
Αναρωτιέμαι αν σε κατατρώγει η ανάγκη της φυγής
αν δεν αντέχεις τον εαυτό σου και αποδράς με όχημα το σώμα
ή αν σε δυναμώνει η δημιουργία του να είσαι υποκριτής.
Θα πρέπει να είσαι των υπολοίπων ανθρώπων πιο σοφός
τόσες ζωές που έζησες μέσα σε λίγα χρόνια
'Εμαθες πράγματα που άλλοι ποτέ τους δεν θα μάθουν.
Ακόμη και πιο δυνατός
κρύβεις τον εαυτό σου πίσω από κάποιον άλλον
Κανείς δεν σου επιτρέπει να εμφανιστείς δίχως προσωπείο στη σκηνή.
Αν θέλεις να χαρείς  ή ακόμα και να κλάψεις
θα πρέπει γέλιο και δάκρυα πίσω από τα φτιασίδια σου να κρύψεις
μ΄ αντάλλαγμα το τελευταίο-το αβέβαιο-της αυλαίας χειροκρότημα.

***