1
Με κούρσεψαν τα χρώματα
Ο ιδρώτας στη μασχάλη σου είναι το μπλε
λιθρίνι μες στον κόλπο σου πώς σπαρταραώ
για το κίτρινο
ω η έκρηξη στο τυρκουάζ στο χρυσαφί
όταν σου λύνω την ταινία τ’ ουρανού
και τρέμω για το άσπρο
που ενεδρεύει...
2
Ω πόσο, πόσο ήσουν ωραία
που σπαρταρούσες
Ζαρκάδια που τα βίτσιζε ο πόθος μας
χοροπηδούσαν τα φιλιά μου στις μασχάλες σου
καλπάζανε που σπαρταρούσες.
3
Το κορμί σου
εύξεινος λόγος του νερού
κι η γλώσσα μου καρίνα
να μελετά τα ρεύματα
να μιλάει με υφάλους
Το κορμί σου Όργανο του αγέρα
κιθάρα του θεού
οι χορδές μου λυώνουνε τα δάχτυλα
μα κρούω, κρούω και μου μιλά
ότι εντός του κάτι αθανατίζεται.
4
Ήσουν η έξαψη του ακοντίου
Το ρίγος του σαν ήτανε να τιναχτεί
Η λάμψη του μες στον αγέρα ήσουν
Καρφωμένη τώρα μέσα μου
ως τρέμει το καρυόφυλλο
συνέχεια τρέμεις
κι εγώ στη μέθην όλος
5
Εγώ είμαι της θύελλας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είμαι της λαίλαπας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είναι που εντός μου είσαι η δίνη
είναι που έσπασες τον άξονα
που κράταγε την τάξη
κι όλα γίναν ιαχές
νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα
γι’ αυτό σ’ αγαπώ.
6
Σπούργε
αν τηνε δεις ναν της το πεις
που μ’ έκανε τζιτζίκι
που όμως δεν την χάρηκε την πυρκαϊά
των πηγαδιών τη λάμψη
των σχισμένων σύκων τη σιωπή
το μαυλισμένο μπλάβο πέλαγο
το σαστισμένο μεσημέρι
ναν της το είπεις που
άχορδο μ’ έκανε τζιτζίκι.
7
Τρεις μέρες λείπεις· το κορμί σου
παντερίλλια παράφορη
πεθαίνω για το πλήγμα
μα δεν είμαι ο στόχος
ακούω arriba ουράνια
ποιανού να είναι ο θρίαμβος που με σκοτώνει·
το μυαλό μου είναι ιώδιο
μέσα του κολυμπούνε φίδια
σπάνε οι φλέβες μου
κατρακυλούνε μέσα τους κοφτερά χαλίκια
σωριάζονται ένδοξοι ναοί καμπαναριά παγόδες
λοκομοτίβες όνειρο γκρεμίζονται σε βάραθρα
μιλούνια βούβαλοι καλπάζουν...
Ω Ντάντε Αλιγκιέρι όταν επεριδιάβαζες
τα φλογισμένα πάτιος της κόλασης
δε μ’ είδες;
Τρεις μέρες λείπεις.
8
Ω αρπίστρια του νου μου
στις φλέβες μου άπιαστη σαΐτα
σαν με κοιτάζεις.
9
Τι βουητό βυθού
Τι έλξη στο λαβύρινθό μου
τ’ όνομά σου.
10
Στο κρυφό χώμα μου
τ’ άγιο τ’ απάτητο
τ’ αχνάρι που άφησες, η λάρνακά μου.
11
Λες τον έρωτα δεσμώτη
Λέω τον έρωτα λυόμενο
Ο ένας καταπάνω τ’ αλλουνού
για τράκο κίνησαν οι δυο κουρσάροι
12
Άμοιρη δεν τό 'ξερες
που ήμουνα γυάλινος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου