notationes ///ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013///ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ///Η ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ///ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΦΕΛΗ

                                                   

 

"Aπό τη "Νοσταλγία τών ουρανών" (1991) έως τό "Adieu" (1996) και από τόν "Άγγελο της ιστορίας" (1999) έως τό "Μετά τό τέλος της ομορφιάς" (2003), η αναδρομική επανέκδοση τεσσάρων εξαντλημένων ποιητικών συλλογών του Χάρη Βλαβιανού αναδεικνύει τή διαδρομή και τό ποιητικό στίγμα ενός δημιουργού πού ανασκάπτει συστηματικά τό ποιητικό υπέδαφος σέ αναζήτηση της φλέβας πού θά αρδεύσει μέ νέα ένταση τό έργο του, καί τολμά νά διανοίξει τή φόρμα του ποιήματος μέχρις εξαντλήσεως της ώστε νά υποδεχτεί τόν γόνιμο στοχασμό γύρω άπό τόν έρωτα, τήν ιστορία τών ιδεών και τών τεχνών, τήν πολιτική και τή φιλοσοφία. Συνδιαλεγόμενος μέ ετερόκλητα λογοτεχνικά είδη, ρεύματα και δημιουργούς, μεταγράφοντας, διασκευάζοντας ή ακόμη καί παρωδώντας τό ποιητικό τους ιδίωμα, αναζητώντας τους τρόπους μέ τους οποίους ή εμπειρία της ζωής μπορεί νά μετουσιωθεί σέ εμπειρία της γραφής, υποτάσσοντας τόν ενδιάθετο λυρισμό του στον στοχασμό, ο Χάρης Βλαβιανός αποκαλύπτει τους αρμούς της ποιητικής του καί ταυτόχρονα απαλλάσσει τήν ενδοσκόπηση από τόν σολιψισμό της γιά νά τήν ανασυνδέσει μέ τήν κοινή ανθρώπινη περιπέτεια.

"... Τα ποιήματα του Βλαβιανού, τά οποία γνωρίζω από τά βιβλία πού έχουν μεταφράσει στ' αγγλικά ό Ντ. Κόννολυ καί ή Μ. Καραβαντά, είναι άκρως ελκυστικά. Τά χαρακτηρίζει ή καθαρότητα της σκέψης, ή γλωσσική ακρίβεια, τό ανεπιτήδευτο, άμεσο ύφος".

(John Ashbery)

"Στην ποίηση του Βλαβιανού, εξάλλου, οφείλουμε τή συναρπαστική απορία σχετικά μέ τό έάν ή φλόγα ενός κεριού, τοποθετούμενη ανάμεσα σέ μιά οθόνη καί μιά πηγή φωτός, π.χ. τή φλόγα ενός δεύτερου κεριού, θά ρίξει εκεί τή σκιά της ή κάποιο είδωλο διαφορετικής τάξεως ή τίποτα. Αυτό είναι ακριβώς τό λογικό καί συνάμα διαισθαντικό κέντρο όπου πάλλεται ή καρδιά της σύγχρονης ποίησης..."

(Ευγένιος Αρανίτσης)

"... Ο Βλαβιανός είναι ένας στοχαστικός ποιητής πού τολμά νά καταδυθεί στά "σκοτεινά μονοπάτια της μεταφυσικής", αναζητώντας "τό δέρας της τέλειας μορφής". Ή έμμονη του μέ τή γλώσσα δημιουργεί "θραύσματα ποιημάτων" πού μοιάζουν μέ ψηφίδες ενός υπέροχου μωσαϊκού. Παραδόξως, αυτές κατορθώνουν νά συνθέσουν μιά ολοκληρωμένη εικόνα: "Τό φύλο της πραγματικότητας. / Τό εξαίσιο ποίημα του άληθινοΰ"".

(Michael Longley)

"Φωνή ισχυρής διανοητικότητας, πού εντούτοις δέν αγνοεί τά δικαιώματα της συγκρατημένης συγκίνησης, έλκεται από τή δυνατότητα μιας σύνθεσης πού εκδιπλώνεται σέ χαλαρούς συνειρμούς αλλά επιστρέφει μέ ανεπαίσθητους νυγμούς στον σταθερό θεματικό άξονα της καί μετατρέπει τήν αυτοβιογραφική μυθολογία της στό κερδισμένο στοίχημα μιας ποιητικής μέ έκδηλη ίδιοπροσωπία".

(Δήμητρα Χριστοδούλου)

CANTO  AMOR

  

                       I carry your heart(I carry it in my heart)

                                             E.E.CUMMINGS 

Και η πιο  εύθραυστη χειρονομία σου 

με περιέχει

και το πιο τολμηρό μου όνειρο 

σε προυποθέτει. 

Δεν ξέρω ποιούς θεούς 

να ευγνωμονήσω

γι αυτή τη διαρκή ανθοφορία,

ξέρω όμως

πως ο φωτεινός λόγος που μας δένει

είναι πιο πολύτιμος

και από το πολυτιμότερο τριαντάφυλλο

και πως κανείς,

ούτε κι η βροχή ακόμη,

δεν έχει τόσο  λεπτά,

τόσο μικροσκοπικά

δάχτυλα. 

****** 

Εγχειρίδιο Ποιητικής 

1.
Αν ζήσεις μ' ένα ποίημα,
θα πεθάνεις μόνος.

2.
Αν ζήσεις με δύο ποιήματα,
θ' αναγκαστείς  στο τέλος να απατήσεις το ένα.

3.
Αν την ώρα που γράφεις
φοράς το στέμμα σου,
οι άλλοι θα σε κοροϊδεύουν.

4.
Αν την ώρα που γράφεις
δεν φοράς το στέμμα σου,
θα κοροϊδεύεις εσύ τον εαυτό σου.

5.
Αν επαινείς τα ποιήματά σου,
θα σ' αγαπήσουν οι βλάκες.

6.
Αν επαινείς τα ποιήματά σου
κι αγαπάς τους βλάκες,
θα σταματήσεις να γράφεις.

7.
Αν γράψεις ένα ποίημα
και επαινέσεις το ποίημα κάποιου άλλου,
θα σ' ερωτευθεί μια ωραία γυναίκα.

8.
Αν γράψεις ένα ποίημα και επαινέσεις
υπερβολικά το ποίημα κάποιου άλλου,
θα σε προδώσει μια ωραία γυναίκα.

9.
Αν αφήσεις τα ποιήματά σου γυμνά,
θα σε κατατρύχει ο φόβος του θανάτου.

10.
Αν σε κατατρύχει ο φόβος του θανάτου,

              τα ποιήματά σου θα σου πουν την αλήθεια

              η υστεροφημία είναι ένα ψέμα.

ΥΓ.Αν απαρνηθείς τα ποιήματά σου για την πεζογραφία,
                                  θα βγεις σίγουρα κερδισμένος.
Η ποίηση θα αντέξει και χωρίς εσένα.

 *****

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Θέλεις να φαντάζεσαι τον εαυτό σου

ακλόνητο βράχο.

Έστω.

(Αν και ,μεταξύ μας,θα μπορούσες να βρεις

κάτι λίγο πιο πρωτότυπο για την περίπτωσή σου.)

Όμως στο τέλος θα διαβρωθείς'

όλα τα σταθερά πράγματα διαβρώνονται,

(το ξέρεις άλλωστε)

και η θάλασσα   

αυτή η απατηλή,απελπισμένη αγκαλιά

(συνεχίζω στη δική σου γραμμή πλεύσης)

που τόσο βαθιά φθονείς,

θα θριαμβεύσει.

Νιώθεις τον φακό της μηχανής

να εστιάζει στην πλάτη σου.

Δεν υπάρχει λόγος να γυρίσεις.

Κανείς δεν θα σε ρωτήσει

για ποιόν υποφέρεις

για ποιόν στέκεις ακίνητος.