ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ /// ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ενός λεπτού σιγή

Κρυμμένο το λεπτό
Της σιγής
Γυρίζει νυχτωμένο
Κι οι λέξεις του
Σαλπάρουν
Σε αμύθητες ωδές

Στρώσε φύλλα
Χωρίς θυμό
Φύτεψε άνθη
Με θυσία

Κι αν το νερό
Ποτίσει ζωές
Το χώμα
Αν θάψει αιώνες

Σβήσε το λάθος
Μα μην κοιμηθείς
Γράψε τη μοίρα
Μα μην ξυπνήσεις

***

Ισοδυναμία

Δεν μπορώ
Κατά παραγγελία 
Ποίημα να γράψω
Αφού η έμπνευση
Σαν δαίμονας με κυνηγά
Και θα νικήσει
Ξανά αυτή

Χωρίς να μπορώ
Να ορίσω τι και γιατί
Πότε και πώς
Οι λέξεις θεριεύουν 
Στο χαρτί

Όταν το ποίημα
Τους δώσει τη φωνή
Που διακαιούνται να έχουν

Όταν η τελευταία πνοή
Του ποιητή
Ισοδυναμεί
Με την πρώτη ανάσα 
Του αναγνώστη

***

Παζλ

Να γεννιέμαι στο δάσος
Από νερό και χώμα
Δέντρο να γίνομαι
Σκορπίζοντας τα φύλλα

Να αιωρούμαι ανίερα
Ως παζλ στον αέρα
Να με τρώνε τα πουλιά
Ως ρυτίδες με χρώμα;

Ν΄αναζητώ
Με silver Alert
Δίχως όνομα
Εμένα

***

Γραβάτα  δημοσίας αιδούς

'Αρχισα να ξηλώνω 
Τα ρούχα μου
'Ωσπου έμεινα γυμνός
Στη μέση του πουθενά

Φωνάζοντας
Σε μια γλώσσα άγνωστη
('Ετσι κι αλλιώς
Ποιος θα με καταλάβαινε;)

Mα δεν με συνέλαβαν 
Για προσβολή δημοσίας αιδούς

Για να σταματήσω τις φωνές
Με κέρασαν αψέντι
Και μ ΄έντυσαν στην τρίχα
Όμως τα κορδόνια μου
Δεν ταίριαζαν 
Με τη γραβάτα τους

Δεν άφησα ρέστα
Για πουρμπουάρ
Δεν σκόνταψα διαγωνίως

***

«Γραβάτα δημοσίας αιδούς»,Κέδρος 2018

***