Translate

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΣΟΝΙΑ ΖΑΧΑΡΑΤΟΥ /// Ο ΕΡΩΤΑΣ



Μνήμη μέσα στη μνήμη, σπείρα στην πυρωμένη χόβολη,
μνήμη από τον ίδιον ήλιο, από τα ίδια μάτια,
ίδιος ήλιος, ίδια μάτια, αλλά σαν άλλος ήλιος, σαν άλλα μάτια...
Μνήμη θυμιατό, δώσ' της κλώτσο να γυρίσει...
Όταν, όταν μια φορά κι έναν καιρό...
Όταν ανάσκελα, το θάμβος...
Όταν στην άμμο... Όταν άμμος, κοσκινισμένο ασήμι...
Όταν ανάσκελα, μάτια στον ήλιο, μάτια γεμάτα ήλιο... μάτια μαύρα άτια, και κόκκινο στο κόκκινο του μεσημεριού...
Όταν γιγαντωμένος καστροπολεμίτης...«Έλα, μαργαριταρένια μου...»
Όταν έρωτας, πόθος, αρπάγη και αρπαγή... Πάλη σώμα με σώμα κι εκείνος δαμαστής...
Το «χρτς» του πουκάμισου, το «φρρρ» της σαύρας, το «βζζζ» του μελισσιού, το «σσσς» της σιωπής...
Συριγμός βαθιάς ανάσας και βουβό αναφιλητό, βουητό νεκρού ναυτίλου, αχνά χνάρια αστερία και σκιά από γεράκι περαστικό...
Όταν διάπυρος και ανεβάσταγος... Θέρος, κάψα, καίει... Δρεπάνι, δρεπανηφόρος, θερισμός... Αλμύρα γδέρνει, τσούζει... Άλας... Άτλας... Ανοχύρωτες ηδονές και φλεγόμενες παριές...
Εσταυρωμένη στον τροχό... «Παραδίδομαι! Και δίνομαι! Και χάρισμά σου! Και κάνε με ό,τι θες!» Εσταυρωμένοι στην άμμο, απέθαντοι, παντοτινοί...
Όταν εντός του και εντός της με έναν λυγμό...
«Μη λες! αλλά και μίλα μου κι άλλο, προσκυνώ σε και σε παρακαλώ!»
Αθάνατη κλωστή δεμένη, όρκοι από τις μοίρες φασκιωμένοι...
Σκίνα και αψάδα και γιορτή, κρίνοι εξαπέταλοι θαλασσινοί, μολόχες και βάτοι αγκαθωτοί...
Όταν σάρκα γλυφή, γλώσσα τραχιά, σερνάμενη σε ιερή σπονδή...
Όταν καταβύθιση, -σπονδή και πάλι...
«Χρυσάφι και ολόχρυση και χρυσαφιά και χρυσαφένια μου και χρυσογιορντάνι μου και χρυσοπλουμιστή μου...»
Γυμνά χείλη, γυμνά μάτια, γυμνά δάχτυλα, γυμνά θαυμαστικά...
«Φτου, ξελεφτερία! Ουρανοί! Σας κέρδισα! Εγώ, ο νικητής και παραμύθι στη ζωή μας αρχινίζει... Εϊ, θάλασσα απαστράπτουσα κι εκτυφλωτική! Απόλλωνα και Ποσειδώνα μου!»...


Μνήμη στην ανέμη τυλιγμένη... 

Ίδιος ήλιος, ίδια μάτια...
Την κτυπά ο ήλιος στα μάτια και δακρύζει...
Την κτυπά ο ήλιος στα μάτια και δακρύζει...
Όταν μια φορά κι έναν καιρό...
Μνήμη από σώματα, μνήματα σώματα...


Απόσπασμα από το ποίημα "Madre Dolorosa -Ο Έρωτας", εκδ. Μελάνι.


 ****

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου