Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά
Έλσα Κορνέτη
Γαβριηλίδης, 2014
88 σελ.
_____________________________________________________
H BOYΛΙΜΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Είναι κάποιες μέρες που
η αγάπη μοιάζει
με κόκκινη ξεραμένη σάλτσα
Είναι κάποιες μέρες που
η αγάπη έχει γεύση
ξινής ντοματόσουπας
Μια μέρα η αγάπη
κόλλησε
ανάμεσα σε δύο
άπλυτα κουτάλια
*
Το αιώνιο ζευγάρι τρέφεται με τα σωματίδια του Θεού
Ζώντας σ'έναν αδέσποτο βακτηριοφάγο
Το βράδυ παρακολουθεί κουταλομαχίες στην οθόνη
Πάνω από το τζάκι λάμπουν δύο σταυρωτά κουτάλια
Το οικόσημο της βουλιμικής οικογένειας
*
Ο έρωτας με το διάφανο τρυφερό του δέρμα
'Ενα βουλιμικό κτήνος
Τρέφεται με ερείπια ψυχών και σωμάτων
'Εμβλημά του δύο πριονωτά κουτάλια
Κλείνουν αρμονικά
Σε δύο σαγόνια
Σ 'ένα Δόκανο Θανάτου
*
Το 1977 η μαμά μαγείρευε
σούπα με ροδοπέταλα
στο επαναστατικό σκεύος εποχής
Η ονειρόσουπα έλεγε
γίνεται πιο νοστιμη
όταν βράζει
σε χύτρα ταχύτητας
Τα πιάτα γίνονται πιο τριζάτα
όταν πλένονται στο πλυντήριο πιάτων
κι εγώ πιο ανάλαφρη και αιχμηρή
για να πετώ πάνω σ 'έναν πίνακα ζωγραφικής
και να τρυπώ με το σώμα μου έναν τοίχο
*
Μου έλεγαν :
Nα πορεύεσαι με προσήλωση
Να κολλάς ένα μάτι
στη λακκούβα που χάσκει
μπροστά σου
κι ένα μάτι στον ουρανό
που στάζει γαλάζιο σιρόπι
πάνω στο κεφάλι σου
Μόνο πρόσεξε
την ασυμμετρία
Να μη χάσεις
την ισορροπία του τρόμου
*
'Ηταν μια εποχή
που ο πατέρας τάιζε
έναν μικρόο πράσινο παπαγάλο
με λευκά σπόρια και χοντρό αλάτι
Ζούσε σ' έναν αθέατο κι αλλόκοτο κόσμο
οι φίλοι μου ήταν ερμαφρόδιτα κοράλλια
Τις νύχτες ανέβαονα μια σκάλα που έλιωνε σαν παγωτό
Τις μέρες το μοβ ταβάνι στο δωμάτιο
γινόταν μια μέδουσα πυ άπλωνε το ζελέ της
κι έπειτα έπεφτε μ επάταγο
στο πιάτο του μεσημεριού
Όταν ενηλικιώθηκα κατάπια έναν βάτραχο
κι έναν πρίγκιπας στρογγυλοκάθισε στο στομάχι μου
Η δυσπεψία έγινε χρόνια
κι εγώ εγκρατής στην κατανάλωση ωμού
αντρικού κρέατος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου