notationes////ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013////ΝΙΚΟΣ ΕΡΗΝΑΚΗΣ ///ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

[Μέχρι η ελευθερία να μας ικετέψει]




Μακριά από πέπλα


Δεν έχει γωνίες πια η αγάπη μας· εξημερώθηκε

Ακούς άραγε τη μυρωδιά
Mια ελευθερία πιο ελεύθερη μας αναζητάει

Ένας αντίλαλος
 Μόνο πατρίδες υπάρχουν εδώ

Δεν είναι τα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν 
αλλά ο χώρος ανάμεσά τους


Μοιχευτήκαμε
Για όσα σχεδόν θα ζήσουμε
Παρεκτραπήκαμε
Προς το μοναδικό νήμα


Μέχρι η ελευθερία να μας ικετέψει


Για όσα σπαθιά δεν κρατήσαμε
Για τη θλίψη του θαύματος

Όπως φιλιούνται οι εχθροί
Όπως αναβλύζουν τα μάτια σου μέσα από ό,τι αντικρίζω


Ο κόσμος μια μέρα θα διαλυθεί· 
Όχι από εμάς αλλά για εμάς


Και υπέροχη όπως είσαι 
Άβατη και εφήμερη Πέφτοντας προς τον ουρανό
Εκείνη τη μέρα μαζί σου θα σμίξω


Δεν είναι παιχνίδι πια


Στέκομαι στον άνεμο

Στους ψιθύρους που ερεθίζουν

Πόσα λουλούδια έγειραν


Χωρίς εσένα θάνατε όλα θα αναβάλλονταν


Τόσες θυσίες για ένα μαζί
 Μόνο μέσα από τάφους ξέρεις να έρχεσαι άνοιξη