VARELAKI:Τελικά, το θέατρο πρέπει να μπει ολοκληρωτικά σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες; .ως κύριο μάθημα εννοώ...
Κ.ΣΤΑΜΟΥΛΑΚΗ:Όπως το συντακτικό και τα μαθηματικά, έτσι και το θέατρο είναι ένας κώδικας επικοινωνίας κι έκφρασης, μια γλώσσα. Αυτή λοιπόν η επιπλέον δυνατότητα των ανθρώπων να συνδιαλέγονται, να αλληλεπιδρούν, να συνυπάρχουν και να εξελίσσονται, πρέπει να αξιοποιείται κατάλληλα από το εκπαιδευτικό σύστημα, εντάσσοντας το θέατρο και τη θεατρική αγωγή στο σχολικό πρόγραμμα.
Η βιωματική μάθηση είναι πολύ αποτελεσματική, βοηθά στην ταχύτερη και βαθύτερη απορρόφηση των πληροφοριών. Όταν λοιπόν το μάθημα γίνεται «παιχνίδι» η ψυχαγωγία συναντά την εκπαίδευση, γεφυρώνει και συνδέει με τον πιο διασκεδαστικό και αβίαστο τρόπο το «μάθημα» με το παιχνίδι. Στόχος του μαθήματος οφείλει να είναι, μέσω της μύησης στην ομορφιά της θεατρικής τέχνης, η ενθάρρυνση της μαθητικής και εκπαιδευτικής κοινότητας στη διαπαιδαγώγηση, στη μάθηση, στην κοινωνικοποίηση.. Η συνεισφορά στην ψυχοκινητική τους ανάπτυξη των παιδιών, στην ανίχνευση των ιδιαίτερων δεξιοτήτων και τη μεγέθυνση των ικανοτήτων τους, οδηγώντας τα κατά συνέπεια στην αυτοεξέλιξη και αυτοπραγμάτωση.
Εξάλλου είναι γνωστή η χρήση του θεάτρου στην ορθοφωνία – λογοθεραπεία, αλλά και η δραματοθεραπεία ως μέσο αντιμετώπισης και επίλυσης ψυχοκοινωνικών ζητημάτων των παιδιών, όπως ενδεικτικά ντροπή, απομόνωση, επιθετικότητα.
Σε εποχές που άνθησαν οι Τέχνες και τα Γράμματα, το ανθρώπινο πνεύμα διευρύνθηκε και δημιουργήθηκαν έργα τέχνης που αποτελούν σημεία αναφοράς για τις σύγχρονες κοινωνίες και πολιτισμούς στα οποία και επιστρέφουμε ακόμη. Το θέατρο που είναι η συγκλίνουσα των Τεχνών (συνυπάρχουν η ποίηση, η μουσική, οι εικαστικές τέχνες, αλλά και η σύγχρονη μεταστοιχείωσή τους μέσα από την εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων), αφυπνίζει τις συνειδήσεις, απελευθερώνει το νου, ισορροπεί το συναίσθημα και εκπαιδεύει ενώ ψυχαγωγεί.