ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

δικιά μου 

Ξαπλώνει σαν βόδι.

Νιώθω το τεράστιο αδειο βουνό

στο κεφάλι της

μα είναι ζωντανή.Χασμουριέται και 

ξύνει τη μύτη της και 

ανεβάζει τα σκεπάσματα.

Θα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτα

και θα κοιμηθούμε.

Και πέρα μακριά είναι η Σκοτία

και κάτω άπ΄το έδαφος 

τρέχουν τρωκτικά.

Ακούω μηχανές μες στη νύχτα

κι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεται

στον ουρανό:

καληνύχτα, αγαπημένη, καληνύχτα.

***

Κάρσον ΜακΚάλλερς

πέθανε από αλκοολισμό

τυλιγμένη σε μια κουβέρτα

στο κατάστρωμα

ενός υπερατλαντικού 

ατμόπλοιου

όλα τα βιβλία της με θέμα την 

τρομακτική μοναξιά

όλα τα βιβλία της για

τη σκληρότητα

του άκαρδου εραστή

ήταν τα μόνα που απέμειναν 

από εκείνη

όταν ο ταξιδιώτης που βόλταρε 

ανακάλυψε το κορμί της

ειδοποίησε τον καπετάνιο

και την ξαποστείλανε 

κάπου αλλού

πάνω στο πλοίο

όσο όλα τα υπόλοιπα

συνέχιζαν 

όπως 

τα είχε γράψει.

***

ερωτικό ποίημα

πουθενά και μισή

στον ετοιμόρροπο 

πύργο

άσε τα σκουλήκια να πάρουν 

τη δόξα

σκοτεινά  

μες στο σκοτάδι

το τελευταίο τζογάρισμα

χαμένο

ψάχνοντας 

για

τη σιωπή

των οστών

***

μια απάντηση σε μια δήθεν κριτικό

μια κυρία μπορεί να γνωρίσει έναν άντρα

χάρη στον τρόπο που αυτός γράφει

και σύντομα η κυρία μπορεί να προτείνει

έναν άλλο τρόπο γραφής.

μα αν ο άντρας αγαπά την κυρία

θα συνεχίσει να γράφει με τον τρόπο που το κάνει

κι αν ο άντρας αγαπά το ποίημα

θα συνεχίσει να γράφει με τον τρόπο που πρέπει

κι αν ο άντρας αγαπά την κυρία και το ποίημα

ξέρει τι πάει να πει αγάπη

δυο φορές όσο το ξέρει κάθε άλλος άντρας

ξέρω τι πάει να πει αγάπη.

το ποίημα αυτό υπάρχει για να το πει στην κυρία.

***

απόψε

« τα ποιήματά σου για τα κορίτσια θα υπάρχουν ακόμα και σε

50 χρόνια από τώρα όταν τα κορίτσια θα έχουν φύγει »

μου λέει στο τηλέφωνο ο εκδότης μου.

αγαπητέ εκδότη:

φαίνεται πως τα κορίτσια έχουν φύγει 

ήδη

ξέρω τι εννοείς

δώσε μου όμως μια ολοζώντανη γυναίκα 

απόψε

που να έρχεται προς το μέρος μου

και πάρε όλα τα ποιήματα

τα καλά

τα κακά

ή οποιοδήποτε μπορεί να γράψω

μετά απ΄αυτό εδώ.

εγώ ξέρω τι εννοείς.

εσύ ξέρεις τι εννοώ;

***

2η οδός , κοντά στο Χόλλιστερ , στη Σάντα Μόνικα

η κόρη μου είναι 13 ετών

και τις προάλλες το μεσημέρι

έφτασα με τ΄αμάξι στην αυλή της για να την πάρω 

να πάμε για φαγητό

και μια όμορφη γυναίκα

καθόταν στη βεράντα

και σκέφτηκα, ε λοιπόν,θα σηκωθεί

και θα πει στη Μαρίνα πως

έχω ερθει.

και η όμορφη γυναίκα σηκώθηκε

και περπάτησε προς το μέρος μου.

ήταν η κόρη μου.

είπε « Γεια!»

εγώ απάντησα λες κι όλα ήταν

συνηθισμένα και φύγαμε με τ΄αμάξι 

παρέα.

Από το βιβλίο ΤΣΑΡΛΣ  ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ / ΓΙΑ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ , Πατάκης, Αθήνα , Iούλιος 2019 , 

Mετάφραση Γιώργος Λαμπράκος

Επιλογή ποιημάτων : Ασημίνα Ξηρογιάννη

Η φωτό είναι παρμένη από εδώ