***
Μάνια Μεζίτη
[ζοφεροί καιροί]
μια μέρα
θα φορέσει ένα καπέλο
από ποίημα του λειβαδίτη
θ’ ανοίξει την ομπρέλα της
και μ΄ ένα μπουκέτο βιολέτες
θα προσπεράσει μια εποχή
θα την βρείτε να κάθεται
σε τραπέζι μακρόστενο
με αναμμένα κηροπήγια
και να λέει με θαμπή φωνή
μα πώς σας διέφυγε μητέρα
εγώ ποτέ δεν έμαθα να ιππεύω
*
[τέσσερα λεπτά]
αφουγκράζομαι
ό, τι κοστίζει
παύω να ονειρεύομαι
με δυο τρεις κουταλιές
χορταίνω
«Η μαύρη ανάμεσα», Κύμα 2018
***
Δήμητρα Κουβάτα
Αλυσόδεση
Tώρα που γκρεμίστηκες,
μακριά από τη σκιά
μακριά από τον έρωτα
σε γδέρνω και σε ποδοπατώ.
Εκεί,
κάτω απ’ το δέντρο
που με ήθελες
δεμένο σκυλί
έγινα ζώο άγριο και παμφάγο.
*
Κάποιος να γράψει
Κάποιος πρέπει να γράψει
για τις νοικοκυρές,
αυτές που στέκονται στο νεροχύτη το πρωί
να κάνουν τον καφέ τους.
Σ΄ αυτά τα ελάχιστα λεπτά που χαμηλώνουν τη φωτιά,
ισιώνουν
για να κοιτάξουν πέρα απ΄ το παράθυρο.
Μαρμαρωμένες,
όρθιες.
Καπετάνισσες
στο άλογο του χρόνου.
‘Ωσπου αναστατώνονται,
Κλείνουν εν τάχει τη φωτιά
και βίαια επανέρχονται
στη φύση τους.
Κάποιος πρέπει να γράψει και για τις νοικοκυρές.
Ναι, αυτές
Με τη φωλιά στα αχτένιστα μαλλιά τους.
«Σκυλί δεμένο»,Mανδραγόρας 2017
***
Ελένη Βελέντζα
Κι εγώ
Στην τελευταία αποβάθρα
του κόσμου ετούτου
επισταμένως σε ίσκιο από σκοτάδι
στάλιζα.
Πήρες ορμή
Και ζήτησες να μάθεις
πού ήταν το σώμα μου.
Κι απάντηση
δεν είχα.
Ρώτησα μόνο
-πρόλαβα-
από ποιο δρόμο
με ποιο αγώγι
το δικό σου ως εδώ είχες φέρει.
«Με αγάπη»
μου’ πες .
Κι ένιωσα μέσα σ΄ ένα σώμα που περνούσε
Πως κι εγώ
Σ’ αγαπώ.
*
Τόπος συνάντησης
Στη σκιά του μήλου διαβάζεις το όνομά μου.
Τώρα το ξέρω πού θα με αγαπήσεις.
Στη σκιά του μήλου.
Στη σκιά.
«Ισως πόθοι», Γαβριηλίδης 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου