'Εψαχνα να βρω το σπίτι μου.Οι δρόμοι ήταν
γεμάτοι ερείπια 'μοναχά τοίχους πεσμένους και
πέτρες έβλεπες ' κι ούτε ένας άνθρωπος δεν φαινόταν.
Και τότε φάνηκε η άρρωστη μητέρα.
Ποτέ δεν ήταν τόσο καλά,γεμάτη ενέργεια και δύναμη,
με πήρε άπ΄το χέρι και βρεθήκαμε σ΄ένα
συμπαθητικό δωμάτιο,το σπίτι μας.
Εγώ έκλαιγα,έκλαιγα γοερά...
Κι αυτή : Mη κλαις,ο καθένας μας με τη σειρά του.
***
Ποιήματα (1945-1998),Κέδρος 2014,386 σελ.
**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου