ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΡΟΥΛΗ ///ΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΟΒΑΛ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

                                                              

                                                                

Μόλις Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν

                                         

                                                

                      (ΜΙΑ ΣΑΡΚΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ 
                                    ΩΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ )




                                       Πόσες φορές ακόμη
                                 Μουσική λιωμένη
                                 Από χιόνι  παγωμένο
                                 Στο στόμα θα γευόσουν;

                           
                                 'Eχω γεμίσει ύπνο

                                               *

                      (ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΙΚΡΟ ΨΕΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 

                                ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥ

                   ΔΥΟ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ)     

                                     Δημιουργεί χώρο το ελάχιστο

                                     Αλλά σε αυτήν την έκταση

                                     Όλο συνοψίζω φυγή

                                     Και αυτή όλο επικολλάται

                                     Στο δέρμα

                                     [Δημιουργούνται σημεία και στίξη.]

                                               *

                        ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ  

                                    ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ

  

                            Στην λιακάδα ξεκουράζονται

                            Τα χθεσινά βροχερά απομεινάρια

                            Μιας σκέψης

                            Σαν μακέτα ενός αρχικτέκτονα

                            Που

                            Μόλις

                            Κατάπιε

                            Μια

                            Αλυκή Αλίκη

                            Σε κολλώδη ήβη

                            Χαιδεύει

                            Την

                            Κοιλιά

                            Του

                            Σε

                            'Ενα

                            Μοντάζ

                            Αποτυχίας

                            Που

                            Διήρκησε

                            Μήνες

                            Οχτώ

                            Και

                            Συναπτές

                            Λέξεις

                          

                                                     *

                                      ΤΕΡΑΤΟΣ - ΓΕΝΕΣΗ 2

                         Στην αρχή  και στο τέλος του έρωτα

                         Ερωτεύεσαι με τον ίδιο τρόπο

                         Με ίδια αυταρέσκεια

                         Στην αρχή για το άγνωστο

                         Στο τέλος για το οικείο που        απομακρύνει

                         Στη διάρκεια για το παραλήρημα

                         Με τον ίδιο ορμητικό στοχασμό αρχίζεις

                         Την ίδια γοητεία για τη γοητεία

                         Την ίδια γοητεία για το ξεφλούδισμά της

                         Έτσι με πληρότητα για το συγγενές και το ανόμοιο

                         Φεύγεις

                         Με ένα κενό να χάσκει σαν γέλωτας σατυρικός

                         Που δείχνει τα δόντια

                         Μετρημένα φιλιά του χρόνου

                         Που υπήρξαμε και δεν υπήρξε

                         'Ενοχοι της ενοχής της αυταπάτης

                         Για διάρκεια