Δανιήλ Ιακώβ (1947-2014) της Λαμπρινής Κουζέλη

της Λαμπρινής Κουζέλη

πηγή: http://www.tovima.gr
εμείς το πήραμε από:http://entefktirio.blogspot.gr/2014/05/1947-2014.html
 

Ο διακεκριμένος κλασικός φιλόλογος, καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μεταφραστής και συνεργάτης του Βήματος Δανιήλ Ιακώβ απεβίωσε την Τετάρτη 21 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη, στην κλινική του Κυανού Σταυρού, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 67 ετών.

Γεννημένος στη Βέροια το 1947, σπούδασε κλασική φιλολογία στο ΑΠΘ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Τίμπιγκεν της Γερμανίας ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών κοντά στον διαπρεπή μελετητή της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας Richard Kannicht. Αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ του 1982 με τη διατριβή Η ενότητα του χρόνου στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Συμβολή στη διερεύνηση της τραγικής τεχνικής. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε λέκτορας του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας του ΑΠΘ και το 1992 καθηγητής.

Εκτός από την αρχαία τραγωδία (Η ποιητική της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, 1998), μελέτησε τον Πίνδαρο (επιμελήθηκε μια σχολιασμένη έκδοση των Πυθιονίκων, 1994), τηνΠοιητική του Αριστοτέλη (Ζητήματα λογοτεχνικής θεωρίας στην «Ποιητική» του Αριστοτέλη, 2004) και ερεύνησε συστηματικά την αρχαιογνωσία των νέων ελλήνων λογοτεχνών (Η αρχαιογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη και άλλες νεοελληνικές δοκιμές, 2000). Επιμελήθηκε πολλούς συλλογικούς τόμους και το ερμηνευτικό υπόμνημα του G. S. Kirk στις ραψωδίες Α-Δ της Ιλιάδας.

Μεγάλο μέρος της δημιουργικότητάς του διοχέτευσε στη μετάφραση και στην επιμέλεια μελετών από τον χώρο των κλασικών σπουδών (R. Buxton, J. A. Davison, C. Η. Gordon, G. Jäger, R. Kannicht, D. W. Lucas, D. Müller, B. Snell, B. Zimmermann κ.ά.). Δημοσίευσε πλήθος επιστημονικών άρθρων και βιβλιοκρισιών σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες. Υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης των σελίδων των «Βιβλίων» του Βήματος, με κριτικές για αρχαιογνωστικά κείμενα και μελέτες. Συνεργασίες του είχαν δημοσιευθεί επίσης στηνΕλευθεροτυπία, στην Καθημερινή, στα περιοδικά Φιλόλογος και Ελληνικά, στο Athens Review of Books κ.ά.

«Σοφό και εμπνευσμένο πανεπιστημιακό δάσκαλο, έντιμο φίλο και ανιδιοτελή συμπαραστάτη με εξαίρετο ήθος, αξιοπρέπεια και ανθρωπιά» τον χαρακτηρίζουν σε ψήφισμά τους οι συνάδελφοί του στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, «ακούραστο οδηγό και πρότυπο ακαδημαϊκής ευαισθησίας», ενώ οι συνάδελφοί του στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη) -στου οποίου το διοικητικό συμβούλιο ήταν μέλος- αναφέρουν σε δικό τους ψήφισμα ότι άφησε στο ινστιτούτο «τη σφραγίδα της εντιμότητας και της ευγένειας που τον διέκριναν».

Όσοι τον είχαν δάσκαλο στα αμφιθέατρα του ΑΠΘ θυμούνται τη βαριά ακαδημαϊκή φιγούρα του με τα γένια και τα μεγάλα κοκάλινα γυαλιά και την απρόσμενα σιγανή φωνή του, που μετέφερε σε τόνους ήπιους ένα πάθος για τα κλασικά κείμενα, για τη λυρική ποίηση και τους μεγάλους τραγωδούς, και αποκάλυπτε βαθιά ενημέρωση για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Παντρεύοντας τη γνώση της αρχαιότητας με τη γνώση της νεοελληνικής λογοτεχνίας, επεσήμαινε συνάφειες, δάνεια, συνέχειες καθιστώντας σαφές ότι η αρχαιοελληνική γραμματεία μάς αφορά και ότι ο αρχαίος κόσμος αποτελεί ζωντανό κομμάτι της κουλτούρας μας.

Τα προβλήματα όρασης που αντιμετώπιζε από νεαρή ηλικία οδήγησαν προοδευτικά σε τυφλότητα τα τελευταία χρόνια, η οποία όμως δεν τον εμπόδισε στη συνέχιση του διδακτικού και του επιστημονικού έργου του. Ανήκε στο διδακτικό προσωπικό του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ μέχρι λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του. Τελευταία μονογραφία του ήταν η ερμηνευτική έκδοση της Άλκηστης του Ευριπίδη (2012), η οποία βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

Τον περασμένο Απρίλιο είχε αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Η σορός του εκλιπόντος θα αποτεφρωθεί.