notationes /// MAΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΕΓΚΕΙΜΑΙ ΠΟΘΩ /// ΈΝΑ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

                                                                

πηγή:VAKXIKON

Δύστηνος έγκειμαι πόθω, ανθολογία ερωτικής ποίησης, ανθολόγηση - μετάφραση Γιώργος Μπλάνας, Εκδόσεις Vakxikon.gr 2014

Για να αγοράσετε και να διαβάσετε την έκδοση ανατρέξτε στα βιβλιοπωλεία: cosmotebooks.gr, myebooks.gr, readpoint.com και fthis.gr

Aγοράστε απευθείας την ψηφιακή έκδοση από τις εκδόσεις Vakxikon.gr στέλνοντας e-mail στo info@vakxikon.gr (τιμή: 3,59 ευρώ)
 
Αναζητήστε την έντυπη έκδοση εδώ

Το ποίημα -ως κατεξοχήν έργο τέχνης- είναι ο προνομιακός τόπος του έρωτα. Δίχως την τέχνη, ο έρωτας δεν θα υπήρχε καν. Θα περιοριζόταν στην αναπαραγωγή. Τα έργα τέχνης και ιδίως τα ποιήματα μας μαθαίνουν να ερωτευόμαστε.


Ανθολογούνται οι: Σαπφώ, Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, Κασσιανή, Μπιλχάνα, Κριστίν ντε Πιζάν, Λουίς δε Γκόνγκορα υ Αργότε, Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Σορ Χουάνα Ινές ντε λα Κρουζ, Κομπαγιάσσι Ίσσα, Τζων Έβερλην Μπάρλας, Έζρα Πάουντ, Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη, Τσαρλς Ρέζνικοφ, Τριστάν Τζαρά, Κένεθ Ρέξροθ, Κένεθ Πάτσεν, Ορχάν Βελλή Κανίκ, Γκρέγκορυ Κόρσο, Αντρέι Βοζνισένσκι, Γιόσιφ Μπρόντσκυ

 

Το ποίημα -ως κατεξοχήν έργο τέχνης- είναι ο προνομιακός τόπος του έρωτα. Δίχως την τέχνη, ο έρωτας δεν θα υπήρχε καν. Θα περιοριζόταν στην αναπαραγωγή. Τα έργα τέχνης και ιδίως τα ποιήματα μας μαθαίνουν να ερωτευόμαστε. 

Μπιλχάνα [Κασμίρ, ΙΑ' αιώνας]

Ο κλέφτης της αγάπης

1

Ακόμα κι εδώ
η σκέψη μου βυθίζεται στο μέλι
του κοριτσιού μου, στις κορδέλες, στα μπουμπούκια,
που ξημέρωναν χρυσάφι
στη μεθυσμένη νύχτα των μαλλιών της,
στα κουρασμένα από τον μόχθο της αγάπης βήματά της,
στη γαλήνη των βλεφάρων της: κοιμάται ή ρεμβάζει.
Αρπάζεται ο νους μου απ’ την αλήθεια
της απουσίας της κι αρχίζει να δουλεύει
βαθιά μες στην ψυχή μου την αποκάλυψή της.


2

Ακόμα κι εδώ
βλέπω τα στήθη της μεστά
στου κόρφου της την κιτρολεμονιά.
Το πρόσωπό της έναστρος απάνω ο ουρανός.
Πάω κοντά. Πυρπολημένο
το κορμί της, πληγωμένο απ’ της αγάπης
την πύρινη αιχμή. Την άνθισή της σκέφτομαι
και θάβεται η καρδιά μου στο χιόνι ζωντανή.


3

Ακόμα κι εδώ
να ερχόταν το κορίτσι μου
μ’ αυτά τα μάτια σαν τ’ ανθάκια του λωτού
απ’ αγάπης τα μαρτύρια τσακισμένη,
αμέσως θα της άνοιγα τη δίψα των χεριών μου
να πιει αυτή, να πιω κι εγώ
απ’ των χειλιών της το κρασί: εργατικός κουρσάρος
της γλύκας, σαν την μέλισσα, που δεν χρονοτριβεί
να κλέψει από το νούφαρο το μέλι.