KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τεχνητή νοημοσύνη

Τρομάζω αν μια εφαρμογή

τεχνητής νοημοσύνης

δεν έχει ψυχή.

Αλλά τρέμω

αν έχει.

***

Δακρυσμένος άγγελος

Γνώρισα τις προάλλες

έναν δακρυσμένο άγγελο.

Καθόταν σιωπηλός

Σε μια απόμερη γωνία.

– Μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι;

ρωτούσε τους περαστικούς.

Αυτοί τον κοίταζαν έκπληκτοι και βιάζονταν

να απαντήσουν:

– Όχι, μια χαρά είμαστε. Όλα καλά.

Τον κοίταζα από μακριά. Δεν είμαι σίγουρος,

θα ορκιζόμουν ότι ήταν λουσμένος στο φως.

Κανένας δεν του έδινε σημασία.

Τον πλησίασαν δεκάδες άνθρωποι

κι όλοι απομακρύνονταν χαμογελαστοί.

– Έχω υποχρέωση να απαλύνω

τον πόνο τους,

σκεφτόταν ο μεγαλόκαρδος άγγελος.

Οι επισκέπτες του είχαν άλλη γνώμη:

– Ευτυχώς εμείς είμαστε μια χαρά,

Δεν πρέπει να παραπονιόμαστε.

***

Μοναξιά

Δεν είμαι μόνος στη μοναξιά.

Πολλοί βρίσκονται εκεί μαζί μου.

Απλώς

μου είναι παντελώς άγνωστοι.

***

Βάρος

Με βαραίνουν οι

ατακτοποίητες αναμνήσεις.

***

Σκοτάδι

Χωρίς να είμαι νυχτερίδα,

ώρες-ώρες βλέπω καλύτερα στο σκοτάδι.

Πρέπει απλώς να μάθω να ξεχωρίζω

τις αλήθειες στην αφεγγιά

χωρίς να με ενδιαφέρει

από πού προέρχονται.

***

Μετέωρος από άποψη

Η σύνδεση διεκόπη, είμαι μετέωρος.

Εγώ μόνος μου διέκοψα τη σύνδεση.

Θα μπορούσα να αδράξω την ευκαιρία να

δω και διαφορετικές γειτονιές, αλλά

δεν ενδιαφέρομαι για νέες φιλίες.

Ούτε για νέες έχθρες ενδιαφέρομαι.

Ήσυχος έχω γίνει, όχι ισοπεδωμένος.

Εξάλλου μετέωρος σημαίνει ότι μπορείς να

κατευθυνθείς προς όποια κατεύθυνση θέλεις.

Μετέωρος από άποψη σημαίνει ότι μπορείς να

κατευθυνθείς προς όποια κατεύθυνση θέλεις,

αλλά επιλέγεις να μείνεις αιωρούμενος

στο ίδιο σημείο.

***

Αισθήσεις

Τι να πρωτοαισθανθώ με τις οκτώ μόνο

αισθήσεις που έχω στη διάθεσή μου

σε αυτό το τρελοκομείο που με περιβάλλει;

Υποψίες έχω μόνο, αλλά αισθάνομαι

ανίσχυρος να καταλάβω τον κόσμο.

Αναρωτιέμαι:

Πώς ζούσαν παλαιότερα οι άνθρωποι με

πέντε μόνο αισθήσεις;

Πρωτόγονοι!

Ήταν ευτυχισμένοι, άραγε;

***

Αλώβητη

Έχει γεράσει: αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Τα σημάδια ξεφτίσματος

έχουν κάνει την εμφάνισή τους.

Σε όλους συμβαίνει αυτό,

ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ.

Κοίτα όμως πιο προσεκτικά, πίσω από την

πληγωμένη επιφάνειά της, κρύβεται η αρχοντιά.

Αρχόντισσα με τα όλα της

κι ας είναι γερασμένη.

– Αυτή στα δεξιά μας είναι μια

από τις παλαιότερες και πιο αρχοντικές

πολυκατοικίες της πόλης μας.

Ο ξεναγός άνοιξε το βήμα του

και απομακρύνθηκε

παίρνοντας μαζί του το κοπάδι των τουριστών.

Αλεξιθυμία

Τα συναισθήματά μου είναι καλυμμένα

από ξερά φύλλα.

Οι αναμνήσεις είναι σκεπασμένες

με ένα αραχνοΰφαντο σκέπασμα.

Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω

αυτά που νιώθω.

Αλλάζω πλευρό και χωρίς τύψεις

αποκοιμιέμαι.

Απόφαση

Έχω όλον τον χρόνο στη διάθεσή μου,

αλλά δεν πρέπει να χάσω ούτε στιγμή.

Βλέπω τις στιγμές να περνάνε

σαν δέντρα από παράθυρο τρένου:

όποιο δέντρο περάσει, πάει. Χάθηκε.

Γι’ αυτό δεν έχω την πολυτέλεια

άσκοπα να τις αφήσω να εξαφανιστούν.

Ούτε θέλω να τις χαρίσω σε άλλους.

Φοβάμαι μη μου τις μαγαρίσουν.

Κι ούτε ανέχομαι να αρπάξω κρύα χέρια

που προβάλλουν από το πουθενά για

να με σώσουν. Δεν τη θέλω τέτοια σωτηρία.

Θέλω να τιμωρηθώ για τα κρίματά μου,

να μη χρωστάω σε κανέναν και ουδείς

να μπορεί να με εγκαλέσει

για παλιές αμαρτίες.

Aνάλαφρα βήματα σε ανηφορικό δρόμο, Κουκκίδα 2024

* Η φωτογραφία είναι παρμένη από το Pixabay.